- 12 Ekim 2016
- 624
- 1.039
- 28
- 41
yahu ne kadar tatlı bir yazı yazmışsınız. okuyunca gülümsedim. aramaya devam!Zaman zaman herkes hayatı veya kendini boş ve aidiyetsiz hissedebilir. Ben mistisizmde tasavvufta ve tabi inancımda buluyorum huzuru. Tasavvuf varlığı yokluğu hiçliği benliği anlama yolu, her şey zahir değil hatta çoğu şey "sır". Çoğu şey "aşk".
Yıllar boyu insanlar hayatın / varlığın anlamını sorgulamışlar. Kimiz neden varız, islamiyetten öncede şamanlar budistler her dinin böyle bir mistik ve ruhani tarafı var. Budizmde dünyadaki hiçbir şeye gark olmama durumu var. İslamiyette yine terk-i dünya kavramı var. Bi yerde yollar birleşiyo gibi.
Hayatın anlamı nedir sorusuna verilecek maddi yanıtlar da kişiyi tatmin etmez çünkü tatmin olması gereken "ruh" ve "kalp" tir. O yüzden akla hitap etmek yerine insan kalbine hitap edecek bir yol arayışı olağandır. Çok sevdiğim bir söz var "aramakla bulunmaz lakin bulanlar yalnızca arayanlardır" (beyazıdi bestami)
Aramaya devam antonie:)
hayatımın bir anlamı yok. ne için yaşadığımı bilmiyorum.
isyan edecek hiçbir şeyim yok. bu zamana kadar ciddi hiçbir problem yaşamadım. sağlıklıyım, anam babam hayatta. öğrenciyim ve çok iyi bir bölümde okuyorum. birçok insanın yerimde olmak isteyeceğine eminim. açlık görmedim, kıtlık görmedim. savaş-zulüm görmedim.
şükredilecek bir hayatım olduğunun farkındayım. "savaş var, insanlar ölüyor" yazacak olan anlayışsızlar varsa lütfen onları şimdiden pistin dışına alalım.
neden yaşadığımı bilmiyorum. manasız geliyor. neden sabah kalkıp okula gidiyorum? neden bir mesleğe sahip olmalı, bir işte çalışmalıyım? neden okul sonrası arkadaşlarımla kahve içiyorum? neden yeni yerler geziyorum? neden birisinden hoşlanıyorum? neden hoşlandığım kişi benden hoşlanmayınca üzülüyorum?
ritüellerin amacı ne? ben bunları neden yapıyorum?
yaşadığım hayat beni tatmin etmiyor. neden vakit öldürdüğümüzün cevabını bulabilmiş değilim.
hayatında değişiklik yap, yeni insanlarla tanış, yeni yerler gör demeyin. yaptım çünkü. nerdeyse 2 aydır (geçici bir süreliğine) başka bir ülkede yaşıyorum. yaşam stilim komple değişti. başta iyi gelir gibi oldu. ama zaman geçip buraya alışınca o iyi hissetme hissi yine geçti.
dini inancım yok. dinlere inanmıyorum. eskiden inanırdım. o zaman her şey daha kolaydı. beni herkesten daha çok seven bir varlık olduğuna inanırdım. mutsuz olsam da sorun değildi, bu dünya geçiciydi. hepi topu 70 yılım ya var ya yoktu, sadece buraya katlanmalıydım. ondan sonrası sonsuz mutluluk ve huzurdu.
şimdi buna da inanmıyorum. bu dünyada vakit geçirmek için hiçbir sebebim yok.
geçenlerde bir kiliseye gittim. kocaman bir defter var. adını, adresini ve ne için dua edilmesini istediğini yazıyorsun. "hayatın anlamsız olduğunu düşünüyorum" yazdım. "lütfen benim için dua edin".
böyle dedim diye depresyondayım sanmayın. bir iki defa bu meseleyi birileriyle konuşmaya çalıştım. "sana inanmıyorum. böyle diyorsun ama sürekli gülüyorsun" dediler.
evet sürekli gülüyorum.
kahkaha atmayı seviyorum.
ufak şeylerden mutlu olmaya çalışıyorum.
geçenlerde birisinden "sürekli mutlusun, gittiğin yere neşe getiriyorsun" lafını duydum.
karşılık olarak "o palyaço benim!" diye bağırasım geldi.
dıştan mutluyum evet.
ama aslında değilim.
çok dağınık anlattım ama lafın kısası;
uzun süredir büyük bir boşluk içerisindeyim.
ve nasıl çıkacağımı bilemiyorum.
Yıllardır okuyorum, ben işin içinden çıkamadım.Bunlar varoluş sancıları :) Çok normal, insanın hayatı, kendisini sorgulaması kadar gerçek çok az şey var bu dünyada. Hepimiz belli bir amaç için dünyaya geldiğimizi düşünüyoruz, belli bir amaç doğrultusunda yönlendiriliyoruz ve çoğumuz nedenini dahi sorgulamıyoruz. Bu çemberin dışına çıkmak herkesin yaptığı bir şey değil. Burada yanlış anlaşılmak istemem ama içinde yetiştiği koşulları sorgulayıp da dinlerden bağımsız hale gelebilmek de herkesin başarabileceği, cesurca göğüsleyebileceği bir şey değil. İnanın içinde büyüdüğünüz şeyleri sorgulamak, bir an kuşku duymadan inandığınız şeylerin aslında var olmayabileceğini düşünmek insanda çok büyük sancılara yol açıyor.
Başka bir arkadaş daha önermiş, ben de kesinlikle katılıyorum buna. Felsefe okumalısnız. Sartre gibi bir filozofla işe başlayabilirsiniz.
altını çizdiğim kısmı yapmamak için tam 3 sene çaba gösterdim ben. tam 3 sene. çocuk yaştaydım ama bir şeyler bana uymuyordu. düşündüğüm şeyleri düşünmemek için gözümü kapadım. kendimi kandırdım. bir yerden sonra kendime engel olamadım. hakikaten sancılı bir süreçti. hala daha sancılı.Bunlar varoluş sancıları :) Çok normal, insanın hayatı, kendisini sorgulaması kadar gerçek çok az şey var bu dünyada. Hepimiz belli bir amaç için dünyaya geldiğimizi düşünüyoruz, belli bir amaç doğrultusunda yönlendiriliyoruz ve çoğumuz nedenini dahi sorgulamıyoruz. Bu çemberin dışına çıkmak herkesin yaptığı bir şey değil. Burada yanlış anlaşılmak istemem ama içinde yetiştiği koşulları sorgulayıp da dinlerden bağımsız hale gelebilmek de herkesin başarabileceği, cesurca göğüsleyebileceği bir şey değil. İnanın içinde büyüdüğünüz şeyleri sorgulamak, bir an kuşku duymadan inandığınız şeylerin aslında var olmayabileceğini düşünmek insanda çok büyük sancılara yol açıyor.
Başka bir arkadaş daha önermiş, ben de kesinlikle katılıyorum buna. Felsefe okumalısnız. Sartre gibi bir filozofla işe başlayabilirsiniz.
Bir evlende Allah kötüye denk getirmesin ozaman o mu dert bu mu dert karar verirsin27 yaşındayım, aynı hisleri paylaşıyorum. Geçmiyor. Rahat batmış diyecek kadar sığ bir durum değil bu. Buradaki birçok dertten daha gerçek bir dert bence. Hayattaki varoluş amacını sorgularken kaynana elti koca umrunda olmuyor.
boşan kardeşcağzım. kim dedi sana kaynana elti koca dinle diye?Bir evlende Allah kötüye denk getirmesin ozaman o mu dert bu mu dert karar verirsin
Ben kendimden bahsetmiyorum şükür ben iyiyim ama konu açan binlerce arkadaş varboşan kardeşcağzım. kim dedi sana kaynana elti koca dinle diye?
Yıllardır okuyorum, ben işin içinden çıkamadım.
Bunlar varoluş sancıları :) Çok normal, insanın hayatı, kendisini sorgulaması kadar gerçek çok az şey var bu dünyada. Hepimiz belli bir amaç için dünyaya geldiğimizi düşünüyoruz, belli bir amaç doğrultusunda yönlendiriliyoruz ve çoğumuz nedenini dahi sorgulamıyoruz. Bu çemberin dışına çıkmak herkesin yaptığı bir şey değil. Burada yanlış anlaşılmak istemem ama içinde yetiştiği koşulları sorgulayıp da dinlerden bağımsız hale gelebilmek de herkesin başarabileceği, cesurca göğüsleyebileceği bir şey değil. İnanın içinde büyüdüğünüz şeyleri sorgulamak, bir an kuşku duymadan inandığınız şeylerin aslında var olmayabileceğini düşünmek insanda çok büyük sancılara yol açıyor.
Başka bir arkadaş daha önermiş, ben de kesinlikle katılıyorum buna. Felsefe okumalısnız. Sartre gibi bir filozofla işe başlayabilirsiniz.
altını çizdiğim kısmı yapmamak için tam 3 sene çaba gösterdim ben. tam 3 sene. çocuk yaştaydım ama bir şeyler bana uymuyordu. düşündüğüm şeyleri düşünmemek için gözümü kapadım. kendimi kandırdım. bir yerden sonra kendime engel olamadım. hakikaten sancılı bir süreçti. hala daha sancılı.
bir dipnot, ben de yanlış anlaşılmaktan korkuyorum. inanan insanlar gözü kapalı demek istemiyorum. sorun inanmak ya da inanmamak değil. sorun sorgulamak-sorgulamamak. ben dini öğretilerimi sorguladığımda onları kaybedeceğimi bildiğim için gözümü kapamıştım. kişiliğimden dolayı. yoksa sorgulayan ve sonucunda inanan herkese saygım sonsuz.
felsefe aklımda olup hep kendimi çektiğim, anlamamaktan korktuğum bir alandı. önerilerden sonra kesinlikle okumaya karar verdim. bu konuda yol göstermek isterseniz sevinirim :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?