Hayatin zorluklariyla nasil başa çikiyorsunuz ?

Sorunlarla başa çıkabildiğimizi kim söyledi. Sıkıntılı bir dönemdeyiz
 
Yas 35 atanamayan yılardır özel sektörde çalışan bir öğretmenim.
Ankara'da yaşamaktansa atanıp taşrada yaşamayı tercih ederdim.
Emegimin sömürülmesinden bıktım.
Bulunduğunuz yeri sevmeye çalışın demiyorum ama kendi hayatınızda küçük tatlı rutinler oluşturmaya çalışın derim.
Dostluklar olmasa bile sırf sohbet muhabbet olsun diye bı kahve içmeye çıkabilirsiniz mesela.
Maaş konusunda belli bir kesim hariç herkes aynı zaten ulkecek böyleyiz.
Biraz deliliğe filan vurmak lazım galiba Seda Sayan gibi kriz var kız kalkın oynayalım diyesim var jfjdjdjjffj.
 

Hayat hiç bir zaman kolay olmadı
Son dönemde ülke şartlarından ötürü hepimiz ekstra zorlanıyoruz
Sosyal hayattan çoğunlukla uzak duruyorum, toplumun evrildiği noktadan hoşlanmıyorum çünkü
Yine de pozitif olmaya gayret ediyorum, bu pozitiflikte en büyük etken kedim. Evet kedim akşam eve gidince tüm negatif düşüncelerimi unutuyorum sayesinde. Yaşayıp gidiyoruz işte Allah sonumuzu hayır etsin.
 
begum9987 .!.:
Her şeyin çözümü genç, yakışıklı, iyi ahlaklı, çocuksever, aşırı zengin kocada
Genişletmek için tıkla...
Şu millet biraz dürust olsa ya bu şekilde..
Kimse sorsam : Yok efendim önemli olan aşkımız,vay efendim birbirimize sevelim kâfi ,tencerede taş kaynatsam bile aşkımız bâki..
Aşk meşk elbette tamam ancak para olmadan da olmuyor.
Ama ben bunu kime soylesem cadı avı baslatiyorlar üzerimden
Boşuna demiyor.millet : Paran var ise range Rover,paran yok ise game over.
 

Allah herkese sağlık güç kuvvet versin ama maalesef para iş güç sahibi olmak önemli şeyler. Hayatta herkesin maddi açıdan zorlandığı dönemler elbette oluyor. Yan gelip yatan kadını/erkeği kim napsın bu devirde, ben çalışıyorum, kendi maaşım var, karşımdaki insanda bir zahmet düzgün işi gücü olan biri olsun. Elbette bu tek kıstas değil, iyi ahlaklı olması da önemli. Ama tabi sabancıların koçların torunu gelse bir değerlendiririm.
 
çocuklar olana kadar umursamıyordum mis gibi depresyonuma girip günlerce uyur kimseye takılmazdım. çocuklardan sonra öyle bir lüksüm kalmadı. çözmeye çalışıyorum ya da takmamaya. gerçi düşünecek zamanım ve halim de kalmıyor
 
Düşünsem 5 sene öncesinden bu hayatı yaşayacağımı tahmin edemezdim.Cok sıkıntılı hayatım oldu. Çoğu kendi hatam.
 
Kende zaman ayırıp, anlasabildigim kişilerle kaliteli vakit geçirmeye çalışarak. Kimi zaman kitap okur, komedi dizileri izlerim, uyurum, spor yapar,ailemi mutlu edecek şeyler yaparım. Yeri gelir beni anlayan bir insanla telefonla konusur yine rahatlarim. Hayatımda hep ufacık şeylerden mutlu olmaya çalıştım, yeri geldi hayatımı çok sorguladigim şeyler yaşadım, yaşıyorum da. Ama hayatın matematiği yok 2+2,4 etmiyormuş. mutluysam da mutsuzsam da dibine kadar yaşarım, kaçmam. Sorguladigim, kontrol etmeye çalıştığım herşeyi bırakmaya gayret ediyorum artık. Yatağıma girdiğimde vicdanım rahat bir şekilde uyuyorum ya o bana yetiyor ertesi günü dün yaşananlar olmamış gibi, sıfırdan hayatıma devam ediyorum.
 
Merhaba
Çıkamıyorum.
Bir süre sonra bırakıp her seyi sanki film izliyormuş gibi öyle bakıyorum.
 
Kul sıkışmayınca Hızır yetişmezmiş, her yokuşun bir inişi var, gecenin en karanlık zamanı sabaha en yakın olan zamandır, cefa olmadan sefa olmaz gibi teskin edici şeyler düşünmek bana iyi geliyor. Tespih çekmeyi seviyorum. Kişisel bakımımla ilgileniyorum. yürüyüş, cilt bakımı, cem yılmaz gösterileri izlemek iyi geliyor… bir de hayatta imtihanlar olacağını, her zaman dik durmam umudu kesmemem gerektiğini düşünüyorum.
 
Son zamanlarda hayattan zevk alan birileriyle karşılaşmıyorum, yalnız değilsiniz bence. Yani mesela ben depresyonda değilim yaşım da genç ama arkadaşlarımla oturunca mutlaka bu konu açılıyor, herkes günü geçirmelik yaşadığını söylüyor. Kimsede eskisi gibi mutluluk konusunda yüksek beklentiler yok, hayatla ilgili heyecanlar yok ki biz de en güzel olması gereken yaşlardayız. Hayat bir şekilde akıp gidecek diye düşünüyorum 21 yaşında biri olarak, mutsuz değilim hiçbir şeye karşı umutsuz da değilim ama muhtemelen bundan sonrası için depresyon insanların yaşadığı en büyük sorunlardan biri haline gelir diye düşünüyorum. Siyaset, ekonomi tabii ki çok etkiliyor fakat artık genel olarak da çoğu insan varoluşsal problemler yaşıyor sanki. Bilmiyorum belki de kendimden ve çevremden yola çıkarak genel kanıya varmam yanlıştır.
 
Yaşıyarak başediyoruz çünkü başka seçenek yok. Bu aralar cnm çok yanıyor, yaşadıklarımı atlattım ama bn artık mutlu olamıyorum,,, çıkıp bir tepeye yoruldum diye bağırmak istiyorum, yolda yürürken yere düşecek gibi hissediyorum,,, dalıyorum,,,, yanımdan geçenleri kendimle kıyaslıyorum niye ben onlar gibi mutlu olamadım diye... Sonra kendime geldiğimde sussssssşükret delimisin neleri atlattım ve şu anda o atlattıklarını yaşayanlar var diyorum... Ama o duygu yoğunluğu kendiliğinden gelip bni alıp götürüyor...
 
Bebe avutmaktan sorunuma odaklananıyorum.
Büyüsün artık ya enerjim yok benim
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

L
Evliliğim hakkında bir yol gösterin
3 4 5
Yorumlar
84
Görüntüleme
3K
Ysmnzgr
Y
B
AİLE EVİ
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
3K
sungunes
Dertleşecek kimsem yok 2 dakikanızı ayırırsanız mutlu olurum…
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
2K
Muallime anne
Eşim neden böyle hissetti ? Neydi bu..
17 18 19
Yorumlar
365
Görüntüleme
19K
fatma1284
F
Eksiden çıkamayan adamla nereye kadar bilmiyorum ama üzülüyorum
4 5 6
Yorumlar
101
Görüntüleme
6K
Lalekiran
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…