annemi ve babamı... beni 5 yaşında babannem ve dedeme bırakıp gittler..
inanamadım..
beni unuttunuz diye arabanın arkasından koştum, bağırdım, ağladım..
ama dönmediler..
izmirdeki eğitim daha iyi diye beni 2 yaşlı sinir hastasının eline bıraktılar..
aç kaldım, soğukta kaldım, yanlız kaldım..
daha sonra üniversiteyi kazandım hala inanaman nasıloldu diye, yüce rabbimin hediyesdi bana:)
üniversitede2 tane asistanlık teklifi aldım ama benim eğitimim için benden vazgeçebilen babam nedense bu konuda yardımcı olmadığı gibi akedemik kariyerimi engelledi. :1no2: bu arada babam diğer 2 kardeşimi yanından hiç ayırmadı bile:çok üzgünüm: ama ben dönmeyi çokistedim kabul etmediler. beni malesef sevmiyorlar biliyorum.
canım çok yanıyor, dayanamıyorum... ilerde evlenirde mutsuz olursam sığınacağım bir yerim yok.. 22 yaşındayım ama çocukluğumu elimden aldıkları için gençliğimi yaşayamıyorum..
ANNE, BABA; SAYENİZDE ARTIK SAĞLILIĞIMI KAYBETTİM, TEDAVİYE İHTİYACIM VAR BELKİDE... BU DÜNYADA BİRŞEY YAPAMAM AMA MAHŞER GÜNÜ YAKANIZA YAPIŞAN EL BİLİNKİ BENİM...
Babaannem
Dedem
Birde ismi lazım değil o
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?