Cok haklisin bence ama bu konulara cok takilirsan kafayi yersin
Sen de soyle yap ailenden bi daha yardim kabul etme, esin anlar belki senin hissettiklerini. Ben de bi aile dunyaya cocuk getiriyorsa her zaman yaninda olmali diyenlerdenim ama olmayinca olmuyor iste. Esimin ailesi ile nerdeyse bir senedir konusmuyoruz, esim cok sıkısmıstı, bi kirami siz odeyin dedi o gun bugundur annesi bizle konusmuyor. İsteklerimiz artar diye, kendileri yaz tatillerine para biriktirsin diye. Biz yakalarindan duselim diye... Benim de icim cok dolu. Ama ne yapiyorum yoklarmis gibi davraniyorum, bu en guzeli benim icin.
Dedigim gibi ailenden yardim alma, tasiniyor musunuz esin parasini versin birini bulsun, annem hasta dersin altmis yasinda kadin gunah ya. Benim ailem fedakar deme, olmasinlar boyle kiymet bilmeyen bi damada.
Valla evladı dardayken içi rahat destek olmayıp keyif yapan aileye hiç bir şey demem.
Sıkıntı yok evet mecbur değiller.
Ama elden ayaktan düşünce de evladım, gelinim benim yanımda olmadı diye de ağlamasınlar.
Biz de mecbur değiliz o zaman diyorum ben.
Hadi bakalım gelsin o mecbur değil aile diyenler de aaaa nasıl evlatsın yazık desin.
Yok yaaa çok biliyor herkes!
İyi insan olmak kolaydır önemli olan adil olmaktır...ben de hep bu motto ile yaşarım
anneme doğumgünümde çiçek mi yolladım ille kV ye de gidecek, kv min karışmadığı şeylerde annemi de karıştırmam gibi gibi, ama eşim her durumda ille de ailem dese tükürürüm ağzına
bazen bir eksi kalan artıları da götürür, eşit davranmayan es çocuk durumunda hepten sapıtacaktır isim konusu yetiştirme konusu gidip gelme konusu hersey sıkıntı olur, misal senin ailen torunu özledik der daha yeni gördüler ya olur adı, ama kendi ailesi her gün görse ooo buyrun gelin denir
evlilikte mutsuz olmak başlıca boşanma nedenidir bence, aldatılma şiddet hakaret yok diye mutsuz evlilik sürdürülmez
BENCE
Canım çok doğru söyledin. İyi olmak kolay adil olmak zor ve önemli olan.
Ben de aynen senin gibiyim. Eşimin annesini severim, mutlu da olsun isterim ama diğerlerinin iyi niyetine
inanmadığı için hiç biri umurumda değil.
Eşimle ilk 1 yılımız ( ayrıyken) hep bu kavgalarla geçti.
Ben hep onun ailesini kötüledim. O ise..
Herkes iyi olsun, biz hepimiz bir aileyiz artık, ara, sor, sev gibi baskılar ve tartışmalarla..
Ancak sonra o zorla güzellik, sevme olmayacağını anladı ve baskıları bıraktı.
Ben kimse ailesinin kötülenmesini kabul etmez ve herkes bu durumda sapıtır olgunluğuna erişerek onları kötülemeyi bıraktım.
Sanki ailesi yok, hayatta değiller gibi yaşamımı sürdürüyorum. Sadece annesini sorarım, nasılmış derim, onu ararım.
Diğerlerinden bahsetmem, ne yaptıklarını bile bilmem.
Eşim hiç ara, onlarla iyi ol, sev demedi demez Allah var.
Aynı şehirde olmamıza rağmen, evi benim istediğim yerden tutup babası ile kötü oldu.
Babası 2 yıldır evimize gelmedi hiç mesela..
Ve yine aynı şehirde olup kaynanasına benim kadar gitmeyen yoktur.
Yılda 2 en fazla 3 kez ziyaret ediyoruz. Bayramlarda yani..
Eşim hiç gidelim demez, baskı yapmaz.
Neden gelmiyorsunuz diyen abisine kendi bahanelerini sıralar, yorgunum, çalışıyoruz, vakit yetmiyor, uzağız vs. vs.
Yani çocuk olunca daha da sapıtır diye düşünmüyorum
bu açıdan güveniyorum.
İsim koyma konusunda babası olarak ona bile belki hak vermem diye hep söylerim.
9 ay taşıyan koyar ismi diye çok söylemişimdir. Kaynanama bile esprisine isim koyma merakı olan kendi bir tane daha doğursun demişliğim var.. :)Yani bu tartışma konusu bile olamaz. :)
Kp ev konusunda küs olduğu için 2 yıldır hiç gelmedi.
İftar davetine bile gelmedi düşün.
Çocuk olunca gelmeler olur mu bilemiyorum.
Açıkçası gelecek olana gelme diyemem kim olursa olsun.
Ama abartacaklarını sanmıyorum. Torunu ne kadar sevseler de beni sevmedikleri bir gerçek..
Yani çocuğu o çok gördü, bu az gördü kavgasına kalmaz. Biz birbirimizi görmüyoruz zaten.
Samimi bir ilişkimiz yok. Eşime zaten beni rahat bırak da istediğin gibi çocuğu götür, kendin git derim.
Hiç kavga konusu etmem bunu. Torunudur elbet görecek derim. Beni huzursuz etmesinler yeter ki..
Yani eşimle şuan ki en büyük derdim. Hiç kinci değil.
Ailesine karşı görmezden gelici, affedici.
Aaa bak abime yaptılar bana yapmadılar, ben evladı değil miyim diye kırılmıyor bile babasına.
Ya da çabuk atlatıyor bunu. Hemen babamdır der kandil, bayram gönlünü yapar.
Bunu babasına söylemez bile. Öyle işte ben de tersine kızayım, haklı olayım ana, baba, eş tanımam.. :S
Aile her durumda sevilir manyaklığını boşverin bence. Kötü olan gözünün nuru da olsa kötüdür. Çok haklısınız.
Teşekkür ederim, duymak iyi geldi. :)
Öncelikle ilişkilerinizde diğer insanlarla kıyaslamayı bırakın inanınki bunun size zararından başka faydası olmayacak. Çokta düsünmeyin bu konular hakkında öncelik sizin evliliğinizi mutlu etmek olmalı sizinde mutlu olmanız için. Ayrıca eşinizin kendi ailesine sizin ailenizden daha çok değer vermesi koruması onları sizin gözünde küçük düşürmeyi istememesinden dolayıdır. Oda biliyordur sizin ailemizin daha basın olduğunu ama size laf yeri vermek istemiyordur sonuçta ailesi, bence sizde üstüne gitmeyin her zaman iyi niyetle yaklaşıp hoş muhabbetler kurun birbirimizi boşa kırmayın
Oyy oyyy..
Karşılaştırma yapmayı ben de sevmiyorum.
Bunu uzun zamandır yapmıyordum da şimdi böyle bir olay yaşanınca sorgulamaya ve karşılaştırmaya başladım.
Yani daimi ruh halim değil aslında.. :)
Teşekkürler yorumunuz için.