Hep kaygılarım, hep korkularım...kısacası içime sinmeyen birşeyler var

tavsıyem bır yogn bakım servısıne yada mezarlıga gıdıp etrafınıza bır bakmanız....
bırınde hayatın aslında ne kadar kısa ve boş oldugunu, diğerinde insanların yaşamak için nasıl mücadele verdiğini görüyorsunuz..
yani iş-eş herşey boş, mutlu iseniz gerisi için kendinizi çok yıpratmayın, evlat sahıbı olmak ıstıyorsanız ıyı kotu sartlarınız elverıyorsa beklemeyın, ılıskınızde sorunlar olabılır boşanmakta evlenmek kadar doğal ama zorlu bir süreç acaba boşanır mıyım deyip çocuğu ertelemeyin, çocuk en büyük yatırım bence.....
ve kimsenin hayatı dört dörtlük değil herkesin borcu, ilişkisinde sorunu, sağlık problemleri var anınızı yaşamaya bakın...
 
Bazen hayatın akışına bırakmak lazım kendini yoksa hep geriye bakarsın yapamadıklarından dolayı takma kafana herşey olur
 
öyle düşünmeyin bana göre
tv izlemesindense
yaşıtları ile oynaması daha güzel
 
ya ben mutluyum çok şükür
yalnızca sürekli kaygılarım var
belki söyledikleriniz duygusal olarak düşünürsem doğru ama
Mantıksal olarak korkutuyor beni
 
Sende kaygı bozukluğu falan yok.. Bende senin gibi doktora yapmasamda yurt dısonda yasıyprum oluyorum acıktan. Aynı zamnda 5 saat dil kursu ögleden önce ev işleri yemek kızımı okula bırak spnra kızomla beraber öglen dil kursu aksam gel okul içib ders calişma vs. Senin hislerini cok tanıyorum. Kendim için bisey yapamıyorum sonra kaygılar eşime yeteri kadar zaman ayırabiliyormuyum.. Acaba basarıcakmıyım.. Bazen bulunduğum durumdan cok sıkılıyorum. Aynen eşim calısıp gelip dinlene biliyor.. Ben ise ders ev derken uyuyup uyanıyorum oadar yorgunumki. Kendimi bazen yaşlanmiş görüyorum. Takma başardığın zaman geçiçek şuan cocuk olmaması senin için daha iyi çünkü kolay drğil bitir okulu öyle yap
 

umarım başarırız yoksa çok kafam atar
 
ya ben mutluyum çok şükür
yalnızca sürekli kaygılarım var
belki söyledikleriniz duygusal olarak düşünürsem doğru ama
Mantıksal olarak korkutuyor beni
mantık bazen bır köşede durmayı bilmeli

mükemmel bir ilişkim yok, borç deseniz boğaza kadar (Alah eksik etmesin aile desteğim tam), yaş olmus 31 eşim özel sektörde ben memurum yani onun iş garantisi de yok...

Buna rağmen bir yılda evlendik, ev aldık, çocuk sahibi olduk...

Borçlar ödeniyor, evladım benim en büyük hediyem, eşimle arada bozuşsakta anlaşamasakta idare ediyoz...

Bende bazen farklı bir hayat yaşamak isterken buluyorum kendimi, bazı şeyler gözümü korkutuyor ama sonra bakıyorum su akıyor yolunu buluyor, kı su an anneannem rahatsız bır ayı gectı canıyla ugrasıyor yogun bakımda ve duzelme sansı yok, oraya bır gırınce hayatın cok bos oldugunu sevdıklerımızın sahıp olduklarımızın degerını anlamamız gerektıgını-yasamla mucadele etmemız gerektıgını ama bunu yaparken de bazı seylerı ertelememız gerektıgını anlıyorum...
 
ne güzel
rabbim mutluluğunuza bereket versin
 
Çocuktan önce son bir kaç yıldır böyleydim ben
bi içime sinmemişlik bi yere ait olamama vs vs gibi duygular
Sonra hamilelikte benim hormonlara ne olduysa :) bi rahatlık geldi...şimdi ne zaman telaş yapsam , hamileliğimde ki ruh halimi anımsıyorum...düşündükçe hala sırıtıyorum düşün :)))
Bi insana hamilelik bu kadar mı olumlu işler tabi doğumdan sonra fıs diye söndü pozıtivliğim....kırıntıları kaldı :)))
 
aslında bir yere aitlik duygunuzun oluşmuş olması gerekir gibi geldi bana
Aslında pozitifim mutluyum ama bu sorunlar aklıma geldikçe bilmem mutsuzlaşıyorum
 
aslında bir yere aitlik duygunuzun oluşmuş olması gerekir gibi geldi bana
Aslında pozitifim mutluyum ama bu sorunlar aklıma geldikçe bilmem mutsuzlaşıyorum
Evet daha köklenmiş hissediyorum orası doğru ama çocuk büyütmek de zor.hele de rahatına düşkünsen ve yanında kimse yoksa güvenebileceğin çocuk konusunda.işe başlamak için kreş yaşını beklemek vs vs...
Bence senin mantık ve duyguların birbiriyle dövüşüyor...yani uzaktan görünen bu...eğer mutlu olabiliyorsan hiç kasma gelecek için...vakti gelince zaten çözülüyor
 
aynen öyle mantığım ve duygularım sürekli kavga içinde
ikisininde haklı olduğu yerler var inkar edemem
ama bakalım kim galip gelecek
 


bnde üniv dısardan okuyordum bu sene bittti eve gelirdim eşim rahat rahat takılır bense gece gec saate kadar ders calısır ertesi gün işe gelirdim bende memurum.. ama ben bu sürecte ev işlerini salladım derslerim daha önemliydi sonucta final dönemlerinde hatta yemek bile geçiştirmelik yerdik sağolsun eşimde bişi demezdi
 
O zaman herkes bosanirim korkusuyla cocuk yapmasin..korkma neden korkuyorsun oyle bi dusuncen mi varda ..
 
Sizi cani gönülden anlıyorum. Akademik hayata bir kez bulastin mi hayatin anksiyete ile geciyor. Bitmiyor allah bitmiyor. Bazen bende isten gelip kafasi rahat dinlenenlere cok ozeniyorum.
 
Çocuk demek hayat boyu telaş ve endişeymiş. Anne olunca anlarsın lafı da dibine kadar gerçekmiş. Evdeyiz acaba yeterince oynadık mı, parka gidiyoruz, güneş rahatsız eder mi? Kreş araştırmaya başladım fiyatlar 1300 den başlıyor. Çocuk zor ama müthiş bir aşk
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…