Arkadaşalr direk konuya giriyorum. Bilen bilir hiç geçinemediğim bir kardeşim var. Onun yüzünden evden ayrılmaya karar verdim, iş bulduğum anda taşınacağım. Fakat şu anda aynı evde yaşamaya mecburum, kendisi ile hiç muhatap olmam, konuşmam, öyle gerekiyor, kimse sormasın.
Her akşam eve arkadaşını çağırıyor, odası küçük olduğundan salonda veya balkonda oturyorlar. Ailem şehir dışına çıktı, ikimiz kaldık, iş arıyoruz diye. Bizim ailede eve her gün ne misafir ne konu komşu çağırılır. Babam çıkar dışarıda görüşür, annem desen çok nadir. Diğer kardeşlerim de aynı şekilde, çıkar dışarıda görüşürler arkadaşları ile. Bize göre ev insanın rahat ettiği yerdir.
Nihayetinde bu arkadaşı ile 11, 12'lere kadar balkonda, oturma odasında. Bir gelir, iki gelir neyse. Her gün birileri evde. Akşamları bunlar yüzünden balkona çıkamıyorum, malum havalar, gündüz desen oturma odasındalar. Evde iki günde bir yabancı biri ile karşılaşıyorum. Ciddi bunaldım, rahatsız oluyorum artık.