- 19 Ağustos 2014
- 1.770
- 5.229
- 208
- Konu Sahibi JessicaJoy
- #41
Ve ayrıca sakın ve sakın gaflete düşmeyin kötüye hazırlamaliyim diye düşünmeyin,Seviyorsunuz o da sizi aranizdaki bağ sizi Allahin izniyle asla koparmayacak diye düşünün daha çok yanında olun siz güçlü oldukça o da sizden güç alacaktır . Kötü bi ihtimal yasamayacaksniz OLMAYACAK :))) hep böyle düşünün hayal kurmayın nasıl olsa hayat akışına geliyor siz kavusunca emin olun ki her güzellik sizi bulacak yürekten dua ediyorum rabbim sizi ayirmasin yeterki ...
Keşke yanında olup sesli okuyabilsem yazdıklarınızı, Allah razı olsun.
Bunları Allah söyletiyordur inşallah, bu kadar zor bir günde mutluluktan ağlamak da varmış kısmette, hepiniz iyi ki varsınız, inşallah Allah kabul eder dualarımızı, Allah razı olsun, tekrar teşekkür ederim.
Mucizelere inanirim sende inan Allah ol der ve olur,sen bol bol dua et...yemesine moraline dikkat et bilirsin bu hastaligin en büyük ilaci moral...burada bir ablanin annesi var annesi Türkiye de annesi birde yasli kadin doktorların hic umudu yoktu ama kanseri yendi nasilmi iki kizi sayesinde ....
Kizlari yurt dişinda yasiyor annelerini belirli aralıklarla gidip bakimlarini yapiyorlardi .kadinda sanirim oğluyla ve geliniyle yasiyordu.dediğim gibi doktorlar umutlu değildi ne zaman kizlarina sorsak durum iyi değil diyorlardi.kadinin küçük kizi çok civil civil turkiyeye her gittiginde annesini yemeğe cikarir,gezmelere falan götürürmüş,küçük kizi ne zaman gitse kadinin kan değerleri normale dönermis.oğluyla gelini kadini odasindan disari çikarmiyormus hasta diye tabi verilen diyet yemeklerinden başka bir şey yedirilmiyormus,küçük kizin gidip gelmesi annesine moral vermesi hayatini değiştirdi.kadin hatta ben niye kanserden korkayim o benden korksun diye söyler dururmus.gerçekten de yendi,küçük kizida seneler önce kanser di sanirim rahim kanseriydi,kanseri yendi birde hamile kalamzsin dediler kendiliğinden ikizleri oldu...herşey rabbimizin ellinde ol der ve olur...
Yazdıklarınız hem umut verdi bana hem de içimi acıttı.
Keşke Hakanın yanında olabilsem de o küçük kız gibi yemekler yedirsem ona.
Şu an aramızda o kadar uzun mesafeler var ki...
Sağlığım müsaade etmiyor yanına gitmeye ki bir telefonla bile öleceğimi sanıyorum, yanında o haline hiç dayanamam bu onu daha çok üzer.
Ama daha evvel de yazdım, Allah ümidimi kesmediğimi ona malum ediyordur inşallah.
Ailesi arayıp bana moral vermeye çalışıyor, onlar da kendilerinden çok düşünüyorlar beni ama keşke bunu yapmak yerine Hakana yardımcı olsalar.
Tabi onlar o güçsüz, çelimsiz bedeni, normalde çakmak çakmak bakan o gözlerin bomboş dalışını görüyorlar, o yüzden zor ama keşke benim kadar ümit etseler, ümidimizi kesmeyelim diyorum ama "artık acı çekmesin" diyor ablalarından biri, Hakan kendinde değil ama bu ümitsizliği hissediyordur, onlar da çaresizlikten dayanamıyorlar tabi Allah hepimize güç versin.
Allah razı olsun umut dolu hikayeniz için, inşallah biz de birilerine umut olacak kadar kısmetliyizdir.
Bir daha bir daha okudum konuyu goz yaslari icinde yaziyorum ezan okunuyor suan burada, su ezan vakti dualarimdasiniz
Ben boyle guzel ask boyle guzel sevgi gormedim Allahim sizi birbirinize kavustursun.
Allah razı olsun nolur ağlamayın, ben Allaha yaşadığım o güzel beş yıl için şükrediyorum, çok mutluyum.
Bu acıları tekrar yaşayacağımı bilsem de yine aynı yoldan gider, yine onunla karşılaşmak isterdim.
Allah razı olsun, dualarımızı kabul etsin, size içinde mutluluktan başka gözyaşı olmayan hayırlı bir birliktelik nasip etsin inşallah.