- 17 Ocak 2017
- 640
- 1.537
- 33
- 35
- Konu Sahibi salinger29
-
- #1
kızlar selam,
5 aydır nişanlıyım. kendimi hazır hissettiğim zamana ertelediğim bir düğün tarihim vardı. Lakin evliliğe hazır hissetme gibi bir durum gerçekten var oluyor mu anlamamaya başladım.
Nişanlımla aramız bozulunca kavga edince çok mutsuz oluyorum, neden böyle bir insanın kıymetini bilmiyorum diye kendime kızıyorum, direkt depresifleşiyorum.
Ama evliliği düşününce de böyle bi garip oluyorum. Ailemden ayrılacağımı düşününce direk gözlerim doluyor ki aslında bi ayrılığa değil kavuşmaya vesile oldu bu evlilik. Çalıştığım yerden evlenmek için ailemin yaşadığı şehre geri gelmiş oldum. Ama bahsettiğim ayrılık fiziksel değil de duygusal bir ayrılıkmış gibi yansıyor ruhuma, hemen kaçıp ıssız bir adaya sığınmak istiyorum bazen.
Üniversitede bir erkek arkadaşım vardı, babam öğrenince ve annesiyle tanışınca işlerin ciddileştiğini anlayıp çok paniğe kapılıp 1 hafta sonrasında 3 yıllık ilişkimi sona erdirmiştim panikle, pek bir baskı olmamasına rağmen.
Asla rahat hissedemiyorum, sürekli endişeleniyorum, ihtimaller üzerinde düşünüp strese giriyorum.
Ya eşyalar alınır da kavga edersek, ya ev tutulur kavga edersek, ya evlendikten sonra beni sevmezse, ya ben onu sevmemeye başlarsam, ya mutsuz olursak vs. vs. elle tutulur büyük bişey olmadığı halde sürekli kendimi geriyorum.
Hayatım boyunca da kendimi asla hafif ve olması gereken yerde hissedemedim. İlk ergenliğimden beri daimi olarak kararsızlık üzerine kurulu bir hayatım var gibi. Nasıl olsa eşit ağırlığa geçerim diye sayısal alaa geçtiğim lise hayatım, nasılsa bırakıp başka bölüm okurum diye girip mühendis çıktığım bir üniversite hayatım var.
Psikoloğa gittim onun çıkışında bile kendimi memnun hissetmeme rağmen, bunun okulu iyi değilmiş daha iyi okuldan mezun olan psikoloğa gideyim dedim.. Yani bütünleşmiş bir karar ve memnuniyet duygusuna ulaşamıyorum.
Normalde insanın uçuş uçuş bir romantizm duygusuyla evlenmesi gerekmez mi, ben mi yanlış biliyorum?
İçinizde de evlilik öncesi böyle streslere girenler oldu mu? Bugün müstakbel kayınvalidemin artık düğün işlerini konuşmak için geleceğini öğrendim. Annemi de yüz ifademle ve endişelerimle o kadar bunaltmışımki uyuyamamış, az önce yanıma geldi, kadını depresyona soktum sanki beni istemediğim biriyle evlendiriyormuş gibi hissediyor. Oysaki kendim buldum, sevdim.
Evlilik öncesi psikolojinizden minicik bahsetseniz bana
5 aydır nişanlıyım. kendimi hazır hissettiğim zamana ertelediğim bir düğün tarihim vardı. Lakin evliliğe hazır hissetme gibi bir durum gerçekten var oluyor mu anlamamaya başladım.
Nişanlımla aramız bozulunca kavga edince çok mutsuz oluyorum, neden böyle bir insanın kıymetini bilmiyorum diye kendime kızıyorum, direkt depresifleşiyorum.
Ama evliliği düşününce de böyle bi garip oluyorum. Ailemden ayrılacağımı düşününce direk gözlerim doluyor ki aslında bi ayrılığa değil kavuşmaya vesile oldu bu evlilik. Çalıştığım yerden evlenmek için ailemin yaşadığı şehre geri gelmiş oldum. Ama bahsettiğim ayrılık fiziksel değil de duygusal bir ayrılıkmış gibi yansıyor ruhuma, hemen kaçıp ıssız bir adaya sığınmak istiyorum bazen.
Üniversitede bir erkek arkadaşım vardı, babam öğrenince ve annesiyle tanışınca işlerin ciddileştiğini anlayıp çok paniğe kapılıp 1 hafta sonrasında 3 yıllık ilişkimi sona erdirmiştim panikle, pek bir baskı olmamasına rağmen.
Asla rahat hissedemiyorum, sürekli endişeleniyorum, ihtimaller üzerinde düşünüp strese giriyorum.
Ya eşyalar alınır da kavga edersek, ya ev tutulur kavga edersek, ya evlendikten sonra beni sevmezse, ya ben onu sevmemeye başlarsam, ya mutsuz olursak vs. vs. elle tutulur büyük bişey olmadığı halde sürekli kendimi geriyorum.
Hayatım boyunca da kendimi asla hafif ve olması gereken yerde hissedemedim. İlk ergenliğimden beri daimi olarak kararsızlık üzerine kurulu bir hayatım var gibi. Nasıl olsa eşit ağırlığa geçerim diye sayısal alaa geçtiğim lise hayatım, nasılsa bırakıp başka bölüm okurum diye girip mühendis çıktığım bir üniversite hayatım var.
Psikoloğa gittim onun çıkışında bile kendimi memnun hissetmeme rağmen, bunun okulu iyi değilmiş daha iyi okuldan mezun olan psikoloğa gideyim dedim.. Yani bütünleşmiş bir karar ve memnuniyet duygusuna ulaşamıyorum.
Normalde insanın uçuş uçuş bir romantizm duygusuyla evlenmesi gerekmez mi, ben mi yanlış biliyorum?
İçinizde de evlilik öncesi böyle streslere girenler oldu mu? Bugün müstakbel kayınvalidemin artık düğün işlerini konuşmak için geleceğini öğrendim. Annemi de yüz ifademle ve endişelerimle o kadar bunaltmışımki uyuyamamış, az önce yanıma geldi, kadını depresyona soktum sanki beni istemediğim biriyle evlendiriyormuş gibi hissediyor. Oysaki kendim buldum, sevdim.
Evlilik öncesi psikolojinizden minicik bahsetseniz bana