Herkesı kendimden ustun goruyorum

Bende de bi değişiği var arkadaslar mesela görüştüğümüz bi kaç aile dostumuz var durumları cok cok iyi evleri arabaları cok lüks benim niye yok benimde hakkım rahat etmek acaba içlerinden eziklenip üstünleniyolarmıdır diyorum kendi kendime ama öyle insanlar değil bu ego mu anlamıyorum
Bence hıc Öyle dusunme canm Öyle insanlar degil lermıs sonucta sen huzurlu mutluysa ilerde hepsı olur
 
Zorun ne ? Niye ?

Sanırım sürekli aynı seyi yapıp benzer sonuçlar alıyorsun ..kendine çeki düzen vermezsen ,üstüne basıp geçen çok olur ..sen arkadan nal toplarken ,atı alan Üsküdarı çoktan geçmiş olur ..sana da aşağılık kompleksi kalır ..
Dogru soyluyor sun aile ve onceden okul hayatında cok asagılandım ve bu duyguyu bırakamadım iki yıl once hamileyken ailem benle kus gibiydi evlerine giderdim sohbet etmezler laf sayarlar sebebi ablamla kus olmamdı bır gun yıne gıttımde bı baktım ben hamile halinde anlayıp uzulurken herkes mutlu kımse takmıyor orda dedım ki kızım bunların hıc umrumda degılsın bunlar ıcın uzulme artık demistim ogunden bugüne cok takmıyorum ailemi umursamıyor lafları ve daha mutlu oldugunumu anladım onları takmayınca hanı hergun bıraz daha gelısım var ama ne zaman komple düzelirim, duzelırmıyım bılmıom
 
Bende de şey vardı mesela bi arkadaşla başbaşayken çok kasılırdım. Mesela otobüsteyiz sanki ille bir konu muhabbet açmam lazım yanımda sıkılmaması lazım gibi saçma sapan bir hissim vardı. Aştım gerçi. Yani bu bile gizli kibir olabilir belki. Ben kimim ki bonom yonomdo komso sokolomoz diyorum. Sıradan insanlarız işte karşımızdakini üst görmek bile aslında kendi kibrimizle ilgili olabilir gibime geliyor. Herkesi üst görüyon kendini beğenmiyon çünkü sıradansın. Yakıştıramıyosun bunu kendine. Başka bi bişilrr istiyosun.

Bu saatte kafa kalmadı karışık yazdım ama aşağılık duygusu gibi görünen bir kibir var bence ortada. Bunun üzerine düşünücem biraZ
aslında bilmiyorum kibir de olabılır bazen acaba kibir mı bendeki bosver ınsanları hayattan zevk almaya calıs diyorum sonra tekrar basa sarıyor bilmiyorum cocuklugumda yaşadıklarım cok etkileniyorum unutamıyorum sevilmedim, degersızdım ilgisiz konusulmayan sureklı sen sus denilen bır kısıydım kendimi bu kısıtlamalardan bır turlu bulamadım ben nasılım aslında karakterim sohbetım ozguvensızlık aslında ama suan bıraz ıyıyım eskiden kalabalık ortamlarda agızımı ac amazdım yuzum kıpkırmızı okurdu suan kalabakta konusuruyorum cekınmeden mesela ay canm kusura bakma karışık sacma sapan yazdım
 
Dogru soyluyor sun aile ve onceden okul hayatında cok asagılandım ve bu duyguyu bırakamadım iki yıl once hamileyken ailem benle kus gibiydi evlerine giderdim sohbet etmezler laf sayarlar sebebi ablamla kus olmamdı bır gun yıne gıttımde bı baktım ben hamile halinde anlayıp uzulurken herkes mutlu kımse takmıyor orda dedım ki kızım bunların hıc umrumda degılsın bunlar ıcın uzulme artık demistim ogunden bugüne cok takmıyorum ailemi umursamıyor lafları ve daha mutlu oldugunumu anladım onları takmayınca hanı hergun bıraz daha gelısım var ama ne zaman komple düzelirim, duzelırmıyım bılmıom
Duzelirsin niye duzelmeyesin, kendine inanmakla başla ,sağlam çık bu yola ..

Bak ne güzel bir adım atmışsın ,ailen bile olsa herkes haddini bilecek ,mesafe iyidir ..mutsuzluğun mutlu ediyorsa uzak dur çünkü böyle aile olunmaz. .esine de aynı tavrı koy. .seni ezemeyecegini bilmeli ..kaybetmekten korkmalı ..ara ara bu korkuyu ver ona ..vazgeçilmez olmadığını bilsin. .
 
Back
X