- 13 Eylül 2023
- 312
- 213
- 28
Merhaba, ben mükemmeli ararken kendimi bulmaya, kendimi keşfetmeye başladım. Sürekli kendimi mükemmel olmaya zorlar mükemmel evlilik mükemmel eş mükemmel evlat mükemmel gelin olmak için affedersiniz g..tümü yırtardım. sonrası yorgunluklar ağırayan kemıklerım kaygılı hallerım ve sürekli kafamda kurmalarım. Kesın benım ıcın şunu düşündüler kesin şuyuma güldüler kesin buyumla dalga geçiyolar diye ağlamaklı olurdum dışarıya mükemmel gözüken eve gelince de içten içe kendini ezikleyen birine dönüşmüştüm. bunu fark etmesı ve kırması yavaş yavaş oldu ama her attığım adımdan mutluluk duydum, her yendiğim kaygımdan zevk aldım, özendiğim imrendiğim insanlarla keyifli vakit geçirip ne kadar donanımlı bir insan ben de ondan faydalanayım diye düşüp geçirdiğim vakitten de keyif almaya başladım. Çok basit bi olay anlatıcam, işe yeni başlamıştım şunları keser misin diye bana verdiler üzerine hiç bakmadım makası sordum sonra bana güldüler fatura onlar sistemden keseceksin dediler kendimi çok kötü hissedip kimseye çaktırmadan tuvalette ağlamıştım kendimi nasıl böyle gülünç duruma düşürdüm diye evde içim içimi yedi. Ya birilerine anlatırlarsa ya benle dalga geçerlerse dıye korktum kendime kızdım nasıl kağıdın üzerine bakmazsın diye. Zaman geçip kendıme yüklendiğim her an için kendime yazık ettiğimi anlayınca insanım ve hata yapabılırım komik bi olaydı suçluluk hissetme keyif almaya bak hayatını yaşamaya bak dedim ve ne zaman fatura kesecek olsam kendime gülüyorum o anım aklıma gelıyor . Bi çırpıda mı oldu olaylara doğru açıdan bakmaya çalışmak, hayır tabi. Ama çabamı taktir etmeyı öğrendim. Kendimi eziklemekten önce, kendıme kızmaktan sıyrılmaya çalışıyorum. Üzgünüm ki bunu da temelinde annem olduğunu fark ettim. Annem ne yaparsam yapayım asla tatmin olmazdı çok otoriter bi insandı onu memnun etmek üzerine bı hayat yaşamışım geç fark ettim. Bu halim evlendiğim zaman da devam etti, birileri benden bi şeyler istemeli diye bekledim hani istemeli ki yapmalıyım ve bi şeyler yapmalıyım ki işe yaramalıyım. Bu ruh halinden sıyrılmak o kadar zor oldu ama o kadar ıyı geldi ki. Daha da gelişmeye ve değişmeye devam ediyorum bu rahatlığım evliliğime de yansıyor kendine kızan mükemmeli ararken etrafına kök söktüren bir eş olmaktan çıkıp mutlu rahat hiç bi şeyi kafasına takmayan gülüp geçen bir insana dönüştüm. Eşim bile diyor çok değiştin bu halin o kadar çok hoşum gidiyor ki her gün aşık oluyorum diye. Sözün özü hala içimde beni ezıklemeye çalışan benliğim duruyor ama onu kabul edip susturmayı yanlışlarıma bile gülüp geçmeyi deniyorum. Zor ama yapmaya ve böyle yaşamaya devam etmek istiyorum.Bu aralar bebek düşünüyorduk ama sebepsiz infertilite tanıısı kondu he tedavı görüyor muyuz bu ay sonu evet başlayacagız ama içimdeki sesi bebek isteğim tetiklendiğinde arkadaşlarımın bebek haberini aldığımda hüznümü özenmemi gizlemeye çalışırken bütün bunları yaparken durdurması zor oluyor eve gidip karnıma bi şeyler koyup acaba hamıle olduğumda nasıl gözükürüm, nasıl söylerim eşime, herkese nasıl sürpriz yaparım dıye düşünüyorum sonra ya olmazsa ya ben hamile kalamazsam ya bana kısır derlerse ya çocugumun olmadıgını fark edıp beni mutfak masası dedııkodu konusu yaparlarsa diye o kadar çok bu ve bunun gibi kaygılar yaptım ki hala bu hisleri susturmaya çalışmak için savaş verıyorum resmen. en çok da bunda zorlanıyorum. çünkü bu benım kontrolümde bır sey değil. en zor sınavım da bu sanırım herkesi ve her şeyi olduğu gibi kabul etmek. kendimi de hayatın bana sunduklarını da ....
Bu bi süreç kendi kişisel gelişim sürecim ama çabam için bile kendimle gurur duyuyorum...
Bu bi süreç kendi kişisel gelişim sürecim ama çabam için bile kendimle gurur duyuyorum...
