Kız valla oğlum olsa alırdım seni:) cnm senin buraya yazman, benim sana yumurta dondur demem bile bir işaret belkide..inan bana ummadığın anda oluveriyor herşey..60-70 yaşında dedeler nineler bile bulurken, senmi bulamıycaksın.
45 yaşında bile doğuruluyor. hiçbirşeyden pişman olmazsın ama çocuk yapmamaktan olursun. yaşın çok geç değil. evlenirsin ard arda yaparsın 2 çocuk olur biter...evlenmek istediğini her ortamda dile getir, çekinme...
Kaç yaşındasınız bilemiyorum ama siz 21 yaşındayken hiç melankolik olmadınız mı?Hiç arabesk cümleler ağzınızdan çıkmadı mı?Kusura bakma canım ama yaşım 21 deyip devamında yazdıkların bana çok toy ve arabesk geldi. 97 doğumlular ne ara bu kadar melankoliye sardı ya. Şu saatten sonra istersen dünyanı değiştirirsin hayret ediyorum.
Kaç yaşındasınız bilemiyorum ama siz 21 yaşındayken hiç melankolik olmadınız mı?Hiç arabesk cümleler ağzınızdan çıkmadı mı?
Olabilir yani. .
21 yaş çok çok küçük,deneyimsiz,saf,pırıl pırıl..
Böyle eleştirmek neyin acısı acaba ?
Canım çok tatlısın.Ay benden dolayı polemiğe girmeyin nolur zaten sizin derdiniz size yetiyor
Kendi tecrübemle kendine getirmeye çalışıyorum arkadaşı. Amerikayı yeniden keşfetmesin diyorum. Son cümlemle istersen tüm dünyanı değiştirirsin kendine gel diyorum. Omuzlarından tutup arkadaşça hafifçe silkeliyorum. Kötü bir şey yaptığımı asla düşünmüyorum.Kaç yaşındasınız bilemiyorum ama siz 21 yaşındayken hiç melankolik olmadınız mı?Hiç arabesk cümleler ağzınızdan çıkmadı mı?
Olabilir yani. .
21 yaş çok çok küçük,deneyimsiz,saf,pırıl pırıl..
Böyle eleştirmek neyin acısı acaba ?
Canım çok tatlısın.
Senin bu yaşta böyle bakman çok normal belli ki çevrenden etkileniyorsun.
Sana tavsiyem bu yaşlarını elinden geldiğince dolu dolu geçir,gez toz hiçbir şeyi kafana takacak kadar büyütme.
Doğru insan olduğuna inanmadığın kimseyle bir dakikanı bile geçirme geçirme ki seni üzmeye fırsatları olmasın.
Kendi tecrübemle kendine getirmeye çalışıyorum arkadaşı. Amerikayı yeniden keşfetmesin diyorum. Son cümlemle istersen tüm dünyanı değiştirirsin kendine gel diyorum. Omuzlarından tutup arkadaşça hafifçe silkeliyorum. Kötü bir şey yaptığımı asla düşünmüyorum.
Son sorunuza cevap. Böyle eleştirmek bir şeyin acısı değil, insanı ümitsizlik bitirir ümitsizlik kanser gibidir. Bunun farkında olduğum için uyarıyorum.
Bilmiyorum hayat enerjim tükenmiş gibi . Melankoliye sarmak değil aslında . Birçok şey hayatımda ters gitmeye başladı . Arkadaşlarıma bakıyorum yanlarında onları gerçekten çok seven bir yoldaşları var . Evlilik hayalleri kuruyorlar . Kendime bakıyorum kimsenin umrunda değilim . Şu an ki durumumdan gelecek tahmini yapabiliyorum az çok .
Tamam çok güzel Tecrübenizle aydınlatmaya çalismissiniz fakat mutlaka sizde yasamissinizdir 20'li yaşlarda bize ne söylense bir kulağımızdan girip birinden çıkıyordu .İlla ki bir şeyleri deneyimleyerek öğreniyorduk.Kendi tecrübemle kendine getirmeye çalışıyorum arkadaşı. Amerikayı yeniden keşfetmesin diyorum. Son cümlemle istersen tüm dünyanı değiştirirsin kendine gel diyorum. Omuzlarından tutup arkadaşça hafifçe silkeliyorum. Kötü bir şey yaptığımı asla düşünmüyorum.
Son sorunuza cevap. Böyle eleştirmek bir şeyin acısı değil, insanı ümitsizlik bitirir ümitsizlik kanser gibidir. Bunun farkında olduğum için uyarıyorum.
Yok estağfurullah.Tamam çok güzel Tecrübenizle aydınlatmaya çalismissiniz fakat mutlaka sizde yasamissinizdir 20'li yaşlarda bize ne söylense bir kulağımızdan girip birinden çıkıyordu .İlla ki bir şeyleri deneyimleyerek öğreniyorduk.
Bu genç arkadaşlarımızda zamanla;deneye yanıla kendilerini toparlayacaklar.
Bu arada sizi kırmak için cevap vermemiştim. Öyle olduysa özür dilerim.
Peki geçmişte çok sevdiğiniz ama sizinden kaynaklı olmayan nedenlerden ötürü ayrılmak zorunda kaldığınız biri oldu mu? Karşınıza çıkanlarda hep birini mi aradınız acaba? Yalnızlık duygusal boşluk kim ne derse desin çok çok zor. İstediğin kadar paran pulun eğitimin işin olsun eve geldiğinde dört duvara girince her şey üstüne üstüne geliyor insanın. Bu da dert mi diyenlere evet hem de çok ciddi bir dert. Gezmek bsyler keşfetmek de bir yere kadar. İnsan sığınacak bir liman arıyor kendine.
Mrb hanımlar. Çok uzun zamandır içimde büyüyen ve anlatacak hiç kimseyi bulamadığım bir derdim var benim de. Aslında bir olsa şükür nedeni...
36 yaşında ve çok yalnızım hanımlar. Öyle bir yalnızlık ki, oldukça sadık bana. Hayatımdaki tek heyecan 2 senede bir tekrarlanan kpssye girmek. 3 sene önce atandığım halde. Bu arada bahsettiğim yalnızlık sadece gönül yalnızlığı da değil, her açıdan yalnızlık. Elbette bir kısmı benim seçimim, ama yapmaya zorlandığım seçimler. Mesela bir türlü bir dost bulamıyorum, bulduğumu sandığında ya yanıldığımı anlıyorum, ya da aldatıldığımı. 2 lafın belini kırmak değil kast ettiğim şey, güvenmek ve canın sıkıldığında rahatça arayabilecek sıcaklığı hissetmek. Bıktım sorunu kendimde aramaktan, nerde hata yapıyorum die kendi kendimi sorgulamaktan. Cevaplar aynı ve çözümsüz. Çünkü ben bitkilerle bile empati kuran bir salağım.
Dost yok, bari koca olsa. Ama kendi cinsinden yana gülmeyen şans güler mi bundan yana a akılsız! Biyolojik saatin alarmı patlamak üzere olmasa belki o kadar dert etmezdim bu tür yalnızlığı. Yok ederdim, sevilmek, bir hayatı birinin seninle paylaşmak istemesi nasıl bişey acaba? Bir seferliğine bir ilişkide kadın rolünü oynamak neden benim içim imkansız? Çünkü ben bir problem olunca, 2 kişilik emek gösteren bir aptalım.
Hiç değilse ailem anlasa halimden de evlat edinme isteğime şiddetle karşı çıkmasalar. Umutsuz vaka olduğumu bir kedi sahiplendiğimde anlamalıydılar oysa. Kızınız evlenmiş olmak için evlenemez. 36 senede olmayan şey, kızınızın akranları olan beylerin hepsi çoktan kapılmışken, geriye kalanlar da kızınızın hiç ilgisini çekmezken, olmaz! Kriterlerimin hepsi çubuk kriter olduğu halde hem de.
Bazen düşünüyorum, madem beni mutlu edecek şeyler için geç kaldım - çünkü çok yaralandım - ,mutsuzluğu neden kabullenmem gerekiyor? Hayatta en korktuğum şey, kendimi bildim bileli yalnızlık oldu ve ben bir kabusun içinde yaşıyorum yıllardır. Böyle bir kabusa mahkum edilecek ne yaptığımı da bulamıyorum. Zaten içimde zerre umut kalmadı çünkü ebedi bir zifir burdaki. Nerde bu yokuşun inişi?
Şükredecek elbette çok şeyim var ama gözlerim kanarken o kadar zor ki teselli bulmak.
Sağol canım bilmukabeleYa gerçekten sizi tanıdığıma çok sevindim burada . Umarım ikimizin hayatı da rayına girer . Bir derdim var da değil de başka bir yerde karşılaşırız :) Dediklerinizi aklıma yazdım . Sağolun
Bence mutluluğu başlı başına birşeye bağlamak manasız.
Şunu şunu yaparsam mutlu olurum, yapamazsam mutsuz olurum diye düşündüğümüzde 1-0 mağlup başlıyoruz.
Ve onu elde ettiğinde umduğun gibi değilse 2-0 oluyor bu skor. Yine kaybeden biz..
Vel hasıl mutluluklar böyle birşeylerle şartlandırılarak yaşanmamalı bence.
Siz kendinizle, sağlığınızla, işinizle, havayla, suyla, toprakla, çiçekle kısacası herşeyle mutlu olmaya bakın.
Aşkta eklenirse mutluluk artsın, evlatta eklenirse daha da artsın
Hayat zaten bu.
Bazen hepimiz aynı boşluğu hissedebiliyoruz. Evlat özlemi isteği fıtrattan gelen birşey. Bende bazen evlatlık mı alsam diye düşünüyorum. Hatta bu ara kedi sahiplenme girişimlerim var :) Hepsi fıtratın gereğinden.
Kendini üzme kendinle mutlu ol kendini sev diğer güzelliklerde peşinden tıkır tıkır gelir emin ol
Mutluluğu evliliğe bağlayanlardan değilim, sanırım yanlış anlaşıldım. Olumlama yapmaya da çok çalıştım ama bende hiçbirşey işe yaramıyor. Daha evvel de bahsettiğim gibi, umudun tükendiği yerde yaşam tam bir azap.
Yanlış anladığımı düşünmüyorum. Şartlarla mutlu olmayın hep mutlu olmaya bakın.
Biraz sosyalleşseniz? Yada öyleyseniz insanlarla iletişiminizi gözden geçirseniz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?