İnsanların her zaman kusurları vardır derdim, hiç kimsenin kusursuz olmadığını bilirdim de gene de takılı kalırdım.öyle ki düşünceler beynimi istila ederdi. ama ben üzülerek sürekli düşünerek bu süreci daha çok uzatırken,baktım ki problem yaşadığım, diğerleri ise bu süreci çok kısa yaşayıp unutup gidiyorlar..çok mükemmeliyetçi olmamak gerektiğini hayat zamanla öğretti bana… sanki kafaya takınca düzelecek!…yanlış anlaşılma varsa,karşımdakini kırmışsam ne yapabilirimi düşünürüm hala,ama eskisi gibi geceler boyu deil.. şuansa kafaya takma duygumu sadeceee işimde kullanıyorum. Daha iyi nasılolurum-ne yapabilirim die... o da arabayla eve gidene kadar..sonra bambaşka oluyorum…ruh halim çok değişir..asla evime çevreme yansıtmam hiçbir problemimi..