Onu demek istedim ama tabi empati kurmak zor onları da anlıyorum düşünün üzerimde sütyen bile yoktu ( geceleri takmayız ya apar topar çıktım ) ayakkabım yoktu terlikle kar da
Şimdi 2. El kilot sütyen 2. El kıyafetler Yani fakir bile değilim
Banyoyu yaptım 2. Gün önce saçlarımdan, gözlerimden yüzümden kumlar aktı sonra 2. El kıyafetleri rica ettim bende kalabilir mi diye
Muhtacın da muhtacı oldum çok zor varlıktan yokluğa düşmek
Haberlere ağlıyorum enkaz altında kalan yakınları olanlara acıları cokkk cokkk zor depremzede olsan da depremzedelere ağlıyorsun
Geceleri biri beni uyandırınca korkuyorum deprem oldu da ona mı uyandırıyorlar diye uyandırmasalar da sabah uyanınca ağlama krizleri tutuyor
Ama sığıntı şekilde yaşamak da hiç yaşamayan ben için çok gurur kırıcı nereye kadar kalacağım ki?
Kaldığım evdekilere diyorum ki maşallah diyorum haset etmiyorum ama ne güzel keşke benim de evim yerinde kalsaydı ne şanslılar evleri var banyo imkanları kıyafet imkanları var diyorum
Büyük bir imtihandan geçiyoruz Allah aldığını hayırlısıyla yeniden verir inşallah
Dua edin bizlere canlar
