Hiç çocuk yapmayı düşünmeyen veya böyle tanıdıkları olanlar var mı aranızda

Annelik duygusuyla doğan bir kadın değilim, eşimle flört ettiğimiz nişanlandığımız dönemlerde de evlenirsek pembe panjurlu evimiz, bahçesinde oynayan bir kız bir erkek çocuklarımız olsun gibi hayallerim olmadı hiç.
Hamile kaldığımı öğrendiğimde ilk hissettiğim mutluluk değildi, içimi endişe ve korku sarmıştı, grip oldum zannederek gittiğim klinikte gebelik testi yapılıp pozitif çıkınca ağlamamak için kendimi sıkarken doktor kaçıncı hamileliğin diye sormuştu, ilk gebelik olduğunu duyunca üzüntüme anlam verememişti, belki de testi pozitif çıkan kadınlar genelde sevindiği için şaşırdı bilmiyorum, eve dönerken hem ağladım hem de yalan yok süresi dolmadan aldırma planları yaptım çünkü henüz birkaç aylık evliydim, ayrıca küçücük bir canlıya layıkıyla bakabilecek miydim, yeteri kadar sevip şefkat gösterebilecek miydim?
Sadece yedirip içirmekle, üstüne kıyafet almakla ebeveyn olunamayacağını biliyordum, aile içi eğitimi, okul eğitimi, dış dünyanın kötülüklerini düşünüp gözüm korktu, hamileliğin ilk ayları içimde annelik duygusu olmadı, anneliği 20.haftadan itibaren hissetmeye başladım, doğumda kızımı kucağıma aldığımdaysa hala çok korkuyordum ama duygularım da değişmişti.
 
Bnm de yok çok istedim ama nasip artık isstemiyorum
 
Eş ile aynı düşünceye sahipseniz ve öncesinden karar verildiyse sorun olmaz bence ama eş istiyorsa onun baba olma hakkını elinden almayı doğru bulmuyorum
 
Ergenlikten beri en büyük hayalim anne olmaktı. Annemden farklı anne olmak. 3 çocuğum var. Belki iyi anne değilim ama annem gibi anne de değildim çok şükür.
 
Şu an bu satırları bebeğim kucağında yatarken ve bana gülümserken yazıyorum :)

Uzun uzun yazmıştım hepsini sildim. Anne olmayan birine anneliği anlatamayız ki.
Bu bir deneyim. Hayatınızın belki en zor sınavı. Kendini başka bir insana adamak. Kendinden vazgeçmek.

Karşılığı ne? Karşılığı bir gülüş işte ama dünyanın en güzel gülüşü :)
 
4 yıldır evliyim hiç çocuk planlamıyordum hatta evlenmeyi bile istemedim ama kısmet diye birşey var gerçekten,Eşim karşıma çıktı dilim bağlandı. Şuan da düşüncem yok ama bu kararı kendim tek başıma veremiyorum maalesef bencillik olur ,eşim baba olmak istiyor çünkü bu yüzden bir tane bile olsa, olsun istiyorum.
 
Oldum olasi cocuklari cok severim bu yüzden kres ögretmeni oldum. Sonra evlendim herzaman 2 cocugum olsun yeter diyordum cok sukurki Allahta nasip etti 2 tane cocugum var. Ikisinin arasinda 4 yas var planli hamile kaldim hicte pisman degilim. Cocuk istemeyen yapmasin zaten kimse cocuk yapmak zorunda degil. Emek sabir istiyor ilgi istiyor fedakarlik istiyor. Benim kreste calistigim arkadasim 10senelik evli ve kesinlikle cocuk istemiyor burdaki cocuklarim yeter diyor saygi duyuyorum.
 
Çocuk yapmayı çok istedim. Ancak öngördüğümden çok daha zor geldi. Şu an 2 tane çocuğum var. Henüz küçükler. Eşim çok destekçi. Tek başına çok daha zor olurdu.

Çevremde 3 çift var çocuk istemeyen. Gayet memnunlar. Çılgınlar gibi eğlenip hayatlarını yaşamıyorlar ama bizden daha rahat oldukları kesin. Ha ebeveyn olmanın zorluğu ve sorumluluğu dışında artı eksileri var. Güzel yanları var. Bu da kişinin kendisiyle alakalı. Tercih meselesi.
 
Yıllardır eşimle gezdik , tozduk. Güzel bir evliliğim olduğuna inanıyorum.
Çocuk hayalimiz hep vardı ama hiç bir zaman kendimi hazır hissetmedim. Ben hazır hissetmediğim için hep erteledik. Erteledikçe erteliyorum sanki.
Değişik bir his, istiyorum ama korkuyorum.
Öte yandan yaşın ilerlemesi de korkutuyor çünkü bir çocuğum olsun istiyorum aslında. Belki "hazırım" dediğim an da olmayacak. Bunu da bilmiyorum.
Tam anlamıyla "hazır olmak" diye bir şey yok sanırım.
 
Icimde anne olayim diye heves yoktu, zaten tek seferde hamile kaldim, plansizdi, ne oldugunu anlamakta bile gucluk cektim. Ancak karnim buyumeye basladiktan sonra annelik gudusu benide sardi. Siz her ihtimale karsi yumurtalarinizi dondurun
 
Acayip çocuk severim yigenlerin var biri yolda geliyor sanki ben doğuracak gibi telâşlayım

Çocuk en hassas noktam çocuğum olsun istiyorum annelik hissi duygusu çok fazla

Ama işte burda kocaman bir ama var
Evli değilim
Önce koca olucak baba olucak biri olmalı
Evet anne olmayı çok istememe rağmen
Bide dönüp yaşadığımız dünya ya bakıyorum bu dünyaya bir çocuk getirilir mi ciddi ciddi düşünmek lazım...
 
Ben cocukken bile cocugumun hatta kizimin olmasini hayal ederdim. 11 yasinda kardesim oldugunda tam bir kucuk anne modundaydim. Evlendikten kisa bir sure sonra cocuk yaptim. Seneye de 2.yi planliyorum.
 
Ben bekarken bile bebek esyasi bakardim seviyordum minik
Minik giydireyim diye istiyordun.. sukurler olsun Rabbim nasib etti.. dogurmakla bitmiyor tabii 1001 tane dusunce olusuyor.. ilerisi icin tabii farkli problem olur olmaz bilemeyiz, belki ilerde kardes kardesle bile gorusmez ama.. suan mevcut durumdan zevk almaya calismak gerek bence
 
Cocugum var. Onu cok seviyorum. Ama ayni zamanda, hayatimda yaptigim en zor is onu buyutmek.

Cocuksuz 2 tanidigim var. Biri cok istedi, olmadi, sonra kendisini cok kotu hissetti. Oburu istemedi, evlenmedi bile. Simdi hic ozlemiyor. Gayet de iyi. Demem o ki, olay tamamen sizin hayattan ne istediginizle ilgili. Cocuk istememek bir eksiklik degil.
 
Birinci sorunun cevabı evet , ikinci sorunun cevabı hayir
Çevremde çocuğu olmayan onlarca arkadaşım var , hepsi de çok mutlu , hiç pişman olanına rastlamadım, arkadaşlarım 45-50 yaş civari
Her kadın doğurmak zorunda değil, emin olun pek çok kadın sırf toplum baskısından doğuruyor
Bizim ülkede kız çocuklarına öğretilen şey bu , evlenirsin , dogurursun , sonra bir tane daha dogurursun ve hayat amacına ulaşırsın
Yok öyle bir şey, gerçekten bunun artık kırılması gerekiyor bu ülkede
İstemiyorsanız dogurmayin, her kadın anne olmak zorunda değil, her doğuran da anne olamıyor zaten
 
Bana annelik hissi sonradan geldi. 5 yaşında ikizlerim bunlar benim mi modundayım çocuk yapmak zorunda değilsiniz tabi ki ama bir süre sonra sanki hayat monotonlaşıyor çocuğu büyütürken hem farklı şeyler öğreniyorsun hem zaman çabuk geçiyor
 
Bende de öyle bir içgüdü yok galiba. Çocuk fikri bana aşırı uzak. Zaten çocuklardan da hoşlanmıyorum açıkçası. Bebekler sevimli duruyo ama o kadar uzaktan sevimli dursunlar yeterli benim için. Bir çocukla bebekle alakalı bir şeye şahit olduğum zaman korur kollarım, kendimi öne atarım, ortalığı ayağa kaldırım ama kendime ait istemiyorum.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

A
Eşimle artık anlaşamıyoruz büyük bir çıkmazdayız…
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
6K
AmberMila
L
Hpv Tip 16 - Araştırma Süreci
2 3 4
Yorumlar
60
Görüntüleme
3K
cevizuzum
C
D
Sağlıklı ve mantıklı bir akla ihtiyacım var..
Yorumlar
4
Görüntüleme
1K
harika95
H
Bazen Allah seni kurtarıyor, sen ayrılık sanıyorsun
2 3 4
Yorumlar
79
Görüntüleme
18K
Okanzelis4442
23 Mayıs 2024 Yay Burcunda Dolunay - Burçlara Etkileri
3 4 5
Yorumlar
88
Görüntüleme
5K
Nhessa
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…