Hiç çocuk yapmayı düşünmeyen veya böyle tanıdıkları olanlar var mı aranızda

Evet benim var oyle arkadaşlarım
Annelik icgudusuyle de dogmadim çocuğum var ikinciye hamileyim ama icgudu sebebiyle istemedim
Bir de doğduğu an veya hamileligimi öğrendiğim ilk an anlamadim annem doğumdan sonra evden gittiğinde anladim anne oldugumu
 
Ben varim. 30 yasindayim ve 3.5 senelik evliyim. Hicbir zaman anne olmak istemedim, istemiyorum, evlenmeden once esimle konusup cocuk istemediginden emin olmadan evlenmedim.
Bir kopek oglumuz var, kendisine asigiz, bizden olacak ana babalik bu kadar, insan bebegi sorumlulugunu istemiyoruz diyoruz
 
Benim hiç annelik içgüdüm, anne olma isteğim yok.
Bazen kendimi öyle düşünmeye zorluyorum ve midem bulanıyor.
Çocuk doğurmak, emzirmek çok ters geliyor.
Ömür boyu sorumluluk almakta öyle.
Lezbiyen ya da biseksuel değilim.
 
35 yaşında anne oldum.Önce ben istemedim, korktum galiba, sonrada 2 yil olmadı.
Hayatımfa verdiğim tek doğru kararmış Babasını yanlış seçmiş olsam da.Kızım benim güneşim, suyum, yaşama sevincim.
Herkes anne olmak zorunda değil.Sadece doğurmakla da Anne olunmuyor zaten.
Bir canlının hayatını kendi hayatinizdan daha çok önemswdiginiz bir hayat düşünüp öyle karar verebilirsiniz.Maddi manevi öncelikleriniz değişiyor.Ben 15 yıllık evlilikden sonra boşanip kızımla 0 dan yeni bir hayat kurdum.Keske çocuğum olmasaydi diye asla düşünmedim.Asla pişman olmadim.Allah gönlünden isteyen herkese nasip etsin Anne olmayi
 
Bir süre sonra aşırı çocuk isteği oluyor insanda içgüdü galiba
İlk evlendiğimde bende istemiyordum 2 yıl sonra aşırı istemeye başladım hamile görünce ağlıyordum manyak gibi
 
Çocuğum yok. Hiç öyle bir içgüdü filan hissetmedim. Ha çocukları severim tabi canavar değiliz sonuçta ama çocuk sevgisinden ölüp bitmem yani. Çevremde çok fazla çocuğu olmayan çift var hiçbiri de pişman filan olmadı. Ama özellikle ikinci çocuğu yapıp da evlilikleri batan arkadaşlarım oldu. Yalnız bence çocuksuz çift olmanın hatta çocuksuz yetişkin olmanın püf noktası; ya hayatınızdan dehşet memnun olacaksınız ya çok ilgilendiğiniz hobileriniz olacak ya da evcil hayvan düşkünlüğünüz. Karı koca ot gibi işten eve evden en fazla aile ziyaretine giden insanlar çocuk yapmayınca boşluğa düşüyorlar. Tam tersine çocuksuz hayatında mutlu keyfine hobilerine ve birbirine düşkün çiftler de çocuklu hayatta hadi pişman demeyeyim ama mutlu olmuyorlar yani
 
33 yaşımdayım. Küçükken de çocuk istemezdim hala da fikrim değişmedi. Anaç biriyim, çocuklarla ilgilenirim ama tüm hayatımı adayacağım bir çocuk istemiyorum. Tüm zamanımı kendime ayırıyorum ve iyi ki çocuğum yok diyorum. Yakın arkadaşlarımın çocukları var. Kimi muhteşem diyor kimi keşke yapmasaydım diyor. Bu kişiden kişiye değişebilecek bir durum.
 

Merhaba benim bir çocuğum var. Evliliğimin 7. Senesinde doğdu. Evlenmeden önce de evliliğim süresince de aklımda bu düşünce yoktu. Çocukları da pek sevmem. Ama yaşım 28 iken annemi kaybedeli 1.5 sene olmuşken nedense bu istek geldi. Maddi durumum ortalama üstü, eşimle ilişkim sorunsuz diyebilirim. Bu yüzden oturup iyice düşündüm ve bir çocuk dünyaya getirip yetiştirmeye karar verdik. Bu tamamen bir kumar bence. Sağlık sıkıntısı olacak mı, ona iyi şartlar sağlayabilecek miyiz vs. Çocuktan sonra hayatının kaydığı bir gerçek. Ama o kadar çok seviyorsun ki varsın kaysın hayatım da diyorsun. Bir tanesinin sevgisi bana yetti başka çocuk yapmam. Hayata bir daha gelsem zaten bu sevgiyi yaşamıştım diyip yeni hayatımda gene yapmam çocuğum olmadan önce kedim vardı ona beslediğim duygular da çocuğuma duyduklarımla aynı değildi ama yakındı. Evciliniz varsa aslında aşağı yukarı anlayabileceğiniz bir sevgi ve bağlılık. Ama çocuğum için gözümü kırpmadan ölebilirim gerekirse, öyle de bir kendini adamışlık. Biraz ikilemdeymişim gibi yazdım ama kendi avantaj ve dezavantajlarıyla beraber geliyor çocuk...
 
Çocuk yapmayanlardanım, hiç pişman olmadım, eşimle ve kedimle mutluyum, aile olmak için illa çocuk gerekmiyor bu arada 45 yaşındayım
 
Son düzenleme:
ben küçükken hep anne olmak isterdim 10 yaşındayken yeğenlerim olmaya başlamıştı.
evlendikten sonra da hep istedim, 4.yıla yaklaşıyoruz bir türlü kısmet olmadı allah beni bu yolla sınadı sanırım şimdi 2.5 aylık hamileyim, tüp bebekle oldu. bu süreçte sürekli korkularla boğuştuğumu fark ettim. hala da korkuyorum. aileler çok baskı uygulamasa da her kafadan bir ses çıkıyor. en önemli korkum ya çocuğumu mutlu edemezsem? ya kötü davranırsam? ya karşısına kötü insanlar çıkarsa? ya içe kapanık bir çocuk olur sevgimi gösteremezsem ve kendini yalnız hissederse? kendimi bunlara üzülüp ağlarken buluyorum normal mi bilmiyorum ama yaşadıklarım bunlar..
 
34 yaşımda doğum yaptım.
Çocuk sevgim hiç olmadı gözümde çok büyüyordu benim de. Bebekleri falan da sevmezdim hiç.
Ama eşim çok istiyordu.
Ben de ileride pişman olur muyum diye hep arada kaldım.
Sonuç girdik bir yola. Şu an 1.5 yaşında. Bana annelik yüklendi sonradan. Hem de çok fena yüklendi. İyi ki yapmışım biraz büyüsün kısmet olursa 2. Yi de istiyorum artık.
Ama evlilik sorunluysa bence bulaşmayın. Çünkü zaten zor bir süreç. Çocuk büyütmek dünyanın en zor işi. Eşiniz yanınızda olmayacaksa hunileri takarsınız.
Çok yakın arkadaşım doğum yaptıktan kısa bir süre sonra boşandı. 37 yaşındaydı. Bu yaşa kadar yapmadım bu yaşta niye yaptım emin olmadığım adamla diye aşırı pişman mesela.
Boşanma durumunda çocuğun varlığı kadın için çoook zor.
 
Yani 13 yaşımdan beri çocuklara aşırı bagimliydim çokta severim.cok şükür evlenir evlenmez de çocuğum oldu hep hayalimdi tabiki zorlukları var ama dünyanın en güzel duygusu eşi benzeri yok . Çevremde çok kişi vardı çocuk istemeyen ama olunca da sevinçten havalara uçan
 
Hiç düşünmüyorum. Evet çocuk evin neşesidir güzel bir duygudur eminim ki. Ama bunun sorumluğunu alabilmeyi hedefleyenler, gecesi gündüzü, yorgunluğu, uykusuzluğu dert etmeden annelik yapabileceğine inananlar ve en önemlisi ahlaki anlamda iyi yetiştirip sağlıklı bir aile ortamında büyütebilmek adına çabalayanlar anne olmalı. Ben o psikolojide biri değilim mesela. Demek istediğim sorumluluk alabileceğimi düşünmüyorum ve neşeli, eğlenceli bir karakterim olsa da ters yanım aşırı sinirli. O çocuğu iyi yetiştirebileceğimi düşünmüyorum. Bi kedi bi köpekle ve varsa beni böyle kabul edecek eşle hayatıma devam edeceğim inşallah. Soyumuz benimle tükenecek Ve hiç üzgün ya da kötü de hissetmiyorum. İki kuzenimi ben büyüttüm diyebilirim. Tabi bi anne gibi olmuyor ama dediğim gibi çocuk evlilik gerçekten istemekle olmalı :) Ben her zaman derim Allah'ım iyi bir anne olamayacaksam, bir şeyler öğretemeyeceksem ve kendisine çevresine zararı olacaksa hiç nasip etme bana diye :)
 
Anne olmayı hiç hayal etmedim bekarken çocuğu olmayanlara ne şanslılar rahatlar yiyip içip gezecekler sadece dert yok tasa yok. Ya çocuğu olanlara bak kendilerini unutup çocuğun derdiyle uğraşıyor hele ki sorunlu yaramaz arsız çocuğu olanları gördükçe annelik çaresizlik demek diye geçirirdm içimden. Evlendiğim Zaman anne Olcam tabi ama acele etmeye gerek yok derdim hep. Taa ki yumurtalık ameliyatı olana kadar bir yumurtalığm alındı doktor iyileşir iyileşmex anne ol yoksa diğerine de sıçrarsa kist Onuda alırız dedi. Ve ben artık anne olmak istedim hemde deli gibi doğumdan aşırı korkarım halen bile korkuyorum ama anne olacağım bebeğimi kucağıma alacağım zamanları düşününce o korku gidiyor. 4 yıl anne olmak için bekledim uğraştım ağladım dualar ettim ben zamanında büyük konuştm çocuğu olmayanlar şanslı dedim Rabb'im o yüzden vermiyor bana der kendimi suçlardm hep ama çok şükür bitti istediğim oldu hamileyim ve annelik yaparım çok da güzel anne olurum biliyorum
 
sağlıkla doğsun.tebrikler.
 
Ben hiç düşünmemiştim böyle sizin gibi sorumlulukları, ve çocuk yapınca gerçekler tokat gibi yüzünüze çarpınca çok çok daha zor. yetemiyorum ve maalesef ihmal ediyorum bazen. o sebeple ki çok mantıklı düşünüorsunuz ve oldultan sonra bi şekilde olmuyor bakmayın siz romantiklere gerçekçi olmak lazım ya siz ya çocuk eziliyorsunuz. hiç gerek yok yaşayın hayatı diyorum.
 
Çocuk büyük sorumluluk,ama ilginç de bir bağ. İnsanın kendinden bile daha çok sevdiği ,düşündüğü bir canlı çocuk. Ne olursa olsun seni seven ( şu anda küçükler büyüyunce ne olur bilmiyorum) , destek olan , ... Ama büyük de sorumluluk , sürekli düşünmen gereken aç mı tok mu ,hasta mi oldu ,uyudu mu uyumadı mi.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

A
Eşimle artık anlaşamıyoruz büyük bir çıkmazdayız…
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
6K
AmberMila
L
Hpv Tip 16 - Araştırma Süreci
2 3 4
Yorumlar
60
Görüntüleme
4K
cevizuzum
C
D
Sağlıklı ve mantıklı bir akla ihtiyacım var..
Yorumlar
4
Görüntüleme
1K
harika95
H
Bazen Allah seni kurtarıyor, sen ayrılık sanıyorsun
2 3 4
Yorumlar
79
Görüntüleme
18K
Okanzelis4442
23 Mayıs 2024 Yay Burcunda Dolunay - Burçlara Etkileri
3 4 5
Yorumlar
88
Görüntüleme
5K
Nhessa
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…