- 9 Ağustos 2021
- 15.785
- 54.461
- 548
- Konu Sahibi Zahmet olmazsa
-
- #61
Yanina oturdugunuz kadinla ne ara evlilige geldiniz kuzum,niye kaptiriyormussunuz paranizi bu nereden cikti simdi? bence asil mesele asiri sessiz olmaniz ve bundan cesaret almalari ,pasif durmayin her zaman iyi insanlarla karsilasmazsiniz zaten size kotu davraniyorlarsa sizden degil o kisinin algi bozuklugundandir baska bir yerlerde baska insanlarada yapiyorlardir kim sessizse kim savunmasiz görünüyorsa ona simdi burada sizin ne sucunuz var?karsidakiyle alakali kisisel almayin ayrica bekar birinin annelik tavsiyesi vermesi kotu degildir (tabi tavrina gore değişir )bazi kadinlar anactir ,cocukken de anactir buyuyuncede ,gozlem yetenegi yuksektir icinde tutamaz soyler de soyler
Beni pek sevmeyen biraz da patavatsız bir akrabamız bana açık açık demişti ki hiçbir yere yakışacak bir şey değilsin. Kadına kızamadım bile. Patavatsız diyip geçtim ama içten içe ben de öyle olduğumu biliyorum. Mesela eşimin tarafı akrabaları ile oturduğumuzda eğreti duruyorum. Herkesin birbirinin arkasından konuştuğunu biliyorum. Gülerek laf sokmalar, birbirlerinin maddi durumlarını, evlerini karşılaştırmaları. Niye bu insanların arasındayım diye düşünüyorum o an. Dışarıda bir işim olsun. Banka, hastane, posta, gibi normal yerlerde de beceriksiz gibi gözüküyorum. Tanıdığım tanımadığım herkes beni görünce aşağılayarak tavsiye vermeye başlıyor. Ve ben aileme kızıp duruyorum beni bu hale getirdikleri için. Çocukluğum ve gençliğim horlanarak geçti. Boyum kısa olduğu için babam senden utanıyorum derdi. Topuklu giyerdim hayat kadınlarına benziyorsun derdi. Annem de aynı. Neyse kısaca dışımı görenler hiçbir şeyden anlamadığımı zannediyor. Üniversiteye dereceyle girdim, memurum, bir tane bebeğim var, araba kullanabiliyorum, çok güzel yemekler yapabiliyorum. Yapabiliyorum yani kendimce bir şeyler. Şimdi size soruyorum. Kendimi nasıl iyi anlatabilirim. Kendimi nasıl iyi gösteririm demiyorum. Olduğum gibi olduğum kadar göstersem yeter zirakendine güven falan diyeceksiniz ama olmuyor. Aileme beni bu hale getirdikleri için kızmakla geçiriyorum zamanı. Beni anlamanızı bekliyorum ve desteklerinizi hisse
Boşuna kendine dert edinmişsin sen onlara üç maymunu oyna ve gerekirse sende onları aşağıla emin ol değerini çok iyi anlayacaklarBeni pek sevmeyen biraz da patavatsız bir akrabamız bana açık açık demişti ki hiçbir yere yakışacak bir şey değilsin. Kadına kızamadım bile. Patavatsız diyip geçtim ama içten içe ben de öyle olduğumu biliyorum. Mesela eşimin tarafı akrabaları ile oturduğumuzda eğreti duruyorum. Herkesin birbirinin arkasından konuştuğunu biliyorum. Gülerek laf sokmalar, birbirlerinin maddi durumlarını, evlerini karşılaştırmaları. Niye bu insanların arasındayım diye düşünüyorum o an. Dışarıda bir işim olsun. Banka, hastane, posta, gibi normal yerlerde de beceriksiz gibi gözüküyorum. Tanıdığım tanımadığım herkes beni görünce aşağılayarak tavsiye vermeye başlıyor. Ve ben aileme kızıp duruyorum beni bu hale getirdikleri için. Çocukluğum ve gençliğim horlanarak geçti. Boyum kısa olduğu için babam senden utanıyorum derdi. Topuklu giyerdim hayat kadınlarına benziyorsun derdi. Annem de aynı. Neyse kısaca dışımı görenler hiçbir şeyden anlamadığımı zannediyor. Üniversiteye dereceyle girdim, memurum, bir tane bebeğim var, araba kullanabiliyorum, çok güzel yemekler yapabiliyorum. Yapabiliyorum yani kendimce bir şeyler. Şimdi size soruyorum. Kendimi nasıl iyi anlatabilirim. Kendimi nasıl iyi gösteririm demiyorum. Olduğum gibi olduğum kadar göstersem yeter zirakendine güven falan diyeceksiniz ama olmuyor. Aileme beni bu hale getirdikleri için kızmakla geçiriyorum zamanı. Beni anlamanızı bekliyorum ve desteklerinizi hissetmek beni tetikler inşallah
Ay ay hiç sorma bunlar senden kaynaklı değil karşı tarafla alakalı ben yeni hamileyim eşimin 15 yaşındaki yeğeni bile bebek doğunca şunu yap bunu yapma diye akıl vermeye kalkıyor banaSize şöyle söyleyeyim otobüste yanına oturduğum kadın sen evlenme çok ezilirsin demişti paranı da iyi yere koy kaptırma demişti. Elimde para yoktu. Kadınla konuşmadım bile yüzüme baktı ve bunları söyledi. Eşimin bayan bekar kuzeni nasıl bebek bakmam gerektiğini anlatıyor bana. Bunlar gibi şeyler
Bu kadar donanımlı bir hanım nasıl böyle hisseder , ayağa kalkın kendinize gelin ve dik durun , aileniz sizi hep sindirdiği için böyle hissediyorsunuz, gerekirse terapi alın, kendinize güvenin kimseyi önemsememeyi öğrenin derim ..Beni pek sevmeyen biraz da patavatsız bir akrabamız bana açık açık demişti ki hiçbir yere yakışacak bir şey değilsin. Kadına kızamadım bile. Patavatsız diyip geçtim ama içten içe ben de öyle olduğumu biliyorum. Mesela eşimin tarafı akrabaları ile oturduğumuzda eğreti duruyorum. Herkesin birbirinin arkasından konuştuğunu biliyorum. Gülerek laf sokmalar, birbirlerinin maddi durumlarını, evlerini karşılaştırmaları. Niye bu insanların arasındayım diye düşünüyorum o an. Dışarıda bir işim olsun. Banka, hastane, posta, gibi normal yerlerde de beceriksiz gibi gözüküyorum. Tanıdığım tanımadığım herkes beni görünce aşağılayarak tavsiye vermeye başlıyor. Ve ben aileme kızıp duruyorum beni bu hale getirdikleri için. Çocukluğum ve gençliğim horlanarak geçti. Boyum kısa olduğu için babam senden utanıyorum derdi. Topuklu giyerdim hayat kadınlarına benziyorsun derdi. Annem de aynı. Neyse kısaca dışımı görenler hiçbir şeyden anlamadığımı zannediyor. Üniversiteye dereceyle girdim, memurum, bir tane bebeğim var, araba kullanabiliyorum, çok güzel yemekler yapabiliyorum. Yapabiliyorum yani kendimce bir şeyler. Şimdi size soruyorum. Kendimi nasıl iyi anlatabilirim. Kendimi nasıl iyi gösteririm demiyorum. Olduğum gibi olduğum kadar göstersem yeter zirakendine güven falan diyeceksiniz ama olmuyor. Aileme beni bu hale getirdikleri için kızmakla geçiriyorum zamanı. Beni anlamanızı bekliyorum ve desteklerinizi hissetmek beni tetikler inşallah
Hic otururken ben burda nasıl duruyorum diye sormadım kendime.Beni pek sevmeyen biraz da patavatsız bir akrabamız bana açık açık demişti ki hiçbir yere yakışacak bir şey değilsin. Kadına kızamadım bile. Patavatsız diyip geçtim ama içten içe ben de öyle olduğumu biliyorum. Mesela eşimin tarafı akrabaları ile oturduğumuzda eğreti duruyorum. Herkesin birbirinin arkasından konuştuğunu biliyorum. Gülerek laf sokmalar, birbirlerinin maddi durumlarını, evlerini karşılaştırmaları. Niye bu insanların arasındayım diye düşünüyorum o an. Dışarıda bir işim olsun. Banka, hastane, posta, gibi normal yerlerde de beceriksiz gibi gözüküyorum. Tanıdığım tanımadığım herkes beni görünce aşağılayarak tavsiye vermeye başlıyor. Ve ben aileme kızıp duruyorum beni bu hale getirdikleri için. Çocukluğum ve gençliğim horlanarak geçti. Boyum kısa olduğu için babam senden utanıyorum derdi. Topuklu giyerdim hayat kadınlarına benziyorsun derdi. Annem de aynı. Neyse kısaca dışımı görenler hiçbir şeyden anlamadığımı zannediyor. Üniversiteye dereceyle girdim, memurum, bir tane bebeğim var, araba kullanabiliyorum, çok güzel yemekler yapabiliyorum. Yapabiliyorum yani kendimce bir şeyler. Şimdi size soruyorum. Kendimi nasıl iyi anlatabilirim. Kendimi nasıl iyi gösteririm demiyorum. Olduğum gibi olduğum kadar göstersem yeter zirakendine güven falan diyeceksiniz ama olmuyor. Aileme beni bu hale getirdikleri için kızmakla geçiriyorum zamanı. Beni anlamanızı bekliyorum ve desteklerinizi hissetmek beni tetikler inşallah
Kimi insan da çok bilgili olduğu halde karşı tarafa aktaramaz, zorluk çeker. Belki sizin de öyledir, bilgisiz görünüyorum diyerek üzmeyin kendinizi.Ben de kendimi gösteremiyorum. İş yerinde yurtdışıyla telefonla ingilizce konuşan bir kız karşıdakine anlatamamıştı sonra bana dönüp anlamıyor bir türlü basit konuşuyorum yani sen bile anlarsın demişti konumumdan dolayı. Oysa ki ingilizcede fena değilim okulda en yüksek ortalamaya sahiptim. Aslında konumumdan değil de ben neden oluyorum kendimi gösteremem yani.
Benim de en büyük derdim bu. Millet en basit excel komutlarını öğretmeye çalışıyor oysaki biliyorum zaten. Bilgisiz görünüyorum…
Disarida sağlıklı insan bulmak zor gercekten kisisel almayin buradaki baska biriyle karsilassalar onlarada yapacaklar ayni seyleri emin olun, kendilerince hakimiyet kurmaya calisiyorlar sessiz gordukleri kisiler uzerinde ne sacma karşıdan nasil gorunduklerinden haberleri bile yok , kompleks boyle bir sey ama durumu kendilerini bagladigindan asiri sessiz kalmak onlari daha da yukselteceginden gerekli sozcukleri soylemek gerekiyor saygi çerçevesinde ,sizde uzulmeyin ,insan kendini kontrol etmeli hatalari var mi bakmali ama karsi taraf sorunluysa biz ne yapalim degil mi?Bu durum benim de başıma geliyor tanımadığım insanlar tavsiye veriyor ya da gelip bulaşıyor aşağılamaya kalkıyor düşünün hiç tanımıyorsunuz bile. Çok sinir bozucu ben bunalıma girdim. Galibi tipte birşey var saf görünüyorum diye kendimi yiyip bitiriyorum bunalıma girdim.
Beni pek sevmeyen biraz da patavatsız bir akrabamız bana açık açık demişti ki hiçbir yere yakışacak bir şey değilsin. Kadına kızamadım bile. Patavatsız diyip geçtim ama içten içe ben de öyle olduğumu biliyorum. Mesela eşimin tarafı akrabaları ile oturduğumuzda eğreti duruyorum. Herkesin birbirinin arkasından konuştuğunu biliyorum. Gülerek laf sokmalar, birbirlerinin maddi durumlarını, evlerini karşılaştırmaları. Niye bu insanların arasındayım diye düşünüyorum o an. Dışarıda bir işim olsun. Banka, hastane, posta, gibi normal yerlerde de beceriksiz gibi gözüküyorum. Tanıdığım tanımadığım herkes beni görünce aşağılayarak tavsiye vermeye başlıyor. Ve ben aileme kızıp duruyorum beni bu hale getirdikleri için. Çocukluğum ve gençliğim horlanarak geçti. Boyum kısa olduğu için babam senden utanıyorum derdi. Topuklu giyerdim hayat kadınlarına benziyorsun derdi. Annem de aynı. Neyse kısaca dışımı görenler hiçbir şeyden anlamadığımı zannediyor. Üniversiteye dereceyle girdim, memurum, bir tane bebeğim var, araba kullanabiliyorum, çok güzel yemekler yapabiliyorum. Yapabiliyorum yani kendimce bir şeyler. Şimdi size soruyorum. Kendimi nasıl iyi anlatabilirim. Kendimi nasıl iyi gösteririm demiyorum. Olduğum gibi olduğum kadar göstersem yeter zirakendine güven falan diyeceksiniz ama olmuyor. Aileme beni bu hale getirdikleri için kızmakla geçiriyorum zamanı. Beni anlamanızı bekliyorum ve desteklerinizi hissetmek beni tetikler inşallah
Kaçırdığınız üç nokta var.Beni pek sevmeyen biraz da patavatsız bir akrabamız bana açık açık demişti ki hiçbir yere yakışacak bir şey değilsin. Kadına kızamadım bile. Patavatsız diyip geçtim ama içten içe ben de öyle olduğumu biliyorum. Mesela eşimin tarafı akrabaları ile oturduğumuzda eğreti duruyorum. Herkesin birbirinin arkasından konuştuğunu biliyorum. Gülerek laf sokmalar, birbirlerinin maddi durumlarını, evlerini karşılaştırmaları. Niye bu insanların arasındayım diye düşünüyorum o an. Dışarıda bir işim olsun. Banka, hastane, posta, gibi normal yerlerde de beceriksiz gibi gözüküyorum. Tanıdığım tanımadığım herkes beni görünce aşağılayarak tavsiye vermeye başlıyor. Ve ben aileme kızıp duruyorum beni bu hale getirdikleri için. Çocukluğum ve gençliğim horlanarak geçti. Boyum kısa olduğu için babam senden utanıyorum derdi. Topuklu giyerdim hayat kadınlarına benziyorsun derdi. Annem de aynı. Neyse kısaca dışımı görenler hiçbir şeyden anlamadığımı zannediyor. Üniversiteye dereceyle girdim, memurum, bir tane bebeğim var, araba kullanabiliyorum, çok güzel yemekler yapabiliyorum. Yapabiliyorum yani kendimce bir şeyler. Şimdi size soruyorum. Kendimi nasıl iyi anlatabilirim. Kendimi nasıl iyi gösteririm demiyorum. Olduğum gibi olduğum kadar göstersem yeter zirakendine güven falan diyeceksiniz ama olmuyor. Aileme beni bu hale getirdikleri için kızmakla geçiriyorum zamanı. Beni anlamanızı bekliyorum ve desteklerinizi hissetmek beni tetikler inşallah
Sizin tepkiniz ne oldu ikisine de?Size şöyle söyleyeyim otobüste yanına oturduğum kadın sen evlenme çok ezilirsin demişti paranı da iyi yere koy kaptırma demişti. Elimde para yoktu. Kadınla konuşmadım bile yüzüme baktı ve bunları söyledi. Eşimin bayan bekar kuzeni nasıl bebek bakmam gerektiğini anlatıyor bana. Bunlar gibi şeyler
Demeyin demişsin ama sorunun kesinlikle özgüven, kendinden emin olma hissi her zaman insanın yüzüne ve beden diline yansır. iyi bir psikolog bul, onunla görüş bence buna ihtiyacın var. Tek başına halledemediğin belli, üstüne yapışan bu histen acilen kurtulman lazımBeni pek sevmeyen biraz da patavatsız bir akrabamız bana açık açık demişti ki hiçbir yere yakışacak bir şey değilsin. Kadına kızamadım bile. Patavatsız diyip geçtim ama içten içe ben de öyle olduğumu biliyorum. Mesela eşimin tarafı akrabaları ile oturduğumuzda eğreti duruyorum. Herkesin birbirinin arkasından konuştuğunu biliyorum. Gülerek laf sokmalar, birbirlerinin maddi durumlarını, evlerini karşılaştırmaları. Niye bu insanların arasındayım diye düşünüyorum o an. Dışarıda bir işim olsun. Banka, hastane, posta, gibi normal yerlerde de beceriksiz gibi gözüküyorum. Tanıdığım tanımadığım herkes beni görünce aşağılayarak tavsiye vermeye başlıyor. Ve ben aileme kızıp duruyorum beni bu hale getirdikleri için. Çocukluğum ve gençliğim horlanarak geçti. Boyum kısa olduğu için babam senden utanıyorum derdi. Topuklu giyerdim hayat kadınlarına benziyorsun derdi. Annem de aynı. Neyse kısaca dışımı görenler hiçbir şeyden anlamadığımı zannediyor. Üniversiteye dereceyle girdim, memurum, bir tane bebeğim var, araba kullanabiliyorum, çok güzel yemekler yapabiliyorum. Yapabiliyorum yani kendimce bir şeyler. Şimdi size soruyorum. Kendimi nasıl iyi anlatabilirim. Kendimi nasıl iyi gösteririm demiyorum. Olduğum gibi olduğum kadar göstersem yeter zirakendine güven falan diyeceksiniz ama olmuyor. Aileme beni bu hale getirdikleri için kızmakla geçiriyorum zamanı. Beni anlamanızı bekliyorum ve desteklerinizi hissetmek beni tetikler inşallah
Kesinlikle öyleyim zaten bilgimle övünebilen bir tip olmadım hiç bir zaman, mütevazi dedikleri bir tipim. Keşke olmasaydım bu şekilde insan iş hayatında kendini asla pazarlayamıyor.Kimi insan da çok bilgili olduğu halde karşı tarafa aktaramaz, zorluk çeker. Belki sizin de öyledir, bilgisiz görünüyorum diyerek üzmeyin kendinizi.
İnsanlar iğrenç egolarını başkalarını aşağılayarak tatmin etmeye bayılıyor. Ne güzel bir sürü meziyetiniz var aldırış etmeyin kimseye.Beni pek sevmeyen biraz da patavatsız bir akrabamız bana açık açık demişti ki hiçbir yere yakışacak bir şey değilsin. Kadına kızamadım bile. Patavatsız diyip geçtim ama içten içe ben de öyle olduğumu biliyorum. Mesela eşimin tarafı akrabaları ile oturduğumuzda eğreti duruyorum. Herkesin birbirinin arkasından konuştuğunu biliyorum. Gülerek laf sokmalar, birbirlerinin maddi durumlarını, evlerini karşılaştırmaları. Niye bu insanların arasındayım diye düşünüyorum o an. Dışarıda bir işim olsun. Banka, hastane, posta, gibi normal yerlerde de beceriksiz gibi gözüküyorum. Tanıdığım tanımadığım herkes beni görünce aşağılayarak tavsiye vermeye başlıyor. Ve ben aileme kızıp duruyorum beni bu hale getirdikleri için. Çocukluğum ve gençliğim horlanarak geçti. Boyum kısa olduğu için babam senden utanıyorum derdi. Topuklu giyerdim hayat kadınlarına benziyorsun derdi. Annem de aynı. Neyse kısaca dışımı görenler hiçbir şeyden anlamadığımı zannediyor. Üniversiteye dereceyle girdim, memurum, bir tane bebeğim var, araba kullanabiliyorum, çok güzel yemekler yapabiliyorum. Yapabiliyorum yani kendimce bir şeyler. Şimdi size soruyorum. Kendimi nasıl iyi anlatabilirim. Kendimi nasıl iyi gösteririm demiyorum. Olduğum gibi olduğum kadar göstersem yeter zirakendine güven falan diyeceksiniz ama olmuyor. Aileme beni bu hale getirdikleri için kızmakla geçiriyorum zamanı. Beni anlamanızı bekliyorum ve desteklerinizi hissetmek beni tetikler inşallah
Evet destek cok onemli.ben ilkokula gidiyordum on yaslarinda falanim. Matematikten 95 almistim. Arkadasimin annesiyle annemin ortak arkadasi var. O soylemisti arkadasimin annesi yatak dosek yatiyomus ben 5 almisim onun cocuu 1 almis diye. Sonra biz oturmaya giderdik kizin annesiyle anneannesi bana kasinti derdi. Benim durusumda cok kendinden emindir.bu arada hic bi konuda kendime guvenmem ama durusum hala oyle. Mesela nisan vidyomu izledim kendime gicik oldum boyle bi havalar bi kendinden emin durus.halbuki gercekte hissettigim o degil. Ben de bu durumdan muzdaribim mesela ukala ve asiri ozguvenli duruyorum. Halbuki zerre alakasi yok. Yatagimi bile dumduz ortemeyen yemekleri yakan bi insanim.Bir gün birisini bozun yapın bunu. O akrabanız mesela ne cüretle öyle bir cümle kurabilir.
Yapabiliyorsanız psikolojik destek alın, maddi manevi imkan yoksa İnternetten uzman videoları izleyin, beden dili özgüven hakkında.
Eşiniz nasıl bu konuda?
Siz değerlisiniz bence boşboğaz insanların cümleleri ile kendinizi yargılamayın.
Aileniz çok hatalı davranmış bunun bedelini daha fazla ödetmeyin kendinize. Susmayın, pısmayın
Bazı insanlar var hiç tanımasam bile bana şöyle bir bakıyor. Okuyor resmen beni. Sonra gelip bulaşıyor dediğiniz gibi. Sizle çok benziyoruz. Ben de bilgimi gösteremem reklamımı yapamam. Maalesef böyle yetiştim. Çok üzgünüm.Bu durum benim de başıma geliyor tanımadığım insanlar tavsiye veriyor ya da gelip bulaşıyor aşağılamaya kalkıyor düşünün hiç tanımıyorsunuz bile. Çok sinir bozucu ben bunalıma girdim. Galibi tipte birşey var saf görünüyorum diye kendimi yiyip bitiriyorum bunalıma girdim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?