Yok valla boş kalmadımDersler bitti, meşguliyetsiz mi kaldınız?
Gencecik bir insanın enerjisini eşinizin anneannesi için harcaması büyük kayıp. Eşinize söyleyin ailesiyle ilgili size bir şey anlatmasın, sizde telefonunda mesajlarına falan bakmayın.
Onları gündeminizen çıkarmak sizin elinizde çünkü aktif bir rolleri yok hayatınızda.
Aynen senden başka kimse haksızlığa maruz kalmadı kedi şeyini görmüşHer gün kitap okusan ne güzel olur okuduğunu anlayabilmen için. Konuyu açtığımda her şeyi yazmıştım halbuki.
İnşallah daha beter haksızlıklara maruz kalırsın.
Yahu git gece gece başkasına sar git konumdan ya kaynanam kılıklıAynen senden başka kimse haksızlığa maruz kalmadı kedi şeyini görmüş
bir sinirle konu açtım ama yatışmaya başladım açıkçası doğru söylüyorsunuzDava mava amatör işler bunlar. Profesyonel ol, kocanı parmağında oynat
Kusura bakmayın ama bunu diyen kadına cahil denir gülünür geçilir,oğlum altın sensin zaten
AbartHerkese merhaba. Uzun bir yazı olacak şimdiden kusura bakmayın.
27 yaşındayım geçen yıl evlendim. Evlendiğim kişi liseden beri tanıdığım bir arkadaşımdı, aramızda 2 yaş var. 2023 yılında ilişkimiz başladı ve 2024 yılında evlendik. Ailelerden ayrı şehirde yaşıyoruz 3 saatlik mesafe var. Kendisi mühendis çok şükür iyi kazanıyor kimseye muhtaç olmadan evi geçindiriyoruz. Ben de mühendislik okumaktayım 1.sınıfım. Daha önce 2016 yılında okula başladım fakat uzadı ve özel sebeplerden dolayı bıraktım.
Kına düğün zaten yapmayacaktık istemedim. Geçen sene 28 mayısta tarih aldık. 1 haziranda aile tanışması olsun, kurbanın 3.günü söz keseriz dedik. Temmuz ayında nikahımız olacaktı. Aile tanışma günü dedem rahatsızlandı. Tanışma yine de oldu ama akşam gelmelerine birkaç saat kala öğrendik. 2 hafta sonra dedem kurban bayramının 2.günü vefat etti ve biz sözü erteledik. Böyle kısa yazdığıma bakmayın, çok detay var ama özetliyorum. Yani kısacası bu dönem mahvolmuştuk her şey ani bir şekilde oldu. Ne evlendiğimi anlayabildim ne dedemin yasını tutabildim hala inanamam. 2 hafta sonra söz kestik çünkü temmuz çoktan gelmişti. 3 hafta sonra da nikahımız oldu. Annem o haldeyken bile benim evliliğimle meşguldü. Böyle bir acı yok.
Evliliğimle ilgili bir şikayetim yok, eşimden yana çok rahatım. Fakat eşimin annesinden ve anneannesinden yana sıkıntım büyük artık bıktım.
Evliliğin ilk aylarında daha tatildeyken, önce eşimin ailesinde 1 gün kaldık. Daha sonra eşim de bizde ailemin evinde kaldığında olaylar kopmaya başlamış oldu. Anneannesi söylenmeye başladı vs. Eşimi de zorla bize götürmedim. Daha sonra kavgayla gürültüyle dönmeye kalktık ama eşime yumuşak davrandım tekrar gittik konuştuk hallettik sanıyordum.
Sonra bir gün izinde memlekete gideceğiz eşim annesiyle konuşuyor, bizde bir gün onlarda bir gün kalıp döneceğiz diye söylüyor. Kvnin eşime olan sözünü duyunca benim de şalterlerim attı. “Oğlum sen karını annesine bırak, sen de gel bizde kal giderken karını alır gidersiniz, biz seni göremiyoruz hasret kaldık çok özledik” bu ne demek? Bunun kararı sana mı kalmış mesela?
Evlilik öncesinde ikisine de saygıda kusur etmedim eşim de ağzını açıp sen saygısızlık ettin diyemez zaten demiyor da. Altın eşya diye tutturmadım, beni götürdüler seç dediler utana sıkıla seçip aldım ki zaten eşim babasız büyümüş biri, birikimi vardı ama ben ona böyle hiç diretmezdim sahte bile olsa takardım. Ne olduysa evlendikten sonra oldu ikisinin de tavırları değişti, oğlunu kocası gibi görüp triplenmeye başladı. Eşim de hiç anneci değildir çatır çatır gerektiği yerde konuşur beni ezdirmez hakaret bile etti onlara yanımdayken. Ben yine de “annendir, yarın bir gün ölür gider vicdan yaparsın git konuş ama ben konuşmam” dedim hep. Yakın olmasalar da konuşmaya bir süre devam ettiler.
Kedi sahiplenmiştik, görsünler diye ara dedim o zaman bile eşimi çıldırtmayı başardılar.
Babama kalsa bunları gebertirdi ama benim ve eşimin huzuru açısından asla bi kelime bile etmediler. Eşimin kalbinin kırılacağını söylediler hep.
Annem ve babam çalışıyor evde duramıyorlar. Bunların evi kalabalık annesi anneannesiyle yaşıyor evde mutlaka biri oluyor. Ailem söz kesildikten ve nikahtan sonra kendi altınlarımı ve eşimin altınlarını “bizim evde insan yok bir şey olur çalınır gider sizde dursun evde insan var” diyerek bunlara verdiler. En son kasım ayında bunlara gittim orda da kavga ettik altınları alıp çıkacaktım, anneannesi eşimin altınlarını saklamış bana takılanları(ailesinin taktıkları bilezikler hariç) kurtardım şükür. Eşim de o anlık sinirle sonra alırız dedi. Aradaki uzun zamanlarda olan sözlü kavgaları saymıyorum bile.
En son ramazan gelmeden eşim işteyken annesiyle whatsapptan mesajlaşmış. Orada da annem ve benim planlayarak eşimi doldurduğumuzu, köpek gibi üstlerine saldığımızı, yağlı kapı bulduğumu, onları kopardığımızı mutlu olduğumuzu, eşimin bana bir şey yaptıramadığını ama benim onu kukla gibi oynattığımı, sevgiliyken eşim memlekete geldiğinde ona yaptığım kurabiyelere büyü koyduğumu(onlara da yolluyordum) yazmış. Eşim hepsine ağzına geleni söylemiş, bunlar yine oğlum sen çok iyisin dikkat et tarzı şeyler yazmış. Eşim kız altın bile istemedi, 3 kuruş bir şey yapamadım dediğinde oğlum altın sensin zaten yazmış. Altınları anneannesinin sakladığını söylediğinde cevap vermemiş.
Peki sonra ne oldu? Eşim memlekete gittiğimizde onlara uğramadı aramadı bile. Engelledi.
Ailem sevgiliyken gezmemize saatimize karışırdı fakat evlendikten sonra bir kere bile bizde kalın bize gelin demedi. Evlilikte hiçbir konuda bize karışmadılar. Eşyalarımızın yarısını aldılar. Yarısını da eşim aldı. Eşim de hep aynısını söyler, ailemin karışmadığına söylemiş bu kadın hala sallıyor. Annem hep bırak şunları, kocanla mutlu ol, kafana takma, muhattap olma kocanla iyi ol diye söyledi. Zaten anneme kötü laf söyle yüzüne karşı, annem yine içine kapanır bir şey diyemez. Ben de tam tersi insanım hemen yükselir çatır çatır kavga ederim.
Ben bu kadınla whatsapptan kendi annemle nasıl konuşursam öyle konuşurdum. Ayırt etmedim hiç. Maddi manevi talebim de olmadı.
İşin tuhafı rahmetli kayınpederim de kendi ailesinin baskısına boyun eğmemiş onlarla görüşmemiş ve senelerce kaynanasıyla dipdibe oturmuş, onun ailesi de gelmiş karısının altınlarını almış gitmiş, eşim baba tarafıyla senelerdir görüşmez tanımaz bile, bunları unutmuşlar
İşin özü, kayınvalideme dava açabilir miyim? Elimde whatsapp mesajları var kanıt olarak. Huzurumu bozmaktan, kişisel haklarıma saygısızlıktan. Her ne kadar eşim benim yanımda olsa da ben bunların bir şekilde cezalanması gerektiğini düşünüyorum. Bu kanıtların, huzur kaçırmanın hukuki bir karşılığı yoksa anakızı odaya kapatıp bir güzel haşlamak istiyorum:) bunu eşime açık açık söylüyorum, gülüyor. Ne yaşadığımızın farkında çok şükür anneci değil objektif. Bunlardan etkilenip asla bana tavır koymaz ama tabii ki ikimizin de içhuzuru kaçıyor. İkimiz de öncelikli ailemizin ikimiz olduğunun farkındayız hep söyleriz bunu. Eksikliğini de hissettirmedi şükür, ben de hissettirmedim. Şimdi bayram geliyor ama memlekete adım atmak istemiyorum bile. Ramazanda memlekete gittiğimizde konuşacaktı sinirleri bozuldu gitmeyi bırak aramadı bile. Şimdi gidip konuşucam diyor fight var anlayacağınız. Bu kadar kaostan öyle yoruldum ki
Hukukçu olarak bakıyorum, allah akıl fikir versin diyerek gidiyorum.Herkese merhaba. Uzun bir yazı olacak şimdiden kusura bakmayın.
27 yaşındayım geçen yıl evlendim. Evlendiğim kişi liseden beri tanıdığım bir arkadaşımdı, aramızda 2 yaş var. 2023 yılında ilişkimiz başladı ve 2024 yılında evlendik. Ailelerden ayrı şehirde yaşıyoruz 3 saatlik mesafe var. Kendisi mühendis çok şükür iyi kazanıyor kimseye muhtaç olmadan evi geçindiriyoruz. Ben de mühendislik okumaktayım 1.sınıfım. Daha önce 2016 yılında okula başladım fakat uzadı ve özel sebeplerden dolayı bıraktım.
Kına düğün zaten yapmayacaktık istemedim. Geçen sene 28 mayısta tarih aldık. 1 haziranda aile tanışması olsun, kurbanın 3.günü söz keseriz dedik. Temmuz ayında nikahımız olacaktı. Aile tanışma günü dedem rahatsızlandı. Tanışma yine de oldu ama akşam gelmelerine birkaç saat kala öğrendik. 2 hafta sonra dedem kurban bayramının 2.günü vefat etti ve biz sözü erteledik. Böyle kısa yazdığıma bakmayın, çok detay var ama özetliyorum. Yani kısacası bu dönem mahvolmuştuk her şey ani bir şekilde oldu. Ne evlendiğimi anlayabildim ne dedemin yasını tutabildim hala inanamam. 2 hafta sonra söz kestik çünkü temmuz çoktan gelmişti. 3 hafta sonra da nikahımız oldu. Annem o haldeyken bile benim evliliğimle meşguldü. Böyle bir acı yok.
Evliliğimle ilgili bir şikayetim yok, eşimden yana çok rahatım. Fakat eşimin annesinden ve anneannesinden yana sıkıntım büyük artık bıktım.
Evliliğin ilk aylarında daha tatildeyken, önce eşimin ailesinde 1 gün kaldık. Daha sonra eşim de bizde ailemin evinde kaldığında olaylar kopmaya başlamış oldu. Anneannesi söylenmeye başladı vs. Eşimi de zorla bize götürmedim. Daha sonra kavgayla gürültüyle dönmeye kalktık ama eşime yumuşak davrandım tekrar gittik konuştuk hallettik sanıyordum.
Sonra bir gün izinde memlekete gideceğiz eşim annesiyle konuşuyor, bizde bir gün onlarda bir gün kalıp döneceğiz diye söylüyor. Kvnin eşime olan sözünü duyunca benim de şalterlerim attı. “Oğlum sen karını annesine bırak, sen de gel bizde kal giderken karını alır gidersiniz, biz seni göremiyoruz hasret kaldık çok özledik” bu ne demek? Bunun kararı sana mı kalmış mesela?
Evlilik öncesinde ikisine de saygıda kusur etmedim eşim de ağzını açıp sen saygısızlık ettin diyemez zaten demiyor da. Altın eşya diye tutturmadım, beni götürdüler seç dediler utana sıkıla seçip aldım ki zaten eşim babasız büyümüş biri, birikimi vardı ama ben ona böyle hiç diretmezdim sahte bile olsa takardım. Ne olduysa evlendikten sonra oldu ikisinin de tavırları değişti, oğlunu kocası gibi görüp triplenmeye başladı. Eşim de hiç anneci değildir çatır çatır gerektiği yerde konuşur beni ezdirmez hakaret bile etti onlara yanımdayken. Ben yine de “annendir, yarın bir gün ölür gider vicdan yaparsın git konuş ama ben konuşmam” dedim hep. Yakın olmasalar da konuşmaya bir süre devam ettiler.
Kedi sahiplenmiştik, görsünler diye ara dedim o zaman bile eşimi çıldırtmayı başardılar.
Babama kalsa bunları gebertirdi ama benim ve eşimin huzuru açısından asla bi kelime bile etmediler. Eşimin kalbinin kırılacağını söylediler hep.
Annem ve babam çalışıyor evde duramıyorlar. Bunların evi kalabalık annesi anneannesiyle yaşıyor evde mutlaka biri oluyor. Ailem söz kesildikten ve nikahtan sonra kendi altınlarımı ve eşimin altınlarını “bizim evde insan yok bir şey olur çalınır gider sizde dursun evde insan var” diyerek bunlara verdiler. En son kasım ayında bunlara gittim orda da kavga ettik altınları alıp çıkacaktım, anneannesi eşimin altınlarını saklamış bana takılanları(ailesinin taktıkları bilezikler hariç) kurtardım şükür. Eşim de o anlık sinirle sonra alırız dedi. Aradaki uzun zamanlarda olan sözlü kavgaları saymıyorum bile.
En son ramazan gelmeden eşim işteyken annesiyle whatsapptan mesajlaşmış. Orada da annem ve benim planlayarak eşimi doldurduğumuzu, köpek gibi üstlerine saldığımızı, yağlı kapı bulduğumu, onları kopardığımızı mutlu olduğumuzu, eşimin bana bir şey yaptıramadığını ama benim onu kukla gibi oynattığımı, sevgiliyken eşim memlekete geldiğinde ona yaptığım kurabiyelere büyü koyduğumu(onlara da yolluyordum) yazmış. Eşim hepsine ağzına geleni söylemiş, bunlar yine oğlum sen çok iyisin dikkat et tarzı şeyler yazmış. Eşim kız altın bile istemedi, 3 kuruş bir şey yapamadım dediğinde oğlum altın sensin zaten yazmış. Altınları anneannesinin sakladığını söylediğinde cevap vermemiş.
Peki sonra ne oldu? Eşim memlekete gittiğimizde onlara uğramadı aramadı bile. Engelledi.
Ailem sevgiliyken gezmemize saatimize karışırdı fakat evlendikten sonra bir kere bile bizde kalın bize gelin demedi. Evlilikte hiçbir konuda bize karışmadılar. Eşyalarımızın yarısını aldılar. Yarısını da eşim aldı. Eşim de hep aynısını söyler, ailemin karışmadığına söylemiş bu kadın hala sallıyor. Annem hep bırak şunları, kocanla mutlu ol, kafana takma, muhattap olma kocanla iyi ol diye söyledi. Zaten anneme kötü laf söyle yüzüne karşı, annem yine içine kapanır bir şey diyemez. Ben de tam tersi insanım hemen yükselir çatır çatır kavga ederim.
Ben bu kadınla whatsapptan kendi annemle nasıl konuşursam öyle konuşurdum. Ayırt etmedim hiç. Maddi manevi talebim de olmadı.
İşin tuhafı rahmetli kayınpederim de kendi ailesinin baskısına boyun eğmemiş onlarla görüşmemiş ve senelerce kaynanasıyla dipdibe oturmuş, onun ailesi de gelmiş karısının altınlarını almış gitmiş, eşim baba tarafıyla senelerdir görüşmez tanımaz bile, bunları unutmuşlar
İşin özü, kayınvalideme dava açabilir miyim? Elimde whatsapp mesajları var kanıt olarak. Huzurumu bozmaktan, kişisel haklarıma saygısızlıktan. Her ne kadar eşim benim yanımda olsa da ben bunların bir şekilde cezalanması gerektiğini düşünüyorum. Bu kanıtların, huzur kaçırmanın hukuki bir karşılığı yoksa anakızı odaya kapatıp bir güzel haşlamak istiyorum:) bunu eşime açık açık söylüyorum, gülüyor. Ne yaşadığımızın farkında çok şükür anneci değil objektif. Bunlardan etkilenip asla bana tavır koymaz ama tabii ki ikimizin de içhuzuru kaçıyor. İkimiz de öncelikli ailemizin ikimiz olduğunun farkındayız hep söyleriz bunu. Eksikliğini de hissettirmedi şükür, ben de hissettirmedim. Şimdi bayram geliyor ama memlekete adım atmak istemiyorum bile. Ramazanda memlekete gittiğimizde konuşacaktı sinirleri bozuldu gitmeyi bırak aramadı bile. Şimdi gidip konuşucam diyor fight var anlayacağınız. Bu kadar kaostan öyle yoruldum ki
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?