Alys, şu kırmızıladığım yer var ya, artık o da bir sorun. İnanmıyorum başkasından gelebilecek hiçbir faydaya. İnanamıyorum.. Zorluyorum, olmuyor. Boş boş konuşuyorlar gibi geliyor bir noktadan sonra.
tam derdini tanimlayabilsen baskasina ihtiyacin kalmayacak zaten de,
derdini tam tanimlayamiyorsun,
o yuzden ben devam etmeni oneririm,
bu yollardan ilk gecen sen degilsin,
neden tekerlegi yeniden kesfedesin ki.
elbette insan kendi yolculugunu kendisi yapacak,
ama neden baskalarinin tecrubelerinden faydalanmasin ki,
budizm,
meditasyon,
minimalizm,
pozitif dusunce
uzerine okuyorum ben de bu aralar bolca.
bana cok cok iyi geldi, hic dusunmedigim sekilde hem de.
ben de cocuklardan sonra hayattaki amacimi kaybetmis gibi hissettim bir donem,
su an daha odaklanabiliyorum bugune.
daha yolum var biliyorum ama pozitifim bolca ve huzurluyum.
baska konuda daha yazdim bir arkadasa,
huzuru hic bulmamis kisilerin hayata bakisi farkli oluyor,
ben cok huzurlu bir cocukluk donemi gecirdigim icin belki kaybolmuslugum uzun surmedi, aradigim seyi biliyordum,
senin durumundaki arkadaslar sanki aradiklari ne onu da bilmiyorlarmis gibi geliyor okurken bana.
bana gore huzur, bir salincakta oturup zamana takilmadan derin dusuncelere dalip uzun uzun sallanmaktir,
guzel bir kitaba baslayip bitirene kadar yemeden icmeden kesilmektir,
...
cocuklu hayatta bunlar mumkun degil iste, o yuzden meditasyon deniyorum (cok cok yeniyim, uzun donemde nasil olacak bilemiyorum)