Arkadasim olan kimseyi fazla onemsemedim ben. Acikca soyledim onlara da benim icn en onemli sey ailem diye. Ama her zaman kibar ve empatik yaklasirim arkadaslarima. Hic birisinin dedikodusunu yapmadim, laf tasimadim. Hep seviyeli arkadasliklarim oldu.
Bu yuzden etrafimda cok fazla insan olmasa da cani sikilan once beni arar, akil danisiyorlar, fikir aliyorlar. Sanirim onemsediklerinden.Coguyla aylarca konusmasam biraraya geldgmzde hic biri gonul koymuyor. Sanki dun konusmusuz gbi kaynasiyoruz.6 saatlik mesafeden dugunume kalkip geldiler. Ben bile sasirdim cunku Coguyla iribatim bile kopmustu. Ama sanirim yanar doner bi insan olmamam guven veriyor ki karsi tarafa mesafeli olsam bile sogumuyorlar. Birde hicbie zaman korkmadim yalnizliktan. Yalnizlik dunyanin en rahatlatici seyidir.
Bir filmin verdigi heyecani, bir kitabin verdigi huzuru, bir kahvenin verdigi rahatligi veremeyen o kadar cok insan var ki...