Iyi aksamlar kk
1 bucuk yasinda bebegim var , dogdugundan beri epey zor bir cocuk oldu , ilk zamanlar kolikti. Birde ablam var 2 cocuklu bir kadin. Fazlasiyla bencildir. Annemsiz hicbisey yapamaz , surekli yanında olacak , cocuklarina hep birlikte bakilacak vs. Ben ilk dogum yaptigim zaman esimin is saatleri duzensizdi , annem ablamin yardima ihtiyaci oldugu dusuncesiyle (ki ev hanimi calismiyor gayet tek başına cocuklarina bakabilir) ve çocukları onu ozluyor diye cok kısa sure yanimda kaldiktan sonra beni birakip evine gitti.( Yakin oturuyorlar) Uykusuzluktan agladigim oldu, esim oldukca yardimci oldu ancak o da cok evde olamiyordu. Herneyse bu surekli bu sekilde oldu annem hep onun yaninda oldu ona destek oldu. Evime bile onlar musait oldugu zamanlar geldi ve gitti. 1 bucuk senedir esimle basbasa hic vakit geciremedik mesela ama ablam esiyle her istedigini yapabiliyor. Cunku annem kosulsuz yardim ediyor. Benim cocugumla onun cocuklari arasinda buyuk sevgi farki var annem ve babam icin biliyorum. Annem bunu surekli yakin olmalarina elinde buyumus olmalarina bagliyor yani kabul ediyor. Ablamdan firsat bulup asla yardim goremedim , buna en buyuk sebep annemin ayrimciligi. Bu konuyu bi kac kez actigimda kendince biseyler soyluyor acindirma moduna giriyor. En son esim dogumun ilk zamanlarinda annemi aradigini , benim cok kotu durumda oldugumu gelmesi gerektiğini soyledigini ama annemin ablama yardim ettigi icin gelmedigini agzindan kacirdi. Bu cok cok üzdü beni uzun zamandir aklimdan cikmiyor.. Siz olsaniz ne yapardiniz ? Nasil basa cikardiniz bu durumla?
1 bucuk yasinda bebegim var , dogdugundan beri epey zor bir cocuk oldu , ilk zamanlar kolikti. Birde ablam var 2 cocuklu bir kadin. Fazlasiyla bencildir. Annemsiz hicbisey yapamaz , surekli yanında olacak , cocuklarina hep birlikte bakilacak vs. Ben ilk dogum yaptigim zaman esimin is saatleri duzensizdi , annem ablamin yardima ihtiyaci oldugu dusuncesiyle (ki ev hanimi calismiyor gayet tek başına cocuklarina bakabilir) ve çocukları onu ozluyor diye cok kısa sure yanimda kaldiktan sonra beni birakip evine gitti.( Yakin oturuyorlar) Uykusuzluktan agladigim oldu, esim oldukca yardimci oldu ancak o da cok evde olamiyordu. Herneyse bu surekli bu sekilde oldu annem hep onun yaninda oldu ona destek oldu. Evime bile onlar musait oldugu zamanlar geldi ve gitti. 1 bucuk senedir esimle basbasa hic vakit geciremedik mesela ama ablam esiyle her istedigini yapabiliyor. Cunku annem kosulsuz yardim ediyor. Benim cocugumla onun cocuklari arasinda buyuk sevgi farki var annem ve babam icin biliyorum. Annem bunu surekli yakin olmalarina elinde buyumus olmalarina bagliyor yani kabul ediyor. Ablamdan firsat bulup asla yardim goremedim , buna en buyuk sebep annemin ayrimciligi. Bu konuyu bi kac kez actigimda kendince biseyler soyluyor acindirma moduna giriyor. En son esim dogumun ilk zamanlarinda annemi aradigini , benim cok kotu durumda oldugumu gelmesi gerektiğini soyledigini ama annemin ablama yardim ettigi icin gelmedigini agzindan kacirdi. Bu cok cok üzdü beni uzun zamandir aklimdan cikmiyor.. Siz olsaniz ne yapardiniz ? Nasil basa cikardiniz bu durumla?
