- 20 Ağustos 2014
- 15
- 1
- 3
Oncelikle merhabalar, araniza yeni katildim... Yarismaci arkadaslara basarilar diler ve umarim pek vaktinizi almam! :)
Uzun bir suredir kendi kendime konusup duruyorum, aslinda birazdan yazacaklarimi ona soyliyebilsem belki hersey çok daha iyi olacak ama olmaz...
"Seninle yakinlasmak istiyorum fakat canim yanacak diye kaçiyorum ki yanacak... Mutsuzlukla baslayan bir sey mutlulukla bitemez. Misal, senin için yalnizlik en buyuk huzur gibi gorunuyor. Bense senden kaçamiyorum çunku bunu yapamiyorum. Hos, Istanbul'da bal gibide arkama donmeden yoluma devam etmistim ve senden uzaklasmistim. Simi tekrar varligini hisettirdin ve ben senden kaçmadan en dogru hareketin ne oldugunu kestirmeye çalisiyorum. ma gel gor ki saçmalamaktan baska yaptigim bir sey yok. Senin gibi biriyle ilk kez tanistim ve sen mutlu olmak için yoksun. Sanki bu dunyaya bir gorev için gelmissi, ve yine sanki o gorevi yerine getirmek gibi bir derdin var...
Atiyorum seninle bir iliskim oldu, hatta seni sevdigimi soyledim, ilerisi olur mu? Hayir...
Ben bu hayatta var olma sebebimi dusunup duruyorum ve hiç bir sebep olmadigini gorebiliyorum. Sadece varim, amaç o zaten. Ne sen beni anlayabilirsin, ne de bir baskasi. Kendimi ifade etmeye kalksam hayir onu da yapamiyorum. Evet, hayat çok zor ve artik guzel olani istiyoruz. Peki ya hissettigimiz guzel olan degilse, ne olacak? Ardindan hislerimiz mi suçlu olacak? Bahaneler, bahaneler...
Uzun suredir disari çikmiyordum ve bugun disari çikip kendime guzel bir sarap ismarladim alkol ile arasi pek iyi olmayan biri olarak ve ardindan su soz aklima geldi : "ne de olsa kisin sonu bahardir..." Ve gunlugume senin için yazdiklarim gozumun onune geldi. Kendimi aptal ve savunmasiz hissettim. Ardindan "savunacak bir sey yok!" dedim. Sonuçta, beynimin içindekiydi, tasti, seklini aldi ve engel olamadim...
Degisik dusuncelere daldim : "Cihan kapisini aralasi, hemen içeri girecegim... Ama neden aklimin degilde onun kapisinin aralanmasini umuyorum ki? O herif bana deger vermeyecek, adi Cihan olan adam tek avuca gelmez sonuçta. Bu iliski, zaaflarim beni yer bitirir... Dirhem,dirhem azalirim.
Sonra tekrar dusundum ve dedim ki "o kapidan girmeyecegim ve aklimla olusturdugum bir dunya yaratacagim kendime. Icine de kimi istiyorsam alacagim... Eee, ya Cihan'i istiyorsam" diyerekten, en basa sardim makarayi.
Ben mutsuzum Cihan ve bu mutsuzluk ancak paylasarak azalir ancak... "
Oh be içimdekileri yaziya dokunce bi rahatladim !!!
Uzun bir suredir kendi kendime konusup duruyorum, aslinda birazdan yazacaklarimi ona soyliyebilsem belki hersey çok daha iyi olacak ama olmaz...
"Seninle yakinlasmak istiyorum fakat canim yanacak diye kaçiyorum ki yanacak... Mutsuzlukla baslayan bir sey mutlulukla bitemez. Misal, senin için yalnizlik en buyuk huzur gibi gorunuyor. Bense senden kaçamiyorum çunku bunu yapamiyorum. Hos, Istanbul'da bal gibide arkama donmeden yoluma devam etmistim ve senden uzaklasmistim. Simi tekrar varligini hisettirdin ve ben senden kaçmadan en dogru hareketin ne oldugunu kestirmeye çalisiyorum. ma gel gor ki saçmalamaktan baska yaptigim bir sey yok. Senin gibi biriyle ilk kez tanistim ve sen mutlu olmak için yoksun. Sanki bu dunyaya bir gorev için gelmissi, ve yine sanki o gorevi yerine getirmek gibi bir derdin var...
Atiyorum seninle bir iliskim oldu, hatta seni sevdigimi soyledim, ilerisi olur mu? Hayir...
Ben bu hayatta var olma sebebimi dusunup duruyorum ve hiç bir sebep olmadigini gorebiliyorum. Sadece varim, amaç o zaten. Ne sen beni anlayabilirsin, ne de bir baskasi. Kendimi ifade etmeye kalksam hayir onu da yapamiyorum. Evet, hayat çok zor ve artik guzel olani istiyoruz. Peki ya hissettigimiz guzel olan degilse, ne olacak? Ardindan hislerimiz mi suçlu olacak? Bahaneler, bahaneler...
Uzun suredir disari çikmiyordum ve bugun disari çikip kendime guzel bir sarap ismarladim alkol ile arasi pek iyi olmayan biri olarak ve ardindan su soz aklima geldi : "ne de olsa kisin sonu bahardir..." Ve gunlugume senin için yazdiklarim gozumun onune geldi. Kendimi aptal ve savunmasiz hissettim. Ardindan "savunacak bir sey yok!" dedim. Sonuçta, beynimin içindekiydi, tasti, seklini aldi ve engel olamadim...
Degisik dusuncelere daldim : "Cihan kapisini aralasi, hemen içeri girecegim... Ama neden aklimin degilde onun kapisinin aralanmasini umuyorum ki? O herif bana deger vermeyecek, adi Cihan olan adam tek avuca gelmez sonuçta. Bu iliski, zaaflarim beni yer bitirir... Dirhem,dirhem azalirim.
Sonra tekrar dusundum ve dedim ki "o kapidan girmeyecegim ve aklimla olusturdugum bir dunya yaratacagim kendime. Icine de kimi istiyorsam alacagim... Eee, ya Cihan'i istiyorsam" diyerekten, en basa sardim makarayi.
Ben mutsuzum Cihan ve bu mutsuzluk ancak paylasarak azalir ancak... "
Oh be içimdekileri yaziya dokunce bi rahatladim !!!