İyi geceler arkadaşlar
Nerden başlasam bilemiyorum. Konu biraz uzun kusura bakmayın.
3 yıldır evliyim ama artık içimde bişeyler bitti sanırım. Çok severek ve isteyerek evlendim. 3 yılda bütün sevgimi ilgimi iyi niyetimi herşeyimi bitirdi. Evlilik denince artık aklıma mutsuzluk sorun sıkıntı ve gereksiz sorumluluk geliyor. Çok mutlu olan vardır illaki ama benim için karşılığı bu artık evliliğin. Çocuğum yok çok istemiştim ama şimdi iyiki olmamış diyorum.
Kendinden başka hiç bişeyi beğenmeyen bu adama bir türlü kendimi beğendiremedim. Ne yaptığım iş ne ev düzenim ne güzelliğim ne yemeğim.. Herşeyi ben düşünmekten ben idare etmekten o kadar yoruldum ki. Yardımı dokunmaz ruhuma dokunmaz sürekli eleştiren giydiğim kıyafete bile laf eden beğenmeyen bir adam. Ailesi de kendide kibirli insanlar. Daha bir kimseden sevgiyle bahsettiklerini duymadım. Hep beklenti içinde olan hep ver diyen insanlar. Ben kendi aileme böyle saygı duyulduğunu görmedim. Babam mide kanseri oldu. Ufak bir ameliyat masrafını karşıladık kırk dereden su getirdi. Bu arada çalışıyorum sağlıkçıyım. Ameliyatına gidip ilgilenmemi bile problem yaptı. Hastane işlerini tabiki ben yapacaktım. Anlamadı. Kendi aileme gidip gelmeme görüşmeme karşı zaten uzaktayız gittiğimiz zamanda kendi ailesinde kalırız bizede öyle bir uğrarız. Memlekete gider kavga etmeden gelmeyiz. Ailemi gittiğimde göremem gelmelerini istemez telefonla konuştuğumda bile laf eder. Hasta babamın başında bekledim diye babamın arayıp teşekkür etmesini bekledi. Geçmiş olsun diye 1 hafta sonra aradı. İdare et et nereye kadar. Bu evlilikten bir şey olmaz tek başıma itekleye itekleye gidiyor. Belki kızacaksınız ama bazen cebimde 1 lirasız geziyorum. Maaş aldığım gün eft yaparım beyimiz oradan harçlık verir çocuk gibi. Genel problemler bu şekilde. Kendimi evde bir eşya gibi kullanılan bir varlık gibi hissediyorum.
Son olayda patlak verdim artık. 14 şubat doğum günüm ve her doğum günümde olduğu gibi tabiki bir sürprizi yoktu. İhtiyacım olan telefon almış bana 2 hafta önce verdi hediyen diye. Çalışırken de iş yeri arkadaşlarımın aklıyla bir pasta getirdi. Ve ben her 14 şubatta olduğu gibi ağlaya ağlaya kendi doğum günü masamı hazırladım. Hiç mi ince düşünce olmaz bir insanda onu da geçtim bu kadar problem varken sorumluluğunda olan ve 1.5 yıldır ertelediği yapması gereken bişey vardı. Bende o gün yapar diye bekledim tabiki yapmadı. İçimde ona ait hiç bişey kalmadı artık hissedemiyorum. Yüzüne gülmek gelmiyor içimden yatağına girmek ne bileyim bu evlilik toparlanır mı bilemiyorum. Bu evlilik bitmeli mi şiddet yok aldatma yok ama bunlar da sebep mi sizce