Merhabalar,
Öncelikle size çirkef babaannem daha doğrusu baba tarafımdan bahsetmek istiyorum. Bu insanlara çirkef diyorum çünkü anneme ve ailemize yapmadıklarını bırakmadılar, devamlı bir huzursuzluk bulurlar. Daha geçen aylarda yine bi kargaşa bulup babamı da kendi taraflarına çekip boşanmaya kadar olayı götürdüler. Neyseki boşanmadılar ama onların yanında sürekli boşanmaktan bahsediyormuş, öyle dediler. Bu olaylar zaten senede 1 kere mutlaka yaşanıyor. Babam da onlara yaranmak için bizi harcıyor.
Geçen aylardaki olaylarda ise annemi köle gibi kullanamadıkları için huzursuzluk çıkarmışlardı. Güya annem onların temizliklerini yapmak zorundaymış ama yapmıyormuş, babamın parasını evde oturup hep birlikte yiyormuşuz. vsvs Ki annem asla evden dışarı keyfi olarak çıkan bir kadın değil, en son üzerine başına ne zaman bir şey almış onu bile bilmiyorum. Elindeki parayı sadece evin giderleri için harcıyor.
Babaannemlerin bu söylemleri yüzünden dershaneye bile gidemedim üniversiteye hazırlanırken. O zamanlar maddi durumumuz uygun değildi. Babam onlardan borç istediğinde, herkes gidip çalışıyor o da eşek gibi gidip çalışıp kazansın, demişti. Bunları duyduğum için evde kendim çalıştım. Onları duymazdan geldim, çok şükür istediğimi de kazandım onlara laf vermeden. Bunlar olurken babamın aptal kardeşleri ve babam da ağzını açıp bir şey demedi. Tam tersi evde olmaz kazanmazsın demekle yetindiler. Babamın tüm erkekliği bize zaten.
Beni de cidden ayrı bir sevmediğini düşünüyorum. En ufak tartışmada kardeşlerimin aksine üzerime gelir ve hep ağır konuşur benim özgüvenimi zedeleyecek bir şey söyler.
Kardeşim mesela doğru olanı yapıyor ve kavga ettiklerinde asla alttan almıyor, sonra babam gidip ondan özür diliyor bir şekilde. Ama ben kendimi anneme benzetiyorum, devamlı alttan aldığım için bunlar başıma geliyor sanırım. Devamlı alttan aldığım için herkes benden bir şeyler bekliyor sanki.
Ezilmiş gibi hissediyorum, psikolojim çok bozuk. Kendi evimde bile oturamıyorum. Ailemdeki insanları yabancı hissediyorum kendime.
Bunları geçen gün anneme anlattığımda beni sevmiyorsunuz dediğimde de bazı insanlar sevgisini gösteremez demekle yetindi. o kadar kızdım ki evde ağzıma gelen her şeyi söyledim. evde dışlandığımı, sevilmediğimi, ben hariç herkesin kıymetli olduğunu vs. Güya babam üzülmüş, pişman olmuş annem öyle söyledi ama bilmiyorum. olay yaşandığından beri konuşmadım konuşmak da istemiyorum.
Diğer bir konu ise en yakın arkadaşım dediğim insan şehir dışına çıktıktan sonra bir daha beni aramaz oldu. Bu insanla 5 senem yediğim içtiğim ayrı gitmezdi. Her şeyimizi paylaşırdık. Başka bir şehre gittiğinde başka insanlarla daha yakın oldu sonuç olarak. Önceleri arardık konuşurduk, en azından ben aradığımda açardı. Şimdi ise mesaj attığımda bile geri dönmesi 2 3 gün sürüyor. Sonrasında özürler diliyor, işim vardı diyor vsvs. Bahane olduğunu biliyorum, isteyen vakit yaratır çünkü.
Geçenlerde benim olduğum şehre gelmiş ve uzun zamandır küs olduğu başka bi arkadaşından özür dilemiş. Buluşmuşlar, bunu da başkasından öğrendim tabii ki.
Mesaj atıp neden yaptığını sorduğumda da senin için sorun olmaz böyle şeyler zaten affedersin, sorun etmezsin diye düşünmüştüm dedi.
İnsanların eline bu kadar ipleri verdiğim için kendimi çok kötü hissediyorum.
Cidden napıcam, psikolojim bozuldu iyice. Yataktan da çıkasım gelmiyor. Canım hiçbir şey istemiyor
Belki anlattıklarım basit gibi gelebilir, tabii insanlar neler yaşıyor belki de önemsizdir ama sadece içimi dökmek istedim.
Öncelikle size çirkef babaannem daha doğrusu baba tarafımdan bahsetmek istiyorum. Bu insanlara çirkef diyorum çünkü anneme ve ailemize yapmadıklarını bırakmadılar, devamlı bir huzursuzluk bulurlar. Daha geçen aylarda yine bi kargaşa bulup babamı da kendi taraflarına çekip boşanmaya kadar olayı götürdüler. Neyseki boşanmadılar ama onların yanında sürekli boşanmaktan bahsediyormuş, öyle dediler. Bu olaylar zaten senede 1 kere mutlaka yaşanıyor. Babam da onlara yaranmak için bizi harcıyor.
Geçen aylardaki olaylarda ise annemi köle gibi kullanamadıkları için huzursuzluk çıkarmışlardı. Güya annem onların temizliklerini yapmak zorundaymış ama yapmıyormuş, babamın parasını evde oturup hep birlikte yiyormuşuz. vsvs Ki annem asla evden dışarı keyfi olarak çıkan bir kadın değil, en son üzerine başına ne zaman bir şey almış onu bile bilmiyorum. Elindeki parayı sadece evin giderleri için harcıyor.
Babaannemlerin bu söylemleri yüzünden dershaneye bile gidemedim üniversiteye hazırlanırken. O zamanlar maddi durumumuz uygun değildi. Babam onlardan borç istediğinde, herkes gidip çalışıyor o da eşek gibi gidip çalışıp kazansın, demişti. Bunları duyduğum için evde kendim çalıştım. Onları duymazdan geldim, çok şükür istediğimi de kazandım onlara laf vermeden. Bunlar olurken babamın aptal kardeşleri ve babam da ağzını açıp bir şey demedi. Tam tersi evde olmaz kazanmazsın demekle yetindiler. Babamın tüm erkekliği bize zaten.
Beni de cidden ayrı bir sevmediğini düşünüyorum. En ufak tartışmada kardeşlerimin aksine üzerime gelir ve hep ağır konuşur benim özgüvenimi zedeleyecek bir şey söyler.
Kardeşim mesela doğru olanı yapıyor ve kavga ettiklerinde asla alttan almıyor, sonra babam gidip ondan özür diliyor bir şekilde. Ama ben kendimi anneme benzetiyorum, devamlı alttan aldığım için bunlar başıma geliyor sanırım. Devamlı alttan aldığım için herkes benden bir şeyler bekliyor sanki.
Ezilmiş gibi hissediyorum, psikolojim çok bozuk. Kendi evimde bile oturamıyorum. Ailemdeki insanları yabancı hissediyorum kendime.
Bunları geçen gün anneme anlattığımda beni sevmiyorsunuz dediğimde de bazı insanlar sevgisini gösteremez demekle yetindi. o kadar kızdım ki evde ağzıma gelen her şeyi söyledim. evde dışlandığımı, sevilmediğimi, ben hariç herkesin kıymetli olduğunu vs. Güya babam üzülmüş, pişman olmuş annem öyle söyledi ama bilmiyorum. olay yaşandığından beri konuşmadım konuşmak da istemiyorum.
Diğer bir konu ise en yakın arkadaşım dediğim insan şehir dışına çıktıktan sonra bir daha beni aramaz oldu. Bu insanla 5 senem yediğim içtiğim ayrı gitmezdi. Her şeyimizi paylaşırdık. Başka bir şehre gittiğinde başka insanlarla daha yakın oldu sonuç olarak. Önceleri arardık konuşurduk, en azından ben aradığımda açardı. Şimdi ise mesaj attığımda bile geri dönmesi 2 3 gün sürüyor. Sonrasında özürler diliyor, işim vardı diyor vsvs. Bahane olduğunu biliyorum, isteyen vakit yaratır çünkü.
Geçenlerde benim olduğum şehre gelmiş ve uzun zamandır küs olduğu başka bi arkadaşından özür dilemiş. Buluşmuşlar, bunu da başkasından öğrendim tabii ki.
Mesaj atıp neden yaptığını sorduğumda da senin için sorun olmaz böyle şeyler zaten affedersin, sorun etmezsin diye düşünmüştüm dedi.
İnsanların eline bu kadar ipleri verdiğim için kendimi çok kötü hissediyorum.
Cidden napıcam, psikolojim bozuldu iyice. Yataktan da çıkasım gelmiyor. Canım hiçbir şey istemiyor
Belki anlattıklarım basit gibi gelebilir, tabii insanlar neler yaşıyor belki de önemsizdir ama sadece içimi dökmek istedim.
