Icine edilmis evlilik.

Şu sitede bir erkeğe hak vereceğim aklımın ucundan bile geçmezdi. Adam yerden göğe kadar haklı. Hiç bir sorun yokken kendi kendinize sürekli sorun yaratıp, adama sistematik psikolojik şiddet uygulamışsınız. Adamın psikolojisini, fiziksel sağlığını alt üst etmişsiniz. Umarım adam kararından dönmez de boşar sizi.
 
Hikayede adam boşanır onu mutlu eden başka bir kadınla birlikte hayatını idame ettirir, sen de öyle uzaktan uzaktan izlersin.
Arkadaşımın başına geldi.
Ne b.. yersem yiyeyim bitmez benim evliliğim derdi yüklendikçe yüklenirdi eşine.
Adam boşandı.
Burnundan kıl aldırmayan arkadaşım adamın ciddiyetini görünce yalvarmalara, ayaklarına kapanmalara başladı ama nafile evlilik bitti mi bitiyor.
Şimdi ise bin pişman ama ne fayda.
Ogluna bir kardeş daha geldi eski eşinden.
İyice mahvoldu.
 
Adamı bırakın artık. Yeniden biriyle tanışsın. Mutlu olsun. Siz ölmüşsünüz. Ona kanlı canlı eş lazım ki sizin yaşattıklarınızı unutsun. Zavallı adam sizden nasıl bıktıysa her şeyi verip kurtulmak istiyor
 
Su ilk paragraf bende hep oldu. Hep bir onaylanmaya ihtiyacim var. Bir sey benim kontrolumde degilse, sorun yasiyorum. Onay mekanizmasi calismasi gerekiyor.
Direktorluge terfi ettigimde ilk yaptigim sey annemi arayip onaylatmam gerekmisti gibi gibi.
Sizin acilen kendinizi değiştirmeniz gerekiyor çünkü haksız olan sizsiniz. Travmanızın kaynağını bulmayan çalışın. Bende bu duruma benzer bir şeyi 19 yaşında yaşadım. Üniversiteye yeni başlamıştım, biri benden hoşlanıyordu ama tam hayalimdeki tip. Çocuğu o kadar tersledim ve üzdüm ki bir süre sonra dayanamadı peşimi bıraktı haklı olarak. Aslında hep söyleyeceklerimin tersini söylüyordum mesela, diyorum ki bugün ben onunla konuşayım güzel şeyler söyleyeyim ama yapamıyorum bir türlü hep alay, dalga, iğneleme ki huyumda değil. Çevremdeki arkadaşlarım ise çok mutlu ilişkiler içinde, sevgi görmek önemli ama sevgiyi kabullenebilmekte çok önemli. Ben anladım kendimde ters olanı tabii ve üzerine gidip bu hatayı bir daha hiçbir zaman yapmadım. Beni seveni ben de sevdim. Benim sorunumun kaynağı lisede beğendiğim görece hiç yakışıklı olmayan ilk aşkım tarafından reddedilmemdi. Üniversiteye geçince fazla kilolarımı verdim, gözlükten lense geçtim, güzel giyinmeye başladım ve o zamana kadar küçümsenen bir genç kızken karşı cinsten gelen ilgiyi taşıyamadım. İlk aşkımla kıyaslıyordum içten içe, bir erkek tarafından beğenilebileceğimi düşünmüyordum.

Ama sizi uyarayım, ben bunları 19 yaşında yaşadım ve fark ettiğim gibi kendimi değiştirdim. Sizin huylarınız kalıplaşmış, 16 yıllık evliliğiniz hep köle-sahip ilişkisi içinde geçmiş. 40 yaş üstü biri olarak ailenizden hala kopamamış birisiniz. Eşinizin yerine kendinizi koyun, ailesindeki en alakasız akrabası için sizinle kavga etseydi? Egonuzu törpülemeyeceksiniz adamı yormayın, cevaplarınızdan bile zihinsel katılıkları olan biri olduğunuz belli oluyor.
 
Bence hiç zorlamayın. Boşanın. Yazık yaa. Bu adamın da mutlu olmaya hakkı var. Resmen 20 yılını yemişsiniz. Belki kendisine gerçekten değer veren, saygı duyan, aşık olacağı bir kadın girer hayatına.
 
Psikolog da benzer seyleri paylasmisti. Ailene, kizina deger vermen iyi hos ama esini basit bir grip icin iki yil yanindan postalaman hic normal degil. Bu anne kiz iliskisi icin de saglikli degil diye konusmustuk. Annemi ornek aldim bu konuda, annemde babamla ayri odalarda yatardi ben bildim bileli.

Aile konusunda cok cok sert tepkiler aliyorum artik ozel bir neden yoksa evde oldugunda evde olmak zorundayim. Hic bir sekilde taviz vermiyor. Akrabalar ise gerceklerle yuzlestim. Uzerimden atinca bir rahatlama geldi.
Ikili iliskilerdeki normallesme birazda bu tip seylerden dolayi oldu gibi.
 
Kendi ruh sağlığınız bozuk olduğu gibi tedavi olmayıp eşinizin ruh sağlığıyla da oynamışsınız. Eşiniz adına üzüldüm şahsen. İnsanlar hayatlarını mahvetmek için birleştirmemeli. Eşiniz size ne kadar prenses gibi davrandıysa sizde ona eziyet etmişsiniz. Normalde bir erkek 50 kere sizden giderdi ama bir kadın azmiyle sabırla beklemiş yavaş yavaş içinde sizi öldürmüş. Şuanda sizi sevmiyor ve emin olun sizde onu sevmiyorsunuz. Sadece boşanma işi ciddiye bindiğinden böyle düşünüyorsunuz. Seven insan gerçekten bu şekilde davranmazdı. Zaten ortada bir sevgi olsa da bunca şeyin unutulup ilk günkü gibi yaşanması imkansız iki taraf içinde. Sevgiden önce saygılarda tükenmiş zaten haliyle. Bence anlaşmalı boşanın hayatı zorlaştırmayın. Sizde en kısa sürede tedavi olun hem kendiniz hem kızınız için.
 
Adamcağıza gerçekten üzüldüm, hangi erkek bu kadar şeyi yıllarca alttan alır ki? Kadınların arayıp da bulamadığı eş ailesiyle mesafe çok net. Adam annemi ben sallamıyorum sen de sallama demiş açık açık. Buna rağmen kv bir iki bi şey yaptı etti diye hıncı kocadan çıkarmak niye mesela? Eşiniz anam da anam diyen bi adam olsa tamam haklısınız derim, ama katiyen böyle bir durum yok. Cinsellik konusu zaten çok önemli. Bu kadar uzaklığa hangi erkek katlanmak ister? Okurken sonlarda aldatıldım falan gibi bir şey gelecek sandım(kocanıza söylenecektim) inanın ama adam sertleşme sorununu vs bile kendi kendine ürolojiye psikoloğa giderek çözmeye çalışmış. Gerçekten bir evlilikte bir kişi bu kadar yalnızlaştırılmaz. Babanızın hastalığı döneminde gidip kalmanızı da anlıyorum ama tek kişilik yaşamadığınızı unutmuşsunuz resmen. Evde de bekleyen bir koca var yazık değil mi? Saygısızlık değil mi? Üstelik söylemler bence hepsinden önemli, “seni istemiyorum, seni sevmiyorum” gerçekten bu kadar basit mi bu cümleleri kurmak sizin için? İstemiyorsanız adamı salın da rahatlasın, ortak velayet de çok çok çok kesin bir şekilde hakkı. Bence bu adam mutluluğu hakediyor ve sizinle evli kalırsa mutlu olabilecek mi sanmıyorum.
 
e ne bekliyordunuz ki?
huzur size batiyormus zaten bosanin kurtulun
neden bosanmak istemediginizi anlamadim. sirf elalem artik "masallah su kadina bak hayati kusursuz ailesi kusursuz" diyemeyecegi icin mi?
zaten adamla cok isiniz yok
zaten adama olan askiniz bitmis
zaten kendi evinizden cok annenizle yasamayi seviyorsunuz
ve zaten asla cinsellik istemiyorsunuz.
e ne guzel bosanin iste
sifir cinsellik, ustunde debelenen, kizgin kedi gibi pesinde adam yok. isten gel anana git, istersen uyu ya da cocuk babasindayken hergun telefonda konustugun esin dostunla bulus, cik gez...
cocugun da tum sorumlulugu sende olmayacak. iyi bile olur bence.
bosanmak sandigin - korktugun kadar kotu bir sey degil
 

Anneniz dominant biri ve anne-çocuk ilişkiniz bağımlı gibi duruyor. Çocukken annemizin uzantısı olarak görmemiz normaldir. Fakat siz 40 yaşında kendi çocuğu olan bir annesiniz artık, anneniz ve babanızın ilişkisinde sizin bilemeyeceğiniz çok şey var, ister istemez onlara olan sevgi bağınız evliliğinize bir modelleme olarak dönmüş. Anne-babanızın ilişkisini eşinizle ilişkinizde de yaşıyorsunuz. Kendinizi ayrıştırmanız lazım, ne siz annenizsiniz ne de eşiniz babanız. Boşanma tehlikesi geçsin diye rol yapmayın, bu sefer siz adım atın eşinize. Üzmek istemem sizi ama hani dizilerde geçimsiz-sevimsiz tiplemelerde kadın olur ya, dışarıdan bir gözle öyle duruyorsunuz. Psikologa gidiyorsanız dediklerini de uygulamalısınız, yoksa boş bir çaba olur bu.
 
Reactions: Gao
Konunuz gerçeklikten çok uzak. Gerçekten bunları yaşayan bir adam, binbir emekle kazandığı ve sizin 1 kuruş katmadığınız mal varlığını size bağışlamaz. 11 yaşındaki çocuğun velayetinin yarısı için size ricacı olmaz. En az 10 senedir de sadece kağıt üzerinde kalan bir evliliği sürdürmez.
 
Adam resmen huzurunu satın alıyor.
 
Yeniden evlenmeyi düşünüyorsa yapabilir. Benim ex enişte boşanırsan iki evi bir arabayı eşine bıraktı. Hem tekrar kazanacağından emindi geliri iyiydi hem de tekrar evlenirse çocuğun hakkını korumak istemişti. Sonra tekrar evlendi 2 çocuk da oradan yaptı. Bence bunu düşündü
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…