Esim gecen yil iddiaya basladi. Ogrencilik doneminde de oynardi ama kucuk meblalardi. Kazanci artinca oynadigi tutarlar da artti. Toplam kazancimiz 13 bin civari aylik. Ama tek kurus faydasi yok eve. Kazancin 3 te ikisi esimin ama tamami iddia borcuna gidiyor. Biraktim demisti ama iki uc gundur goruyorum yine oynuyor. Neden dedim. Tek mac acilmis da merak etmis. En asagi 100 tl oynuyor. Vaktinde tek maca 4 5 bin oynamisligi var. 30 bin borcu var ama aylardir kapatamadi. Arabaya yakiti bile ben aliyorum. Gecen gun esime ilac almaya eczaneye gittik. Ilaci istedi. Sonra yanda bulunanlarla sohbete daldi. Ee odesene dedim. Kredi kartimi istedi. Ciktik. Sok oldum gercekten dedim. Tum gun surat asti. Insan zor zamanda taniyormus diye. Sakaya vurup ara ara soyledi bunu. Iki evimiz var. Birinin tum giderleri bana ait. Digeri lojman. Digerinin sadece cüzi miktar kirasini ve aidatini oduyor. Tum mutfak masrafi yeme icme hersey bana ait. Disarda yemek yeriz ben oderim. Tatile gideriz ben oderim. Ama yetmiyor artik. Ben de coktum. Dis tedavim var. Onu erteleyip duruyorum. Cunku param kalmiyor. Ben cok yoruldum ama adam degismiyor. Varlik icinde yokluk cekiyoruz. Ben atanana kadar iki sene calismadim. Ben vakti zamaninda baktim sana diyor. Karsilik bekliyor yani. O zaman da sen calismasan da olur diyordu. Bu iddia bitirdi onu da bizi de. Ama yine basliyor. Bagimli ama hicbirsey yapmiyor. Hep depresif hic mutlu degil. Be sizinle paylasmak istedim. Sevdigim adam mutlu olmayi bilmiyor. Boyle heyecanla adrebalinle gununu kurtariyor. Ve bu onu daha beter bir strese sokuyor.