Herkese selamlar.
Umarım uzatmadan meramımı anlatabilirim.
Aldatıldım. Hem de işin komik yanı ilişkimizin en ateşli zamanlarında... ( Muazzam aktif bir seks hayatımız da varken üstelik! )
Beyefendinin konuyla ilgili savunması şu :
Yurt dışından getirmem için rica ettiği emaneti vermek için evine gittim ve o sırada o beni zorladı, onunla yatmak için gitmemiştim, orgazm bile olamadım. ( Biliyorum, hepinize komik geliyor, bana da geliyor inanın ve tabii ki inanmıyorum ona.)
Aldatılmakla kalmadığım gibi, aldatıldığımı öğrendikten iki gün sonra da hamile olduğumu öğrendim. ( Bu arada evli değilim ve aslında doğum kontrol hapı kullanıyordum. )
Olayı kadın tarafının ağzından duyduktan sonra, hemen, açıklama beklemeksizin boynuzlarımın müsebbibi olan herifi engelledim, numarasını sildim fakat aynı gün evime geldi, ''neden terkedildiğini öğrenmek için''.
Biraz atışma sonrasında, durumu anlattım. Kızlar, beden dilinden iyi anlarım, ismim gibi biliyorum ki yalan söylüyordu ama ha bire de ağlıyordu...
Neyse, evime gelişinden ve ihanetin yüzüne vuruşumdan sonra günlerce, haftalarca bir dargın, bir barışık devam etti ilişkimiz. (İlişkiyse tabii. )
Bu süreçte ben kürtaj oldum, kürtaj olurken onu yanımda istemedim kızgın olduğum için ama yine de ondan hastaneye gelmesini beklerdim, gelmedi! Gerekçesi : Korktum daha çok üzülmenden ya da beni kovmandan 'dı. . ( O halde, hastanede ona ne yapabileceksem! )
Yine bu süreçte karşı taraf 90 kilolardan başlayarak gün gün eridi, 70 kilolara dek düştü, her gün ağladı, her gün bir şeyler yapmaya çalıştı kendince. En sonunda baktım, bu işin içinden çıkamıyoruz, aldım onu bir psikiyatriste gittim.
Psikiyatr önerisiyle ilişkimizi dondurmaya karar verdik. ( Bir tarihte, bir saatte tekrar buluşmak üzere ayrıldık. O tarihte gelmeyen vazgeçmiş demektir diye anlayacak gelen taraf diye de anlaştık.) Bu arada, geçirdiğim bu süreçte ben de baya kilo verdim ve depresyona girdim ki kendim de bireysel olarak yardım almaya devam ediyorum. Onun da profesyonel yardım aldığını biliyorum çünkü yeme, içme, uyuma sorunları geliştirdi bu sırada.
Onu affedemiyorum, affedemiyorum. Arada bir whatsapp'tan bakıyorum, durumunda, buluşacağımız güne kalan gün sayısını paylaşıyor. Güya, benimle evlenmek de istiyor... (Ben istiyor muyum bu olanlardan sonra, bilmiyorum!)
Pişmanlık fayda eder mi ? İhanet acım geçer mi ? Affetmeli ve bir şans daha vermeli miyim ? Siz ne dersiniz, o gün geldiğinde, oraya gitmeli miyim ? Yoksa, yoluma, güvenli bir liman bulana dek kendi başıma mı devam etmeliyim?
Değerli yorumlarınız için şimdiden teşekkürler.
Umarım uzatmadan meramımı anlatabilirim.
Aldatıldım. Hem de işin komik yanı ilişkimizin en ateşli zamanlarında... ( Muazzam aktif bir seks hayatımız da varken üstelik! )
Beyefendinin konuyla ilgili savunması şu :
Yurt dışından getirmem için rica ettiği emaneti vermek için evine gittim ve o sırada o beni zorladı, onunla yatmak için gitmemiştim, orgazm bile olamadım. ( Biliyorum, hepinize komik geliyor, bana da geliyor inanın ve tabii ki inanmıyorum ona.)
Aldatılmakla kalmadığım gibi, aldatıldığımı öğrendikten iki gün sonra da hamile olduğumu öğrendim. ( Bu arada evli değilim ve aslında doğum kontrol hapı kullanıyordum. )
Olayı kadın tarafının ağzından duyduktan sonra, hemen, açıklama beklemeksizin boynuzlarımın müsebbibi olan herifi engelledim, numarasını sildim fakat aynı gün evime geldi, ''neden terkedildiğini öğrenmek için''.
Biraz atışma sonrasında, durumu anlattım. Kızlar, beden dilinden iyi anlarım, ismim gibi biliyorum ki yalan söylüyordu ama ha bire de ağlıyordu...
Neyse, evime gelişinden ve ihanetin yüzüne vuruşumdan sonra günlerce, haftalarca bir dargın, bir barışık devam etti ilişkimiz. (İlişkiyse tabii. )
Bu süreçte ben kürtaj oldum, kürtaj olurken onu yanımda istemedim kızgın olduğum için ama yine de ondan hastaneye gelmesini beklerdim, gelmedi! Gerekçesi : Korktum daha çok üzülmenden ya da beni kovmandan 'dı. . ( O halde, hastanede ona ne yapabileceksem! )
Yine bu süreçte karşı taraf 90 kilolardan başlayarak gün gün eridi, 70 kilolara dek düştü, her gün ağladı, her gün bir şeyler yapmaya çalıştı kendince. En sonunda baktım, bu işin içinden çıkamıyoruz, aldım onu bir psikiyatriste gittim.
Psikiyatr önerisiyle ilişkimizi dondurmaya karar verdik. ( Bir tarihte, bir saatte tekrar buluşmak üzere ayrıldık. O tarihte gelmeyen vazgeçmiş demektir diye anlayacak gelen taraf diye de anlaştık.) Bu arada, geçirdiğim bu süreçte ben de baya kilo verdim ve depresyona girdim ki kendim de bireysel olarak yardım almaya devam ediyorum. Onun da profesyonel yardım aldığını biliyorum çünkü yeme, içme, uyuma sorunları geliştirdi bu sırada.
Onu affedemiyorum, affedemiyorum. Arada bir whatsapp'tan bakıyorum, durumunda, buluşacağımız güne kalan gün sayısını paylaşıyor. Güya, benimle evlenmek de istiyor... (Ben istiyor muyum bu olanlardan sonra, bilmiyorum!)
Pişmanlık fayda eder mi ? İhanet acım geçer mi ? Affetmeli ve bir şans daha vermeli miyim ? Siz ne dersiniz, o gün geldiğinde, oraya gitmeli miyim ? Yoksa, yoluma, güvenli bir liman bulana dek kendi başıma mı devam etmeliyim?
Değerli yorumlarınız için şimdiden teşekkürler.