kafam karmakarısık.cıkamıyorum işin içinden kızlar.
önümüzdeki ay eşimin abisinin oglunun sünneti var ve ben gitmek istemiyorum.
çünkü bugüne dek yanımda görmedim kimseyi.3,5 yıllık evliyim.
ayrı sehirlerde oturuyoruz. bana hiç gelmediler. 2 yıl içinde cok zor zamanlar gecirdim.
önce ailevi sorunlarımız oldu kendi ailemle ilgili.üstüne babamı kaybettim.
sonra abim rahatsızlandı.ve en sonuncu olarak en zoru yavrumu topraga verdim gecen sene.
4 ay cift gördüm beynimde kitle cıktıgı için.eltim cocugumu gömdügümde bir telefon bile etmedi.
kaynım geldi sadece cenazeye. sonrada bir daha hiç oda gelmedi.
bu sene eltim rahatsızlandı istanbula geldiler.herseye ragmen agırladım oda nerdeyse geceye dogru geldiler.
Bir kızımı alan Rabbim baska bir kız evladı verdi bana sükürler olsun ve kızım 4 aylık oldu.
kapımı acmadılar.ben kayınvalidemlere gittim gecen hafta. yakınlar onlar aynı sehirdeler.
biz oraya gidince geldiler ve 9 yasındaki ogullarının eline bi ceyrek verip kızımı taktırdılar.
cok zoruma gitti o takı benim.ben oraya takı için gitmedim sonucta.
takan cocuk olunca geride veremedim o anda cocugun kırılmasını istememdim.
sonra sinirden agladım onlar gidince dert yandım kayınperderime falan. takıyıda bıraktım orda.
benim yerime sizde sünnette takın gelmicem bende dedim.
şimdi kafam allak bullak.bir yanım herseye ragmen git Allah rızası için diyor.
bir yaNIM senin cocugun degersizmi neden hep sen yapıyorsun diyor.

