- 9 Ocak 2012
- 15.625
- 30.329
- 798
Iyide benim soylediklerimle sizin soyledikleriniz tutmuyor neyse canim hersey gonlunce olur insAllah korusun Herşey kötüye giderse eşiniz ve siz bi kazada ölseniz tek çocuğunuz kalsa bi şekilde deyip hiç çocuk doğurmayın o zaman. Ya da büyüdüğünde katili var psikopatı var nasıl okula gitsin hatta nasıl yolda yurusun diyebilirsiniz. Annesinin yanında öldürülen çocuklar var. Herşeyin en kötüsünü düşünmek için değil en doğru olanı yapmak için geldik bu dunyaya. Elimizden gelenin en iyisini yapmak için.
valla bu gitgelleri bizde çok yaşadık.eşimle eşin aynı fikirdeydi bende sizinle.ama mantıklı düşününce eşimin haklı olduguna karar verdim.duygusal anlamda evet çok istedim kızıma kardeş olucak ama hep duydugum 2, çocuk çok ara verildiyse zor oluyormuş.ama daha kolay büyüyormuş sonuçta tecrübelisiniz.ayrıca ben şöylede düşünüyorum.Kardeş evet güzel duygu ama oda bir yere kadar...merhaba arkadaşlar, hep takip ederken bu kez benim bir sorum olduğu için üye oldum. Lütfen içtenlikle cevaplayın
Benim ilkokula giden bir çocuğum var ve ben ikinci kez anne olmak istiyorum ancak eşimden aynı desteği göremiyorum.
Her türlü istiyor gibi hissediyorum kendimi ancak eşim şu an sunduğumuz koşulları ikinci bir çocuktan sonra sağlayamayacağımızı söyleyerek beni bu fikirdeyim uzaklaştırmaya çalışıyor ancak yas 35 ve son demlerim bu fikri daha fazla erteleyecek bir sansa sahip olamayabilirim..farkındayım..
Nolur yaşadıklarınızı benimle paylaşın iki çocuklu anneler. Bir gün bir arkadaşımla konuştuğumda bana (kendinin de 2 evladı var) çok istekle yapmalarına rağmen ikinciyi onu elbette çok sevmelerine rağmen zorlandıklarında acaba!.. Düşünceleriyle bulduğunu kendini ona göre bir karar vermem gerektiğini söylemişti..
Sizlere de sormak istiyorum hiç çok sevmenize rağmen pişmanlık yaşadığınız oldu mu? Nolur paylaşın..
Biz de doguluyuz 10 kardesiz. Babam rahmetli devlet memuruydu. Kendi yemez yedirirdi, haram lokma eve sokmazdi. Keske olmeseydi o bize gul gibi bakti Rabbim de mekanini guzel etsin. Annem de ayni sekilde. Hamdolsun. Bizim içimize giren herkes nasil bu kadar baglisiniz diyor. Hic ilgisizlik gormedik. Babam yorgun bile gelse hepimizle tek tek oynardi, buyuklerle ilmi dini sohbetler ederdi, karisiyla ilgilenir kuranini okur yatardi..
Boyleleri erken ölüyor iste.
Yani herkes bir degil. Ailede bitiyor gercekten.
valla bu gitgelleri bizde çok yaşadık.eşimle eşin aynı fikirdeydi bende sizinle.ama mantıklı düşününce eşimin haklı olduguna karar verdim.duygusal anlamda evet çok istedim kızıma kardeş olucak ama hep duydugum 2, çocuk çok ara verildiyse zor oluyormuş.ama daha kolay büyüyormuş sonuçta tecrübelisiniz.ayrıca ben şöylede düşünüyorum.Kardeş evet güzel duygu ama oda bir yere kadar...
Ne güzel bir adammis baban bilgece... Allah rahmet eylesin.
11 yaşında benim vazgeçme sebebim.hem zor olucagı hem çalışmam.çalışınca cocuk zor büyüyor.ama evde olsaydım yapardım.birde şu var kızıma verdiğim imkanları 2, veremiyecektim.o yüzden vazgeçtim..demek aynı çıkmazlardaymışız.. sizin kızınız kaç yaşında, vazgeçme sebebiniz aradaki zamanın uzunluğu mu yoksa bir tane olsun o da istediğiniz gibi (maddi açıdan) olsun mu acaba
Bende ikinci çocuğu yapanlardanım. Kızım 5 yaşındayken kardeşim olsun istiyorum diye çok söyledi bende kızım çok istiyor diye bir anda karar verdim. Eşim tıpkı sizin eşiniz gibi düşünüyordu. İkimizde çalışıyorduk kızım özel şartları oldukça iyi ve epeyce pahalı bir kreşe gidiyordu o dönem. Eşim kızıma sunduğumuz şartları her ikisine sunamayız tedirginliğiyle ikinci çocuğu istemediğini belirtti. Sonra bir gün eşimi karşıma alıp ciddi ciddi konuştum. Evet kızımıza şu an çok iyi şartlar sunuyoruz iyi bir okula gidiyor vs. Ama belli ki bunlar çocuğumuza yetmiyor ve kardeş eksikliği hissediyor. Kızımız ona sunduğumuz şartlardan çok kardeşinin olmasını istiyor ve ben kararlıyım 30 yaşındayım ve bu yıl ikinciye anne olmak istiyorum dedim. Hamile kaldığımı öğrendiğimizde o istemeyen adam havalara zıplıyordu kızımızda nasıl heyecan yaşadıysak onda da aynı heyecanı yaşadık. Evet şimdi ikisi de devlet okulunda okuyor ama çok mutlular. Daha bu sabah oğlum yatağından kalkıp ablasının odasını gidip ablasının yanına yattı. Benim canım ablam diye öpücüklerle uyandırdı ablasını birbirlerine bir sarılmaları vardı anlatamam (arada da düşman kardeş oluyorlar orası ayrı tabii). Bu duygu her şeye yetiyor.
11 yaşında benim vazgeçme sebebim.hem zor olucagı hem çalışmam.çalışınca cocuk zor büyüyor.ama evde olsaydım yapardım.birde şu var kızıma verdiğim imkanları 2, veremiyecektim.o yüzden vazgeçtim..
Haddim olmayarak soruyorum. Cevaplamak zorunda değilsiniz. 6 çocuk planlı ve isteyerek mi oldu? Yani ben 2. Yi düşünüyorum ama maddi olarak 3. Ye yetemem mesela. Evet bir şekilde bakılır ama kaliteli bir yaşam sunamam. Siz 6 çocuğu da nasıl yetebiliyorsunuz yani bunun için sağlam bir maddiyat lazım sonuçta bunun okulu var yemesi içmesi var kıyafeti var Üniversitesi var dershanesi var. Var oğlu var.6.geliyor pişman olmadım ben.
Eşiniz iş adamı falan heralde. MaşallahEşime göre az bana göre yeter bi sayı :)
Yani 2 kardeş te kardeşim 3 ye 5 te. Çocuğa yetebilme sadece oyuncak almak değil ki asıl zorluk büyüyünce okulu Üniversitesi Vs. Hem çocukluk döneminde için de düşünürsek bir anne nasıl yetişemiyor bilmiyorum. Kaliteli zaman geçirebilir mi hepsiyleYa şu mantığı hala anlayabilmiş değilim ben. Çocuğun önüne kamyonla para dök istiyorsan. Kardeşiyle oynadığı oyun gibi mutlu eder mi? İlerde başı sıkışıp da kimseyi bulamadığında kardeşine sığınması kadar ruhunu rahatlatabilir mi? Sevgilisini tanıştırıp gizli gizli onun muhabbetlerini etmek kadar zevk verir mi? Artık göremiyor muyuz çocuğu para, özel okul, marka kıyafet değil! Aile, hareket, ses mutlu ediyor. 4 kardeşiz. Hergün şükrediyorum. İğne batsa parmağıma, yanımdalar. Paraya ihtiyacım olsa bi bakmışım hissetmişler anne babama varmadan iş halletmişler, çocuklarımız bile kardeş gibi, kimseye ihtiyaç duymuyoruz bir araya gelince. Çocukluk da hep birlikte geçti. Çok canımız sıkılsa evde saklambaç oynardık. Yatarken hep birlikte hayal kurardık...
açıkçası ben eşinize hak verdim. çocuğa sunulan imkanlar açısından değerlendirecek olursak; benim ikizlerim var.önümüzdeki yıl birinci sınıfa başlayacaklar.3-4 hafta önce özel okulları dolaştık. eğitim ve etkinlikler de sınır yok.tabi iki tane olunca o isim yapmış okullara kayıt yaptıramadık.bir alt kategoride ama yine imkanları oldukça iyi bir okula kayıt yaptırdık. kızım o istediği okula para dolayısıyla gidemeyeceğini öğrenince 'oraya giden çocukların annesi-babası o parayı veriyor ama' dedi ve gerçekten içimize oturdu.merhaba arkadaşlar, hep takip ederken bu kez benim bir sorum olduğu için üye oldum. Lütfen içtenlikle cevaplayın
Benim ilkokula giden bir çocuğum var ve ben ikinci kez anne olmak istiyorum ancak eşimden aynı desteği göremiyorum.
Her türlü istiyor gibi hissediyorum kendimi ancak eşim şu an sunduğumuz koşulları ikinci bir çocuktan sonra sağlayamayacağımızı söyleyerek beni bu fikirdeyim uzaklaştırmaya çalışıyor ancak yas 35 ve son demlerim bu fikri daha fazla erteleyecek bir sansa sahip olamayabilirim..farkındayım..
Nolur yaşadıklarınızı benimle paylaşın iki çocuklu anneler. Bir gün bir arkadaşımla konuştuğumda bana (kendinin de 2 evladı var) çok istekle yapmalarına rağmen ikinciyi onu elbette çok sevmelerine rağmen zorlandıklarında acaba!.. Düşünceleriyle bulduğunu kendini ona göre bir karar vermem gerektiğini söylemişti..
Sizlere de sormak istiyorum hiç çok sevmenize rağmen pişmanlık yaşadığınız oldu mu? Nolur paylaşın..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?