- 16 Ağustos 2017
- 379
- 1.282
Bi kaç yıl önce evliliğimi bitirdim, evlatlarım var.
Evi terkettiğimde bütün amacım biran evvel o evlilikten kurtulmaktı bu yüzden çocuklara nafaka dışında hiçbirşey talep etmedim, sadece anlaşmalı boşanıp geçmişe bi çizik atmak istiyordum.
Eş kişisi anlaşmalı boşanmaya yanaşmıyordu çünkü süreci uzatırsa barışacağımıza inanıyordu, ve ben onu boşanmaya ikna etmek için elimden gelen herşeyi yaptım.
Nitekim boşandık da.
Bundan sonra ki süreçte eş kişisi sürekli geri dön diye konuşmalar, mesajlaşmalar gerçekleştirdi.
Benim cevabım başından beri hep çok netti; "bizim bir geleceğimiz asla olmayacak!"
Bu konuda ki tavrım gerçekten çok netti çünkü ben evi terketmeden önce tam 3 yıl boyunca düzeltebilmek için bişeyleri denenebilecek herşeyi denedim, düzelmediğine kesin kanaat getirdiğim gün evi terkettim.
Kararım da emindim yani, sinirle alınmış direkt bi karar değildi.
Ama eski eş kişisi bunu anlamamkta direniyordu, hala onu sevdiğimi ve benim peşimi bırakmıyacağını söylüyordu.
Her neyse..
Gel zaman git zaman karşıma bana tekrar nefes aldıran, kadınlığımı, insanlığımı hatırlatan, çok kibar ve anlayışlı bir adam çıktı, işle alakalı bir proje için tanıştık ve zamanla flörte evrildi durum.
Ciddiyet kazandıkça ilişkim eski eş kişisini durumdan haberdar ettim.
Sonra ben sözlendim ve eski eş kişisi yalvarmanın dozajını arttırmaya başladı, bazen seni kaybedemem, kaybedersem yaşayamam diyordu, hem "benim için bir değerin kalmadı artık, çocuklar için bile beni arayıp sorma, muhattabım değilsin" gibi hakaretlere varabilecek söylemlerde bulunuyordu hem de bi sonra ki gün önüme diz çöküp evlenme teklif ediyordu..
Ben her birine ilk gün verdiğim cevabı verdikçe (bizim bir geleceğimiz asla olmayacak) o hırslanmaya ve bana psikolojik olarak baskı kurmaya başladı.
Sözlendiğim adamla bir pedagog eşliğinde çocuklarımı tanıştırdım ve süreci pedagogla birlikte yönettik, ne kadar görüşeceklerine, nasıl görüşeceklerine falan hep pedagog karar verdi.
Şimdi diyalogları muhteşem durumda, çocuklarım sözlümü çok seviyor, sözlüm onları..
Eski eş kişisi burdan yürüyor ve çocukları sözlümle görüştürmeme asla müsaade etmiyor, sürekli bununla ilgili kavga çıkarıyor ve hepimizi huzursuz etmeye çalışıyor.
Durum zor biliyorum empati yapıyorum ve defalarca hem benim hem sölümün onun babalığına saygı duydğumuzu, onun bu sıfatına zarar verecek hiçbişey yapmadğımızı sakinlikle anlatıyorum ama o her defasında saldırmayı tercih ediyor. Soruyorum; sözlendiğimden beri çocukların sana karşı olumsuz bi tavrı mı oldu? diye hayır diyor ama yine de görüşmeyecek allah görüşmeyecek!
Danıştığımız avukatlarda babanın velayeti kesinlikle alamayacağı konusunda hemfikirler. Bu konuda ikna oldum benim de içim rahat ama beni vicdanen rahatsız eden bişeyler var, ne olduğunu bilmiyorum, belki eski eşin çok üzülüyor olması.. bişeyler vicdanımı gıdıklıyor işte.
Teşekkür ederim her birinize tek tek
Evi terkettiğimde bütün amacım biran evvel o evlilikten kurtulmaktı bu yüzden çocuklara nafaka dışında hiçbirşey talep etmedim, sadece anlaşmalı boşanıp geçmişe bi çizik atmak istiyordum.
Eş kişisi anlaşmalı boşanmaya yanaşmıyordu çünkü süreci uzatırsa barışacağımıza inanıyordu, ve ben onu boşanmaya ikna etmek için elimden gelen herşeyi yaptım.
Nitekim boşandık da.
Bundan sonra ki süreçte eş kişisi sürekli geri dön diye konuşmalar, mesajlaşmalar gerçekleştirdi.
Benim cevabım başından beri hep çok netti; "bizim bir geleceğimiz asla olmayacak!"
Bu konuda ki tavrım gerçekten çok netti çünkü ben evi terketmeden önce tam 3 yıl boyunca düzeltebilmek için bişeyleri denenebilecek herşeyi denedim, düzelmediğine kesin kanaat getirdiğim gün evi terkettim.
Kararım da emindim yani, sinirle alınmış direkt bi karar değildi.
Ama eski eş kişisi bunu anlamamkta direniyordu, hala onu sevdiğimi ve benim peşimi bırakmıyacağını söylüyordu.
Her neyse..
Gel zaman git zaman karşıma bana tekrar nefes aldıran, kadınlığımı, insanlığımı hatırlatan, çok kibar ve anlayışlı bir adam çıktı, işle alakalı bir proje için tanıştık ve zamanla flörte evrildi durum.
Ciddiyet kazandıkça ilişkim eski eş kişisini durumdan haberdar ettim.
Sonra ben sözlendim ve eski eş kişisi yalvarmanın dozajını arttırmaya başladı, bazen seni kaybedemem, kaybedersem yaşayamam diyordu, hem "benim için bir değerin kalmadı artık, çocuklar için bile beni arayıp sorma, muhattabım değilsin" gibi hakaretlere varabilecek söylemlerde bulunuyordu hem de bi sonra ki gün önüme diz çöküp evlenme teklif ediyordu..
Ben her birine ilk gün verdiğim cevabı verdikçe (bizim bir geleceğimiz asla olmayacak) o hırslanmaya ve bana psikolojik olarak baskı kurmaya başladı.
Sözlendiğim adamla bir pedagog eşliğinde çocuklarımı tanıştırdım ve süreci pedagogla birlikte yönettik, ne kadar görüşeceklerine, nasıl görüşeceklerine falan hep pedagog karar verdi.
Şimdi diyalogları muhteşem durumda, çocuklarım sözlümü çok seviyor, sözlüm onları..
Eski eş kişisi burdan yürüyor ve çocukları sözlümle görüştürmeme asla müsaade etmiyor, sürekli bununla ilgili kavga çıkarıyor ve hepimizi huzursuz etmeye çalışıyor.
Durum zor biliyorum empati yapıyorum ve defalarca hem benim hem sölümün onun babalığına saygı duydğumuzu, onun bu sıfatına zarar verecek hiçbişey yapmadğımızı sakinlikle anlatıyorum ama o her defasında saldırmayı tercih ediyor. Soruyorum; sözlendiğimden beri çocukların sana karşı olumsuz bi tavrı mı oldu? diye hayır diyor ama yine de görüşmeyecek allah görüşmeyecek!
Danıştığımız avukatlarda babanın velayeti kesinlikle alamayacağı konusunda hemfikirler. Bu konuda ikna oldum benim de içim rahat ama beni vicdanen rahatsız eden bişeyler var, ne olduğunu bilmiyorum, belki eski eşin çok üzülüyor olması.. bişeyler vicdanımı gıdıklıyor işte.
Teşekkür ederim her birinize tek tek
Son düzenleme:
