Allah razi olsun Giymatlim, Allah seninde gönlünün muradini versin. Amin.
Sorun bir tane degil ki. Hangi biriyle bas edecegimi bilemedim... hem yazmak istiyorum hemde istemiyorum. Sikayet etmek istemiyorum. Artik beni ilgilendiren olaylara kendim yön vermek istiyorum. Baskalarinin gönlünü yapa yapa baktim ki kendimden eser kalmamis...
Evet diye diye alismis herkes, hayiri kimse kaldiramiyor.
Cok ama cok yoruldum...
Zaten hamileligimin basinda erkek takintisi vardi, illa oglum olsun diye. Ilk aylari belirtileri okumakla zehir ettim kendime. Etraftan sacma sacma laflar, bu da kiz olur, yok kiz tipi, yok erkek tipi.. ugras dur herkesle.. sonra kiz olunca kabullenemedim tabi bir süre. Bu sefer "Olsunlar, keske erkek olsaydilar" basladi cevremde...
Biraz daha zaman gecti kayinvalidem yine kendini davet etti, doguma gelecekmis. TR de yasiyor giris cikis yapiyor kaynatamla birlikte. Sonra benden ses cikmayinca vaz gecti. Belki gelemeyiz kizim dedi. Rahatladim birazda olsa.
Cünkü ilk kizimda benimle 3 hafta kaldi kafayi yiycektim. Dogum odama kadar girdi. Üstelik benim annem yanimda, yakinimda yasiyor. Cocugumu dogru dürüst emziremedim bile hala icimde. Sacma sapan adetler bilmem ne... Ben bi daha cocuk yapmicam demistim o zaman.
Kayinvalidemlerin burda kendi evleri vardi gelince orda kaliyorlardi. Kücük gelin beraber oturcaz diye evlerini bosalttirdi sonra da istemiyorum diye basindan atti. Esimin 2 kardesi iki de ablasi var. Anne-babasi gelince bir orda bir orda kaliyorlar. Cok ama cok yorucu ve bunaltici oluyor. Peslerinde kosmaktan acaba bugün mü yarin mi gelirler diye düsünmekten yoruldum artik. Öyle geldiklernde de en az 3-4 ay kalirlar.
Simdi yine gelmek istiyor güya beni bakacak. Yerinden kalktigi yok hanim aganin. Üstelik kocasi cok yasli ve huysuz aksi. Düsündükce cilgina dönüyorum. Ben cocuguma mi bakayim bebegime mi yoksa sizinle mi ugrasayim. Hayir ben kimseden yardim istemedim niye kendi kendine gelin güvey oluyor...
Ben kimseye beraber oturcaz sözü vermedim niye bu benden bekleniyor.
Esimde annem seni bakacak demez mi?
Gördük büyük kizimda beni nasil baktigini. Anca dedikodusunu dinledim. Et köfte türlü yiyecegime hergün makarna ve corba yerim, kafam rahat olur... offfffff
Istemedigim seyleri yapmak istemiyorum artik. Herseyden korkar oldum. Acaba bunu desem ne olur. Küser mi, esimle aram acilir mi vs. vs....
Beni ancak psikolog kurtarir artik... ama maalesef yeni yili beklemek zorundayim...... Evimde öyle müsait degil yani. Burda bir tek salon var hem salon hem oturma odasi yok. Ve salonumda acik...
Su son aylarimda zehir olduya... kac kere agladigimi ben bile bilmiyorum artik.
3. cocuk ihtimali cok düsük, ama eger onu yapmaya karar verirsem bastan diycem ben evimde dogumdan sonra kimseyi istemiyorum diye. Cok kizginim......
Sorun bir tane degil ki. Hangi biriyle bas edecegimi bilemedim... hem yazmak istiyorum hemde istemiyorum. Sikayet etmek istemiyorum. Artik beni ilgilendiren olaylara kendim yön vermek istiyorum. Baskalarinin gönlünü yapa yapa baktim ki kendimden eser kalmamis...
Evet diye diye alismis herkes, hayiri kimse kaldiramiyor.
Cok ama cok yoruldum...
Zaten hamileligimin basinda erkek takintisi vardi, illa oglum olsun diye. Ilk aylari belirtileri okumakla zehir ettim kendime. Etraftan sacma sacma laflar, bu da kiz olur, yok kiz tipi, yok erkek tipi.. ugras dur herkesle.. sonra kiz olunca kabullenemedim tabi bir süre. Bu sefer "Olsunlar, keske erkek olsaydilar" basladi cevremde...
Biraz daha zaman gecti kayinvalidem yine kendini davet etti, doguma gelecekmis. TR de yasiyor giris cikis yapiyor kaynatamla birlikte. Sonra benden ses cikmayinca vaz gecti. Belki gelemeyiz kizim dedi. Rahatladim birazda olsa.
Cünkü ilk kizimda benimle 3 hafta kaldi kafayi yiycektim. Dogum odama kadar girdi. Üstelik benim annem yanimda, yakinimda yasiyor. Cocugumu dogru dürüst emziremedim bile hala icimde. Sacma sapan adetler bilmem ne... Ben bi daha cocuk yapmicam demistim o zaman.
Kayinvalidemlerin burda kendi evleri vardi gelince orda kaliyorlardi. Kücük gelin beraber oturcaz diye evlerini bosalttirdi sonra da istemiyorum diye basindan atti. Esimin 2 kardesi iki de ablasi var. Anne-babasi gelince bir orda bir orda kaliyorlar. Cok ama cok yorucu ve bunaltici oluyor. Peslerinde kosmaktan acaba bugün mü yarin mi gelirler diye düsünmekten yoruldum artik. Öyle geldiklernde de en az 3-4 ay kalirlar.
Simdi yine gelmek istiyor güya beni bakacak. Yerinden kalktigi yok hanim aganin. Üstelik kocasi cok yasli ve huysuz aksi. Düsündükce cilgina dönüyorum. Ben cocuguma mi bakayim bebegime mi yoksa sizinle mi ugrasayim. Hayir ben kimseden yardim istemedim niye kendi kendine gelin güvey oluyor...
Ben kimseye beraber oturcaz sözü vermedim niye bu benden bekleniyor.
Esimde annem seni bakacak demez mi?
Gördük büyük kizimda beni nasil baktigini. Anca dedikodusunu dinledim. Et köfte türlü yiyecegime hergün makarna ve corba yerim, kafam rahat olur... offfffff
Istemedigim seyleri yapmak istemiyorum artik. Herseyden korkar oldum. Acaba bunu desem ne olur. Küser mi, esimle aram acilir mi vs. vs....
Beni ancak psikolog kurtarir artik... ama maalesef yeni yili beklemek zorundayim...... Evimde öyle müsait degil yani. Burda bir tek salon var hem salon hem oturma odasi yok. Ve salonumda acik...
Su son aylarimda zehir olduya... kac kere agladigimi ben bile bilmiyorum artik.
3. cocuk ihtimali cok düsük, ama eger onu yapmaya karar verirsem bastan diycem ben evimde dogumdan sonra kimseyi istemiyorum diye. Cok kizginim......