ayy ben yeni gördüm burayı yahu..hayırlı uğurlu olsun inşallah hoş sohbetler olsun..
tek bir an bile pişman olmadık koyduğumuz isimlerden..isimleriyle yaşasınlar inşallah..
arkadaş grubumuz ortaktı bizim zaten aynı yaştayız eşim benden sadece 11 gün büyük..benimle birlikte olmak istediğini söylediğinde henüz 16 yaşındaydım sene 1998..iki sene kabul etmedim..üniversite sınavına hazırlanıyorum vs bahaneleriyle..23 Aralık 2000 cumartesi günü de kabul ediş nedenim biraz çıkıp ona çekilmez davranıp "bak anlaşamıyoruz ayrılalım" diyip kurtulmaktı bu işten..ama 30 Ocak 2001de doğumgünümde aşık etti beni kendine..bursada iyi bir restaurant kapatılmış..elinde kalp şeklinde bir pasta ki pastayı kendi yapmış(çoğunuz biliyor gıda sektöründe çalışıyor eşim) love story çalıyor boynuma çok güzel bir kolye taktı kocaman kalp şeklinde küpeleri vardı kolyenin onları da önüme bıraktı ve dansa kaldırdı beni..kendimi prensesler gibi hisstmiştim..çok güzel başladı herşey..o gün o saniye aşık oldum ona ve onsuz yaşayamayacağımı anladım işte..tam 7 sene çıktık biz..çok sevdik birbirimizi delice sevdik hem de..ama ailesi hiç istemedi beni önceleri..hiç kimse razı olmadı bu duruma..tek nedeni kapalı olmayışımdı..bense ingilizce öğretmenliğinde okuyordum ve böyle bir düşüncem hiç yoktu..okulum bitsin mesleğe başlıyım evlenelim bi kızımız olsun ayşenur bir de oğlumuz olsun çınar istiyordum sadece..tek hayalim tek beklentim buydu hayattan..sonra buzlar yavaştan erimeye başladı..kayınvalidem "öğretmenlik peygamber mesleğidir" dedi ve ısındı ısındırdı durumumuza kendini ve eşim askerdeyken geldi annemle tanışmaya..öyle korkuyordum ki çünkü olmazsa anneme babama ne derdim ki ben..off korkunç şeyler yaşadık korkunç..anlatıp hatırlamak bile istemiyorum affınıza sığınarak..eşim 1 haziranda askerden geldi..29 haziranda istemeye geldiler,7 temmuz 2006da mezun olduğumu öğrendim, 8 temmuz 2006da sözlendik, 12 eylül 2006da nişanlandık ve 07.07.07 akşamı saat 7 de 7 yıllık beraberliğimiz evlilikle neticelendi..kısa ve öz yazmak istedim detaylar can acıtıcı kızlar ve hala acıtmaya devam ediyor yenileri de ekleniyor zaman zaman..benden böyle işte..
çok yoğun tempolu çalışıyordum ben..bebek fikri gelecek planlarımda yoktu bile..ama guatr ve pko vardı bende..belki bundan dolayı da öteledim hep..sonra hpv ile tanıştım 4 aylık evliyken..bir dizi ameliyat kanser taramaları vs zorlu bir süreç başladı..dangalak bir doktor bana rahim ameliyatı şart ama doğurganlığını etkileyecek mutlaka bir bebek yap ameliyattan sonra bari bi tane de olsa var bebeğim dersin dedi..iyi peki dedik..bazı tahliller istedi ve sonuçlarına bakınca senin doğal yollardan bebeğin olmaz dedi ve aşılamadan tüp bebeğe kadar zorlu bir süreçten bahsetti bize ve durmadan "amaaaaa çok masraflı haberiniz olsun" diyordu..daha o zorlu süreçleri anlatırken vzgeçmiştim herşeyden..sokaklarda ağladım bağıra bağıra..annemi aradım ağladım babama ağladım kardeşimi aradım..akşam hepsi bana geldiler kahrolduk beraberce..temmuzdan şubata 7 ay sürdü çocuğum olmayacak kahrım ve birgün nerden nereyeeeee bursada yaşarken istanbulda doktorumla tanıştım..harika bir insandı ve bana ilk görüşmemizde onun müdahalesi olmadan hamile kalacağımı söyledi..o kadar inanmıştım ki ona anlatamam..21 şubattı günlerden annemim doğumgünüydü o gün..ilk ay klomen denedik olmadı..4 martta regl oldum hem de hayatımda ilk kez düzenli olmuştum yani bir önceki ay 4 şubattı adet tarihim..doktorum buna bile mutlu oldu ve beni de mutlu etti.."nisanı pas geçelim burçin sonuçta bu bir hormon ilacı" dedi.."ama çalışmaları durdurmak yok" diye de ekledi giderken..mayısta regl olmadım test yaptık hamile falan değilim..farlutal içtim regl oldum 20 mayısta ve klomene başladık..yumurta kontrolüne gittik..bir tane yumurtam var ama döllenmeye uygun ebatlarda değil..hemen orda gonal f diye bir iğne yaptı bana ve "4 gün daha kullanıcaksın bunu sonra gel" dedi..gittiğimde 19-22 mm arasında değişik ebatlarda 5 tane sağlıklı yumurtam vardı..doktorum ilk kez korkuyla baktı gözlerime eyvah dedim yine yok bişey..durumu anlattı ve "olurda hepsi döllenirse felaket olur senin için" dedi ve redüksiyonu anlattı..gülerek "bence bu gece eve bile gitme" dedi..ama ben dinlemedim ve çatlatma iğnesi olmaya ikna ettim onu..15 gün sonra test yap ara beni.."kesin hamile olacaksın ama konuşalım" dedi..dayanamadım 10 gün sonra test yaptım ve çift çizgiyi gördüm aradım hemen çılgınca doktorumu ve bana yumurta çatlatma iğnesinin de bir nevi beta hcg hormonu olduğunu ve o iğneyi bekar bir kıza da yapsa 15 gün içinde hamile çıkacağını söyledi..önce değer düşecek sonra hamileysen tekrar çıkacak dedi ve yıkıldım o an..çünkü herkese haber vermişti bile eşim..arayıp bir daha düzeltmek zorundaa kaldık ki bu çok acıttı canımı..kesin hamile olmadığımı düşünüyordum..15. gün kan testi yaptırdım değerim 56,56 çıktı..doktorum tebrikler dedi ve büyük ihtimal tek bebek dedi..kalp atışı almak için tarih verdi gittik doktora..1 kalp atışı bir de kist vardı..doktorum o kistin arkasında bence bir süpriz var dedi bize..ama ihtimal vermedik..tatil programı yaptık hemen..bu arada tahlil sonucu bizi daha 5 gün önceki fiyasko yüzünden çok heyecanlandırmamıştı..yani en azından beni..çok mutluydum ama içimde korkunç bir sıkıntı vardı..tam tile çıkacağımız sabah korkunç şiddetli bir kanamayla açtım gözlerimi düşük yapıyorum diye çığlık çığlığa ağlayarak aradım doktorumu..istanbula gelme dedi ve bursadaki biricik doktorumla tanışmama vesile oldu..gittik durumu özetledik kadına ve ben çok eminim düşük yaptığımdan..kadın karnımdan ultrasonla baktı ve ikisi de iyi bişeycik yok dedi..nee ikisi de mi diye bir çığlık..ben bi tanecik bebeğimi kaybettiğimi düşünürken meğer oğlum kardeşinin yanına sığışmaya çalışıyormuş ve o esnada o kalp atışı duyarken gördüğümüz kisti totosuyla ittire ittire patlatmış..çılgınca sevindiğimiz ve eşimle çığlık çığlığa ağladığımız tek andır hayatımızda..daha mutlu olduğum tek bir gün bile hatırlamıyorum şu hayatta..eşim tek zannederken kızımı nohutum diye severdi miniminnacık bir nohut tanesi kadar olduğu için birden herkesi arayıp "nohutun yanında bir de leblebimiz varmış" dedik..benim asıl gebeliğimi öğrenme anım budur arkadaşlar o yüzden buraya kadar anlattım herşeyi..
sonrası malum 37 hafta 4 gün yatak maceraları ve kavuşma anı..Rabbim eksikliklerini hiç göstermesin..kimseyi evladıyla sınamasın kimsenin de koynunu boş bırakmasın inşallah..amin..
benim kızım ayşenur çünkü annemin adı ayşe eşimin de nuri..hayattaki en değerli iki varlığım onlar kızıma daha değerli daha manidar bir isim bulamazdım herhalde..ayşe+nuri=ayşenur..oğlumsa çınar emir iş yerimizin adı çınar ve oğlumuz bizim istikbalimiz olacak, eşimin ailesi peygamber efendimizin soyundan emiroğullarından geliyor o yüzden de ikinci adı emir..
tek bir an bile pişman olmadık koyduğumuz isimlerden..isimleriyle yaşasınlar inşallah..
bizim hikayemiz çok ama çok uzun aslında ve hem tatlı hem de çok çok acı anılarla dolu..
arkadaş grubumuz ortaktı bizim zaten aynı yaştayız eşim benden sadece 11 gün büyük..benimle birlikte olmak istediğini söylediğinde henüz 16 yaşındaydım sene 1998..iki sene kabul etmedim..üniversite sınavına hazırlanıyorum vs bahaneleriyle..23 Aralık 2000 cumartesi günü de kabul ediş nedenim biraz çıkıp ona çekilmez davranıp "bak anlaşamıyoruz ayrılalım" diyip kurtulmaktı bu işten..ama 30 Ocak 2001de doğumgünümde aşık etti beni kendine..bursada iyi bir restaurant kapatılmış..elinde kalp şeklinde bir pasta ki pastayı kendi yapmış(çoğunuz biliyor gıda sektöründe çalışıyor eşim) love story çalıyor boynuma çok güzel bir kolye taktı kocaman kalp şeklinde küpeleri vardı kolyenin onları da önüme bıraktı ve dansa kaldırdı beni..kendimi prensesler gibi hisstmiştim..çok güzel başladı herşey..o gün o saniye aşık oldum ona ve onsuz yaşayamayacağımı anladım işte..tam 7 sene çıktık biz..çok sevdik birbirimizi delice sevdik hem de..ama ailesi hiç istemedi beni önceleri..hiç kimse razı olmadı bu duruma..tek nedeni kapalı olmayışımdı..bense ingilizce öğretmenliğinde okuyordum ve böyle bir düşüncem hiç yoktu..okulum bitsin mesleğe başlıyım evlenelim bi kızımız olsun ayşenur bir de oğlumuz olsun çınar istiyordum sadece..tek hayalim tek beklentim buydu hayattan..sonra buzlar yavaştan erimeye başladı..kayınvalidem "öğretmenlik peygamber mesleğidir" dedi ve ısındı ısındırdı durumumuza kendini ve eşim askerdeyken geldi annemle tanışmaya..öyle korkuyordum ki çünkü olmazsa anneme babama ne derdim ki ben..off korkunç şeyler yaşadık korkunç..anlatıp hatırlamak bile istemiyorum affınıza sığınarak..eşim 1 haziranda askerden geldi..29 haziranda istemeye geldiler,7 temmuz 2006da mezun olduğumu öğrendim, 8 temmuz 2006da sözlendik, 12 eylül 2006da nişanlandık ve 07.07.07 akşamı saat 7 de 7 yıllık beraberliğimiz evlilikle neticelendi..kısa ve öz yazmak istedim detaylar can acıtıcı kızlar ve hala acıtmaya devam ediyor yenileri de ekleniyor zaman zaman..benden böyle işte..
çok yoğun tempolu çalışıyordum ben..bebek fikri gelecek planlarımda yoktu bile..ama guatr ve pko vardı bende..belki bundan dolayı da öteledim hep..sonra hpv ile tanıştım 4 aylık evliyken..bir dizi ameliyat kanser taramaları vs zorlu bir süreç başladı..dangalak bir doktor bana rahim ameliyatı şart ama doğurganlığını etkileyecek mutlaka bir bebek yap ameliyattan sonra bari bi tane de olsa var bebeğim dersin dedi..iyi peki dedik..bazı tahliller istedi ve sonuçlarına bakınca senin doğal yollardan bebeğin olmaz dedi ve aşılamadan tüp bebeğe kadar zorlu bir süreçten bahsetti bize ve durmadan "amaaaaa çok masraflı haberiniz olsun" diyordu..daha o zorlu süreçleri anlatırken vzgeçmiştim herşeyden..sokaklarda ağladım bağıra bağıra..annemi aradım ağladım babama ağladım kardeşimi aradım..akşam hepsi bana geldiler kahrolduk beraberce..temmuzdan şubata 7 ay sürdü çocuğum olmayacak kahrım ve birgün nerden nereyeeeee bursada yaşarken istanbulda doktorumla tanıştım..harika bir insandı ve bana ilk görüşmemizde onun müdahalesi olmadan hamile kalacağımı söyledi..o kadar inanmıştım ki ona anlatamam..21 şubattı günlerden annemim doğumgünüydü o gün..ilk ay klomen denedik olmadı..4 martta regl oldum hem de hayatımda ilk kez düzenli olmuştum yani bir önceki ay 4 şubattı adet tarihim..doktorum buna bile mutlu oldu ve beni de mutlu etti.."nisanı pas geçelim burçin sonuçta bu bir hormon ilacı" dedi.."ama çalışmaları durdurmak yok" diye de ekledi giderken..mayısta regl olmadım test yaptık hamile falan değilim..farlutal içtim regl oldum 20 mayısta ve klomene başladık..yumurta kontrolüne gittik..bir tane yumurtam var ama döllenmeye uygun ebatlarda değil..hemen orda gonal f diye bir iğne yaptı bana ve "4 gün daha kullanıcaksın bunu sonra gel" dedi..gittiğimde 19-22 mm arasında değişik ebatlarda 5 tane sağlıklı yumurtam vardı..doktorum ilk kez korkuyla baktı gözlerime eyvah dedim yine yok bişey..durumu anlattı ve "olurda hepsi döllenirse felaket olur senin için" dedi ve redüksiyonu anlattı..gülerek "bence bu gece eve bile gitme" dedi..ama ben dinlemedim ve çatlatma iğnesi olmaya ikna ettim onu..15 gün sonra test yap ara beni.."kesin hamile olacaksın ama konuşalım" dedi..dayanamadım 10 gün sonra test yaptım ve çift çizgiyi gördüm aradım hemen çılgınca doktorumu ve bana yumurta çatlatma iğnesinin de bir nevi beta hcg hormonu olduğunu ve o iğneyi bekar bir kıza da yapsa 15 gün içinde hamile çıkacağını söyledi..önce değer düşecek sonra hamileysen tekrar çıkacak dedi ve yıkıldım o an..çünkü herkese haber vermişti bile eşim..arayıp bir daha düzeltmek zorundaa kaldık ki bu çok acıttı canımı..kesin hamile olmadığımı düşünüyordum..15. gün kan testi yaptırdım değerim 56,56 çıktı..doktorum tebrikler dedi ve büyük ihtimal tek bebek dedi..kalp atışı almak için tarih verdi gittik doktora..1 kalp atışı bir de kist vardı..doktorum o kistin arkasında bence bir süpriz var dedi bize..ama ihtimal vermedik..tatil programı yaptık hemen..bu arada tahlil sonucu bizi daha 5 gün önceki fiyasko yüzünden çok heyecanlandırmamıştı..yani en azından beni..çok mutluydum ama içimde korkunç bir sıkıntı vardı..tam tile çıkacağımız sabah korkunç şiddetli bir kanamayla açtım gözlerimi düşük yapıyorum diye çığlık çığlığa ağlayarak aradım doktorumu..istanbula gelme dedi ve bursadaki biricik doktorumla tanışmama vesile oldu..gittik durumu özetledik kadına ve ben çok eminim düşük yaptığımdan..kadın karnımdan ultrasonla baktı ve ikisi de iyi bişeycik yok dedi..nee ikisi de mi diye bir çığlık..ben bi tanecik bebeğimi kaybettiğimi düşünürken meğer oğlum kardeşinin yanına sığışmaya çalışıyormuş ve o esnada o kalp atışı duyarken gördüğümüz kisti totosuyla ittire ittire patlatmış..çılgınca sevindiğimiz ve eşimle çığlık çığlığa ağladığımız tek andır hayatımızda..daha mutlu olduğum tek bir gün bile hatırlamıyorum şu hayatta..eşim tek zannederken kızımı nohutum diye severdi miniminnacık bir nohut tanesi kadar olduğu için birden herkesi arayıp "nohutun yanında bir de leblebimiz varmış" dedik..benim asıl gebeliğimi öğrenme anım budur arkadaşlar o yüzden buraya kadar anlattım herşeyi..
sonrası malum 37 hafta 4 gün yatak maceraları ve kavuşma anı..Rabbim eksikliklerini hiç göstermesin..kimseyi evladıyla sınamasın kimsenin de koynunu boş bırakmasın inşallah..amin..