- Konu Sahibi zeynakelebek
-
- #1
Herkese Selam. Eski üyelerdenim, fakat ilk konum. Artık işin içinden çıkamadığım için sizin fikirlerinizi de almak istedim.
4 yıldır evliyim. 2 yaşında bir kızım var. eşim de ben de çalışıyoruz. benim problemim eşimle bir türlü anlaşamıyoruz. Ufacık konulardan büyük tartışmalar yaşanıyor. İkimizde bu durumdan oldukça yorulduk. Evlenmeden önce çok ilgili sevgi dolu bir insanken, şimdi çok ilgiisz bir insan oldu. Yaptığı her davranışı beni sevmediğine yorup, ters davranıyorum, kızıyorum. O da benim bu durumuma kızıyor. Ona göre bütün evlilikler böyle, ama ben ilgi delisiyim, sürekli ilgi bekliyorum. Daha beni sevdiğini bile söylemiyor doğru düzgün. O romantik bir insan değilmiş, sevgisini belli edemezmiş, eğer belli ederse ben hep daha fazlasını istermişim, asla yetinmezmişim. Sürekli böyle şeyler söylüyo. Oysa evlenmeden önce o kadar romantikti ki.
Benim canımı sıkan şeyler asla ona göre üstünde durulacak, büyütülecek şeyler değil. Beni şükürsüzlükle suçluyo sürekli, herşeyimiz var ama sen bi türlü mutlu olamıyosun diyo. Üzüldüğüm, kırıldığım şeyleri anlatmama fırsat vermiyor, ben onunla konuşmak istiyorum. Onu bile istemiyor. Yapı gereği biraz ilgi bekleyen bir insanım, sanırım bu da yanlış bir şey. Çünkü eşim buna uygun bir insan değil. Söylediğine göre beni seviyor, bunu benim hissetmem gerekiyormuş, kendisi gösteremezmiş.
Eşimi umarsamamayı öğrenmek istiyorum, söylediği ya da yaptığı şeyler umrumda olmasın. Ondan sürekli sevgi dileniyormuşum gibi hissetmekten yoruldum. Bunun için neler yapmalıyım, fikirlerinizi bekliyorum.
4 yıldır evliyim. 2 yaşında bir kızım var. eşim de ben de çalışıyoruz. benim problemim eşimle bir türlü anlaşamıyoruz. Ufacık konulardan büyük tartışmalar yaşanıyor. İkimizde bu durumdan oldukça yorulduk. Evlenmeden önce çok ilgili sevgi dolu bir insanken, şimdi çok ilgiisz bir insan oldu. Yaptığı her davranışı beni sevmediğine yorup, ters davranıyorum, kızıyorum. O da benim bu durumuma kızıyor. Ona göre bütün evlilikler böyle, ama ben ilgi delisiyim, sürekli ilgi bekliyorum. Daha beni sevdiğini bile söylemiyor doğru düzgün. O romantik bir insan değilmiş, sevgisini belli edemezmiş, eğer belli ederse ben hep daha fazlasını istermişim, asla yetinmezmişim. Sürekli böyle şeyler söylüyo. Oysa evlenmeden önce o kadar romantikti ki.
Benim canımı sıkan şeyler asla ona göre üstünde durulacak, büyütülecek şeyler değil. Beni şükürsüzlükle suçluyo sürekli, herşeyimiz var ama sen bi türlü mutlu olamıyosun diyo. Üzüldüğüm, kırıldığım şeyleri anlatmama fırsat vermiyor, ben onunla konuşmak istiyorum. Onu bile istemiyor. Yapı gereği biraz ilgi bekleyen bir insanım, sanırım bu da yanlış bir şey. Çünkü eşim buna uygun bir insan değil. Söylediğine göre beni seviyor, bunu benim hissetmem gerekiyormuş, kendisi gösteremezmiş.
Eşimi umarsamamayı öğrenmek istiyorum, söylediği ya da yaptığı şeyler umrumda olmasın. Ondan sürekli sevgi dileniyormuşum gibi hissetmekten yoruldum. Bunun için neler yapmalıyım, fikirlerinizi bekliyorum.