- 22 Şubat 2016
- 4.513
- 4.201
- 53
- Konu Sahibi Donusunboylemiolacakti
- #1
Iyi aksamlar kızlar valla bu dertten öyle muzdaribim ki artık bu dert kafayı yedirtecek dersem yeridir merak ediyorum herkeste benim gibi yoksa birtek benmiyim böyle
Kızlar çocukluğumdan beri hic kimseyle küsmedim kimseye tavır yapamadim hep kırılan taraf ben oldum haklı oldugum yerde sırf küskünlük gibi durumlar olmasın diye özür bile diledigim oluyordu
Hadi diyelim en fazlası cok fazla kırılmışsam hani kusmek degilde bi sure o insandan uzaklasmissam hep icim icimo yedi bitirdi ya o kisi olurse ona bissy olursa omur boyu vicdan azabiyla mi yasiyicam diye icim icimi kemirir durur
Yani bu durumdaki saflıkları mı anlarsam bitmez
Ama son bi kac gundur bir konudan dolayi diken ustunde gecirdigim haftalar var (gercek manada kimsem olmadigi icin )sizlerle paylasmak istiyorum durumu
Kızlar bi yakınımız var yakınımızın benimle akran iki kızı (arkadaşım)var hakkaten kendilerini cok severim onlarında beni sevdigine inanırım ama bu yakınımızın annemle yasadigi bi problemden dolayı kızlarının bizimle yani benimle ve kardeslerimle gorusmesini istemiyor aslında daha öncedende arkadaşımın bir teyzesi o yakınımıza kızlarını bizimle gorusturmemesini falan soylermis.
Ama inanın övünmek yada üste cıkmak icin söylemiyorum kardeslerimde bende kendi halimizde insanlarız hatta soyle diyeyim kardeslerim tatillerde eve geldikleri zaman işleri olmazsa dışarıya dahi cıkmazlar...özetle sunu belirtmek istiyorum ki hani kızlarını bizden uzak tutmayı gerektirecek bir davranisimiz yok
İşin devamına gelecek olursak birkac vakit once bu akrabamızın artık hakaret boyutuna gelecek davranislari vs oldu karşı taraf konussan dinleyecek yapıda bi insan degil bende oyle kavga edip hakkımı savunacak biri olmadigim icin en son haddede o sahısla artik konusmamayı tercih ettim görünce selam vermedim falan ve iş ister istemez küskünlük boyutuna gecti hatta sonradan yanlış anlaşılmadan dolayı arkadaşlarımlada bi süre aramız açıldı yine ilk adımı atan taraf ben oldum ve o yanlış anlasilma ortadan kalkti ama o söz ettiğim yakınımızla olan kırgınlık devam ediyor
İnanın şimdiye kadar bircok sey yasattı ama hep icine attım yuttum gormezden duymazdan geldim bos verdim ama son yaptıkları bardagı tasırdi ömrüm boyunca kimseyle uzun süreli küskünlügüm olmayan ben bu insanla bi süredir konusmuyorum
Ama icim hic rahat degil onunla karsilasinca sanki yerin dibine giriyorum bazen belki en dogrusu bu zaten kendiside gofusmek istemedigi icin cocuklariyla aramiza mesafe girsin istiyor diye dusunurken bazende artık bitsin konusalım istiyorum ama bu küskünlüğü nasıl bitiricem bilmiyorum
Kızlar sizlerde boylemisiniz her sorunda kırgınlikta ilk adımı siz mi atıyorsunuz yada haklı oldugunuzu bildiginiz halde tavır takındığınızda huzurunuz kaciyor mu
Ve anlattigim durumda sizce benim yapmam gereken nedir
Kızlar çocukluğumdan beri hic kimseyle küsmedim kimseye tavır yapamadim hep kırılan taraf ben oldum haklı oldugum yerde sırf küskünlük gibi durumlar olmasın diye özür bile diledigim oluyordu
Hadi diyelim en fazlası cok fazla kırılmışsam hani kusmek degilde bi sure o insandan uzaklasmissam hep icim icimo yedi bitirdi ya o kisi olurse ona bissy olursa omur boyu vicdan azabiyla mi yasiyicam diye icim icimi kemirir durur
Yani bu durumdaki saflıkları mı anlarsam bitmez
Ama son bi kac gundur bir konudan dolayi diken ustunde gecirdigim haftalar var (gercek manada kimsem olmadigi icin )sizlerle paylasmak istiyorum durumu
Kızlar bi yakınımız var yakınımızın benimle akran iki kızı (arkadaşım)var hakkaten kendilerini cok severim onlarında beni sevdigine inanırım ama bu yakınımızın annemle yasadigi bi problemden dolayı kızlarının bizimle yani benimle ve kardeslerimle gorusmesini istemiyor aslında daha öncedende arkadaşımın bir teyzesi o yakınımıza kızlarını bizimle gorusturmemesini falan soylermis.
Ama inanın övünmek yada üste cıkmak icin söylemiyorum kardeslerimde bende kendi halimizde insanlarız hatta soyle diyeyim kardeslerim tatillerde eve geldikleri zaman işleri olmazsa dışarıya dahi cıkmazlar...özetle sunu belirtmek istiyorum ki hani kızlarını bizden uzak tutmayı gerektirecek bir davranisimiz yok
İşin devamına gelecek olursak birkac vakit once bu akrabamızın artık hakaret boyutuna gelecek davranislari vs oldu karşı taraf konussan dinleyecek yapıda bi insan degil bende oyle kavga edip hakkımı savunacak biri olmadigim icin en son haddede o sahısla artik konusmamayı tercih ettim görünce selam vermedim falan ve iş ister istemez küskünlük boyutuna gecti hatta sonradan yanlış anlaşılmadan dolayı arkadaşlarımlada bi süre aramız açıldı yine ilk adımı atan taraf ben oldum ve o yanlış anlasilma ortadan kalkti ama o söz ettiğim yakınımızla olan kırgınlık devam ediyor
İnanın şimdiye kadar bircok sey yasattı ama hep icine attım yuttum gormezden duymazdan geldim bos verdim ama son yaptıkları bardagı tasırdi ömrüm boyunca kimseyle uzun süreli küskünlügüm olmayan ben bu insanla bi süredir konusmuyorum
Ama icim hic rahat degil onunla karsilasinca sanki yerin dibine giriyorum bazen belki en dogrusu bu zaten kendiside gofusmek istemedigi icin cocuklariyla aramiza mesafe girsin istiyor diye dusunurken bazende artık bitsin konusalım istiyorum ama bu küskünlüğü nasıl bitiricem bilmiyorum
Kızlar sizlerde boylemisiniz her sorunda kırgınlikta ilk adımı siz mi atıyorsunuz yada haklı oldugunuzu bildiginiz halde tavır takındığınızda huzurunuz kaciyor mu
Ve anlattigim durumda sizce benim yapmam gereken nedir
