- 27 Ekim 2008
- 5.983
- 2.441
- 723
- Konu Sahibi butterfly811
- #181
aynı durumları ben de yaşadım ve yaşıyorum hanımlar, anne olanlarınızın öfkesini anlamaya çalışıyorum empati yapıyorum çünkü. daha hassassınız anneler olarak. ben sevdiğimin çocuğunu kabul ettim baştan ve bilerek başladım. ben gerçek annenin yerini tutabilir miyim, tutamam, öyle bir iddiam yok, ve çocuk da bu kadın benim annemin yerini almaya çalışıyor diye düşünmesin istedim hep. babası da zaten hep onun ablası olduğumu aşıladı. evlenirsek gelsin bizimle yaşasın istersen dedim. bu benim için problem değil,üvey annelik yapacak değilim ki çocuğa, orası onun da evi olacak.ama annelik duygularını hissedemem, kendi çocuğum diyemem. ama gereken ilgiyi sevgiyi de esirgemem. Allah korusun yarın annesine bişi olsa biz de evli olsak onun bunun eline bırakmam tabi ki babasının yanında kalacak. konudaki çocukçağızın öz annesinin elinde hiç mi imkan yok konu sahibi? velayet davası açıp alamıyor mu çocuğu