Takilarimin hepsini eşimin ailesi almıştı. Yeni derken 2 sene olucak. Kimse destek olmuyor. Benim çocuğum olsada yettirmeye çalışsam keşke. Ben gencecik bayanım. Benimde nefsim var. Benim arkadaşlarım şıkır şıkır giyinirken, gezerken yada bir aktivite yaptıklarında. Ben bunu gördüğümde tebessüm ile geçiyorum resimlerini. Eşim belli etmesede canı yanıyor. Ben böyleyim diye. Daha da stres yapıyor. Ben buna daha çok üzülüyorum. Gülüyorum ona karşı şikayet etmiyorum. benim tek derdim evimden aş eksik etmemek.
Nasılmi aç kalıyoruz. Allah kimseyi düşürmesin önce, nasıl kalınır öğretmesin ama söyleyeyim. 850 kira 50 aidat. 1250 borç + faturalar vs derken matematık olarak hesaplar anız bile anlarsınız.
Olmayınca olmuyor. Yardım edenimiz de yok. Ben birde yaka paça acele ile evlendim. Annemin baskısı ile bişey olursa yardım ederiz dendi. Yoksa biz kendimizi hazır hissettigimizde maddi açıdan, ondan sonra evlenecektik. Ama annem psikolojik olarak o kadar baskı yaptı ki, hep surat laf sokmalar vs işte.. Şimdi de böyle.
Kurbanda bile bir et verdi ben dilenci gibi hissettim. Çok utandım. Biterse veririm dedi. Bitti anne ver mi demeliyim. Etrafımda da insanlar yok belli ki herkes kendi halinde. Kimseye de kızamıyorum.
3 çocugu olup hem kira hem asgari ücret ile çalışan arkadaşınıza lütfen benim için sorarmisiniz nasıl yapıyor. Bende yapacağım. Gerçekten ihtiyacım var akla.. Anlatamıyorum ama çok yoruldum çok..
her yere başvur. Bir arkadaş temizlik işi demiş mükemmel akıl. Değerlendirin
