- 29 Eylül 2025
- 16
- 21
- 3
- Konu Sahibi PembisGirl
-
- #21
Şöyle düşünün ben şu an sizin yanınızda oturuyorum anneniz size gelip "ne bos bos oturuyorsun" diyor ve canınız sıkılıyor modunuz düşüyor. Sonra bana dönüyor ve aynı cümleyi kuruyor. Benim modum düşecek midir? Hayır çünkü annenizin fikrinin benim üzerimde etkisi yok. İnsanlar bize olumlu olumsuz birçok şeyle gelebilir ancak duygu durumumuzu değiştirme hakkını farkında olmadan biz onlara veririz. Sınır koymayı bildiğinizde, duygu düzenleme yapabildiğinizde bambaşka senaryolar ortaya çıkacaktır hem de aynı anneyle.Tabi ki haklısınız etki tepki olayına katılıyorum ama ben mesela hiç bir şey demeden dururken bile annem beni eleştiricek bir şey buluyor ve modumu düşürüyor sonra ben zıt cevap verince suçlu oluyorum. Normal mi bu? Ben bomboş dursam bile illa bir şey diyip canımı sıkıyor
Peki şöyle düşünün ülke sınırlarımızı korumasak askerler olmasa elini kolunu sallayan ülkeye girse işgal etse.. yapacak bir şey yok düşman bu düzelmez isgal edecek mi diyeceğiz. Sınırlarımızı korursak işgal edilmeyiz bu ülke için nasılsa birey icin de böyledir. Düsmani degistirmiyoruz o sınırın dışında hala aynı düşman. Ama bize zarar veremiyor. Umarım anlaşılır olmustur.Toksik insanlar hep toksiktir. Hele hele belli bir yaşa gelmiş insanın değişeceğine inanmıyorum. Bu değişim çevre arkadaş sosyallik olarak değişirse ve kişi bunu olumlu olarak benimserse o başka.
Ah keşke onunla konuşmadığım zaman sınır koyduğumu anlasa. Konuşmaya çalıştıkça sinirlerim bozuluyorŞöyle düşünün ben şu an sizin yanınızda oturuyorum anneniz size gelip "ne bos bos oturuyorsun" diyor ve canınız sıkılıyor modunuz düşüyor. Sonra bana dönüyor ve aynı cümleyi kuruyor. Benim modum düşecek midir? Hayır çünkü annenizin fikrinin benim üzerimde etkisi yok. İnsanlar bize olumlu olumsuz birçok şeyle gelebilir ancak duygu durumumuzu değiştirme hakkını farkında olmadan biz onlara veririz. Sınır koymayı bildiğinizde, duygu düzenleme yapabildiğinizde bambaşka senaryolar ortaya çıkacaktır hem de aynı anneyle.
Konusmamak sınır koymak değildir ama.. gercekten yardım alirsaniz iyi olur belli ki aile içinde bircok kiside duygu yoğunluğu cok yüksek.. bu da tutarsızlık yaratıyor tepkilerde.Ah keşke onunla konuşmadığım zaman sınır koyduğumu anlasa. Konuşmaya çalıştıkça sinirlerim bozuluyorBunu aşmayı çok denedim. Ama yapamıyorum. Dışarıda herkese iyi olan annem bana karşı kötü biri. Hatta geçen gün kardeşimle benim hakkımda konuşuyordu. “İnsan doğurduğundan nefret eder mi ediyor işte” dediğini duydum bu da benim daha fazla uzak durmama sebep oldu. Bazen toplum içinde benimle övünüyor mezun olurken derece yaptığım için. Sonra gelip yüzüme karşı “derece yaptında ne oldu bir b@kamı yaradın” dediğide oluyor :) Yani ben ona sınır koysam bile o değişmeyecek türden bir karakter
Sizin dediğiniz bakış açısı galiba doğru mu anlıyorum? İnsanlara karşı olan duygu ve tutumunuzu değiştirirseniz daha az etkilenirsiniz diyorsunuz. Mantıklı. Aynı şeyleri yaşadığım için konu sahibiyle fazla empati yaptım. Ben çok duygusal ve alıngan bir insanım sanırım o düzeye gelmem için epey çaba sarf etmem gerekirdi.Peki şöyle düşünün ülke sınırlarımızı korumasak askerler olmasa elini kolunu sallayan ülkeye girse işgal etse.. yapacak bir şey yok düşman bu düzelmez isgal edecek mi diyeceğiz. Sınırlarımızı korursak işgal edilmeyiz bu ülke için nasılsa birey icin de böyledir. Düsmani degistirmiyoruz o sınırın dışında hala aynı düşman. Ama bize zarar veremiyor. Umarım anlaşılır olmustur.
bende öyleyim cok duygusalım alınganım her şeye alınan biriyim diyebilirimSizin dediğiniz bakış açısı galiba doğru mu anlıyorum? İnsanlara karşı olan duygu ve tutumunuzu değiştirirseniz daha az etkilenirsiniz diyorsunuz. Mantıklı. Aynı şeyleri yaşadığım için konu sahibiyle fazla empati yaptım. Ben çok duygusal ve alıngan bir insanım sanırım o düzeye gelmem için epey çaba sarf etmem gerekirdi.
Dünya hassas kalpliler için cehennembende öyleyim cok duygusalım alınganım her şeye alınan biriyim diyebilirimbunu aşmamız gerek gercekten yoksa hayatımız boyunca üzüleceğiz
Tutumunuzu değiştirirseniz mecburen karşı taraf da tutumunu değiştirecektir. Hayatta birçok farklı mizaçtan insan tanıyoruz. Kimi insana el şakası yapılmaz mesela değil mi? Kimi insana pat diye sarılabilir kimisine el uzatırken çekiniriz. Bunlar cogunlukla sessizce karsi tarafın bize haliyle tavriyla tutumuyla anlattigi seylerdir. Cok da ilginctir ki insanlar sen degistin vs derler ama tam olarak neyin degistigini bile cok cozemezler hatta bir sure sonra size saygıları artar eski halinizi unuturlar bile :)Sizin dediğiniz bakış açısı galiba doğru mu anlıyorum? İnsanlara karşı olan duygu ve tutumunuzu değiştirirseniz daha az etkilenirsiniz diyorsunuz. Mantıklı. Aynı şeyleri yaşadığım için konu sahibiyle fazla empati yaptım. Ben çok duygusal ve alıngan bir insanım sanırım o düzeye gelmem için epey çaba sarf etmem gerekirdi.
Cok haklısınız tesekkur ederim. Psikoloji okuyarsanız eğer umarım çok güzel yerlere gelirsinizTutumunuzu değiştirirseniz mecburen karşı taraf da tutumunu değiştirecektir. Hayatta birçok farklı mizaçtan insan tanıyoruz. Kimi insana el şakası yapılmaz mesela değil mi? Kimi insana pat diye sarılabilir kimisine el uzatırken çekiniriz. Bunlar cogunlukla sessizce karsi tarafın bize haliyle tavriyla tutumuyla anlattigi seylerdir. Cok da ilginctir ki insanlar sen degistin vs derler ama tam olarak neyin degistigini bile cok cozemezler hatta bir sure sonra size saygıları artar eski halinizi unuturlar bile :)
Tesekkur ederim psikologum :)Cok haklısınız tesekkur ederim. Psikoloji okuyarsanız eğer umarım çok güzel yerlere gelirsiniz
Aynı evin içinde yaşamaya devam ederken sınırları korumayı ve duygu durumunu korumayı nasıl başarabilirsiniz ki? Karşı taraf sürekli huzursuzluk çıkarıyor ve bu kişi anne,çocuk açısından manevi beklenti cok yüksek ama sürekli sorun yaşıyor annesiyle. Bu kişi ebeveyn olmasa anlarım dediğinizi ama ebeveyn olunca üzülmemek elde olan bir durum olmuyor, ve bizim nesilden itibaren karşılıklı ilişkilerde kendini değiştirme çabası mevcut ama bizleri yetiştiren nesil maalesef ki yaşayamadıkları şeylerin acısını çocuklarından çıkarırken değişmeyi de kabul eden,hatalarını gören cinslerden değil.Peki şöyle düşünün ülke sınırlarımızı korumasak askerler olmasa elini kolunu sallayan ülkeye girse işgal etse.. yapacak bir şey yok düşman bu düzelmez isgal edecek mi diyeceğiz. Sınırlarımızı korursak işgal edilmeyiz bu ülke için nasılsa birey icin de böyledir. Düsmani degistirmiyoruz o sınırın dışında hala aynı düşman. Ama bize zarar veremiyor. Umarım anlaşılır olmustur.
Gercekten öyle.. Ben kendim ve çevrem icin değişmeye çalışıyorum ama karşı taraf hep bu şekil kabul edilmek istiyor. Onuda oyle kabul edelim dememizi bekliyor maalesef değişme çabası yokAynı evin içinde yaşamaya devam ederken sınırları korumayı ve duygu durumunu korumayı nasıl başarabilirsiniz ki? Karşı taraf sürekli huzursuzluk çıkarıyor ve bu kişi anne,çocuk açısından manevi beklenti cok yüksek ama sürekli sorun yaşıyor annesiyle. Bu kişi ebeveyn olmasa anlarım dediğinizi ama ebeveyn olunca üzülmemek elde olan bir durum olmuyor, ve bizim nesilden itibaren karşılıklı ilişkilerde kendini değiştirme çabası mevcut ama bizleri yetiştiren nesil maalesef ki yaşayamadıkları şeylerin acısını çocuklarından çıkarırken değişmeyi de kabul eden,hatalarını gören cinslerden değil.
Vallahi ben anneme tüm ergenliğimi,gençliğimi harcadım beynimi psikolojimi o kadar yordu ki. Evlendim evden cıkınca sorunlar kalktı ama şöyle ne etliye ne sütlüye modu, bir sebeple sorun yaşadık ve başlarda küslük olmasın diye adımlar atmama rağmen o küslüğü bir şekilde gerçekleştirdi benim kabul edemeyeceğim bir hareketle. 1 seneyi geçti görüşmüyoruz tek tarafın bağları sağlam tutmaya çalışmasıyla bu iş bir yere kadar yürürdü öyle de oldu. Tüm sülalenin tek bir yorumu var ‘o annen,sen adım at, onu da böyle kabul et, sen küçüksün ‘olmuyor öyle maalesef yani. O yüzden benim tavsiyem duygularınızı güzelce açın düzelmiyorsa evinizi ayırın.Gercekten öyle.. Ben kendim ve çevrem icin değişmeye çalışıyorum ama karşı taraf hep bu şekil kabul edilmek istiyor. Onuda oyle kabul edelim dememizi bekliyor maalesef değişme çabası yok
Annemde öyle bilinçli biri değil mesela. Psikoloğa gittim bende ama ondan habersiz gittim. Bunu öğrendi çok şaşırdı. Yani annen bilinçsizse çokta savaşma. Anlayamazsın. Ben kabullenince rahatlamıştım. Sana da tavsiyem savaşma kabullen. İnsan seçemiyor ailesini.Önceden ailevi sebeplerden ötürü psikiyatri geçmişim var. 19 yaşındayken gitmiştim. Doktor annemi görmek istemişti ama annem bana evin içini anlattığım için kızmıştı :) gelmemişti doktorada böyle bir anne işte… İlaç kullanmıştım aşırı mutluydum kullanırken ama sonradan fark ettim ki sadece ilaçla böyleyim. O yüzden kendime dur devam etme ilaca demiştim
Evet ama yapabilcegimiz tek sey kendimizi degistirmek ve gelistirmek dediginiz gibi karsi taraf istemiyorsa onlara yapacak bir sey olmuyor. Hayatta bazen belli imtihanlardan geceriz. Aile de bazen insana imtihan olur. Biz kendimize bakabilelim ki umutsuzluga dusmeyelim ki farkli yollar mumkun olsun. Tabii ki uzulecegiz tabii ki etkilenecegiz ama hayatimizi elimizden annemiz dahi almamalı.. bunu bir çocuğa veya bir ergene söylemek mümkün olmayabilir birçok noktada ebeveyne bağımlı oldukları için. Ama yetiskin olduktan sonra hayat mucadelesinin icindeyiz artik. Biz yetişkin oldugumuzun farkinda olalim ki insanlar da bize ona gore davransinAynı evin içinde yaşamaya devam ederken sınırları korumayı ve duygu durumunu korumayı nasıl başarabilirsiniz ki? Karşı taraf sürekli huzursuzluk çıkarıyor ve bu kişi anne,çocuk açısından manevi beklenti cok yüksek ama sürekli sorun yaşıyor annesiyle. Bu kişi ebeveyn olmasa anlarım dediğinizi ama ebeveyn olunca üzülmemek elde olan bir durum olmuyor, ve bizim nesilden itibaren karşılıklı ilişkilerde kendini değiştirme çabası mevcut ama bizleri yetiştiren nesil maalesef ki yaşayamadıkları şeylerin acısını çocuklarından çıkarırken değişmeyi de kabul eden,hatalarını gören cinslerden değil.
Ah keşke maalesef ataerkil bir aileye sahibim. Kız çocuğu tek başına ayrı eve cıkamıyor maalesef. Birde annemin beni sevdiğini sanmıyorum benden nefret ediyor biliyorum kulağımla duydum ben de ona karşı çok sevgi beslemiyorum acıkcası. Mecburi bi iletişim oda aynı evin ici oldugu icin. Evlenince ancak kurtulurum.Vallahi ben anneme tüm ergenliğimi,gençliğimi harcadım beynimi psikolojimi o kadar yordu ki. Evlendim evden cıkınca sorunlar kalktı ama şöyle ne etliye ne sütlüye modu, bir sebeple sorun yaşadık ve başlarda küslük olmasın diye adımlar atmama rağmen o küslüğü bir şekilde gerçekleştirdi benim kabul edemeyeceğim bir hareketle. 1 seneyi geçti görüşmüyoruz tek tarafın bağları sağlam tutmaya çalışmasıyla bu iş bir yere kadar yürürdü öyle de oldu. Tüm sülalenin tek bir yorumu var ‘o annen,sen adım at, onu da böyle kabul et, sen küçüksün ‘olmuyor öyle maalesef yani. O yüzden benim tavsiyem duygularınızı güzelce açın düzelmiyorsa evinizi ayırın.
dogdugun ev kaderindir :) insAllah biz anne oldugumuzda cok iyi anneler oluruz aynı şeyleri yaşatmayız onlara mükemmel bir hayat sunarızAnnemde öyle bilinçli biri değil mesela. Psikoloğa gittim bende ama ondan habersiz gittim. Bunu öğrendi çok şaşırdı. Yani annen bilinçsizse çokta savaşma. Anlayamazsın. Ben kabullenince rahatlamıştım. Sana da tavsiyem savaşma kabullen. İnsan seçemiyor ailesini.
Ay canım bayıldım ben sanaTutumunuzu değiştirirseniz mecburen karşı taraf da tutumunu değiştirecektir. Hayatta birçok farklı mizaçtan insan tanıyoruz. Kimi insana el şakası yapılmaz mesela değil mi? Kimi insana pat diye sarılabilir kimisine el uzatırken çekiniriz. Bunlar cogunlukla sessizce karsi tarafın bize haliyle tavriyla tutumuyla anlattigi seylerdir. Cok da ilginctir ki insanlar sen degistin vs derler ama tam olarak neyin degistigini bile cok cozemezler hatta bir sure sonra size saygıları artar eski halinizi unuturlar bile :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?