Anket İnsan kendini en çok ne zaman çaresiz hisseder?

İnsan kendini en çok ne zaman çaresiz hisseder?

  • -Sevdiğin birinin büyük bir hastalığa yakalandığını öğrendiğinde

    OY: 280 24,3%

  • -Güvendiğin insanın sana yalan söylediğini anladığında

    OY: 27 2,3%

  • -İhtiyacın olduğunda yanında kimsenin olmadığı en yalnız anında

    OY: 138 12,0%

  • -Sevdiklerin sana ihtiyaç duyduğunda yanlarında olamadığında

    OY: 39 3,4%

  • -Anne,babanın, kardeşlerinin ağladığını gördüğünde

    OY: 26 2,3%

  • -Sevdiğin biri vefat ettiğinde

    OY: 382 33,1%

  • -Herşey yolunda sanırken birlikte olduğun insan senden ayrılmak istediğini söylediğinde

    OY: 26 2,3%

  • -Kurduğun hayallerin gerçekleşmeyeceğini anladığında

    OY: 72 6,2%

  • -İçinde biriktirdiklerini bir türlü söyleyemediğinde

    OY: 34 2,9%

  • -Güvendiğin dostunun aslında güvenilir olmadığını anladığında

    OY: 6 0,5%

  • -Geçmişi değiştiremeyeceğini anlayıp keşkelerle boğuştuğunda

    OY: 124 10,7%
  • Ankete Katılan
    1.154
FairyTale89 .!.:
Babamı günlerce yoğun bakım kapısında beklemek...
Bebeğimi kaybetmek ...
Ailemden uzakta tek başına kimsem olmayan bir şehirde olmak .
En büyük çaresizliklerimdi ☹
Allah daha beterlerinden korusun
Genişletmek için tıkla...
Ben de babami bebegimi kaybettim ustelik ailemle aramda koca bir ülke var. Ve bunlar ust uste yaşandi.. hayat her zaman âdil davranmiyor başiniz sağolsun bu arada kardeşim
 
ölüm müthiş bi çaresizlik onu ayrı keseye koyarak bence ihtiyacın olduğu anlarda yanlız olman kendimi bildim bileli yanlız ağlar üzülürüm kimsenin ruhu duymaz.insan bir omuz bir teselli cümlesi bekliyor
 
Hayat her zaman elinde çiçeklerle gelmiyor acısıyla tatlısıyla, çoğunlukla acısıyla..
Çoğunlukla acısıyla diyorum çünkü insanın canı tatlıdır hep iyiye yönelir,kendimiz dışındaki iyi olan ne varsa görüp kendimizde olmayanlar için imreniriz daha acı olanları görebilsek ve şanslı sayabilsek kendimizi..
Bu site bana çok şey kattı.
Bazen daha acı dertler görüp derdimi sevdim yazılmış daha hafif gördüğüm acılarla da derdimle dertlendim.
Bence bu anket de gayet güzel olmuş insanın öğrenmesi gereken çok şey var aslında.
Anlayana..
Yaşadığımız şeyleri acı olarak tanımlıyoruz.
Her yeni bir acıyla bir öncekileri unutuyoruz.
Unutamadıklarımız çaresizliklerimiz..
Anne babam ve ailem başımda..
Ben henüz acı yaşamadım aslinda.Yaşadıklarım ise acı değil talihsizlikti..
Onlardan bile çok şey öğreniyoruz. Onların sayesinde mutluluğun kıymetini biliyor ve mutluluğu öğreniyoruz.
Pollyannacılık diyorlar buna..
Gerçeklerin farkında yaşayarak pollyanna prensiplerini de benimsemek nasıl kavramrandırılabilir bilmiyorum ama bana göre
En mantıklı yaşam felsefesi bu..
 
Son düzenleme:
Sevdiginin kişinin büyük bir hastalığı çünkü hiç bir şey yapamıyorsun çaresizce gözünün önünde eriyerek ölümünü izliyorsun... O kadar çaresiz bir duygu ki içinde ki sağlıklı hücreleri ona nasıl verebilirim diye düşünüyorsun.
 
En büyük çaresizliği doktor yüzüme karşı kansersin dediğimde yaşadım. Üstelik rahim kanseriydim ve henüz çocuğum yoktu. O an ölebileceğimi, rahmimi almak zorunda oldukları için hiç çocuk sahibi olamayacağımı, eşime çocuk veremeyeceğimi, aileme söylersem çok üzüleceklerini vs. hepsini aynı anda düşündüm. Doktorun yanından çıkıp eşimle başbaşa kaldığımızda eşime ilk sorduğum soru çaresizce biz ne yapacağız şimdi oldu. O anki çaresizliğimi hayatım boyunca unutamam... Ama her şeyin çaresi var ölüm hariç. Yine de şükretmek lazım.
 
Çok teşekkür ederim güzel dualarınız için. Gerçekten Allah sabır veriyor, 12 yıl oldu abim gideli. Ama acısı geçmiyor. Benimde tek dileğim Allah evlat acısı göstermesin kimseye. Evlatlarımızdan değerli hiçbir şeyimiz yok bu hayatta. Sen gösterme Rabbim.
 
Iyileştiniz mi, nasılsınız? Arkadaşıma 17 yaşında konuşmuştu bu teşhis, 15 yıl önce. Şu anda ikinci çocuğuna hamile. Doktorun %20 çalışıyor dediği tek yumurtalığıyla.
 
aslında çare de çaresizlikte kendi içimizde...Hayatta ki en önemli şeydir insanların sağlıklı olabilmeleri, kedimizin sevdiklerimizin. Onun dışında ki her şeyin üstesinden gelebilecek bir yapıya sahiptir insan. Ama önce kendisi bunu bilmeli. kendinde ki cevheri fark edebilmeli. Sağlığımızı kaybettikten sonra hayattaki hiç bir şeyin kıymeti yok ki... Sağlıklı olabilmenin yolu da elbetteki önce kafa sağlığından geçiyor... Mutlu olmak.... Günümüzde bir çok araştırmalar var bunun üzerine mutluluk hormonları insanları iyileştirici özelliğe sahip olduğuna dair.Doğruluğunu ispatlanmışlığını bilmiyorum. Ama ben buna inanıyorum. Çünkü inanmak istiyorum. Mutlu olmak için bir şeyler yapmalı insan. Hayatında kendini nerede görmek istiyorsa nerede mutlu hissediyorsa orada olmalı. Onun için uğraş vermeli. Bunu yakaladığında da kesinlikle bırakmamalı, sıkı sıkı yapışmalı mutluluğuna. Hayatına kendi istediği anlamı yüklemeli, kendi oyununu yazmalı, başkalarının yazdıklarında oyuncu olmamalı.Ne kadar yaşadığınızın değil, nasıl yaşadığınıza bakmalı. Çünkü zaten ne kadar yaşayacağımız Rabbimin bize biçtiği ömür kadardır. Bunu değiştirme şansınız yoktur. Ama nasıl yaşayacağımızı tercihlerimiz, önceliklerimiz yani bizim seçimlerimiz belirler....
 
En büyük çaresizlik sevdiğiniz birini. Aileden birinin vefat etmesidir.çığlık çığlığa çaresizce arkasından bakmaktır.son anında nolur gitme ben sensiz ne yaparım ben daha küçüğüm büyümedim demektir.20 yaşımda annemin kanser olduğunu öğrendik.ve 20 yaşımda ihmalkar bir doktor yüzünden annemi kaybettim.ben bakıyordum anneme bulantı halsizlik yüzünden gittiğimiz hastahanede böbreklerinin iflas ettiğini öğrendik.ve 3 gün kaldı yoğun bakımda sonra çoklu organ yetmezliği nedeniyle vefat etti.sadece çığlık çığlığa anneme gitme nolur ben daha çocuğum Sensiz ne yaparım diye sealendiğimi hatırlıyorum.bağırsam da gelmedi.çığlıklarımı duymadı.gözümün önünde eridi.öldüğüne inanmadım. Tabuta gidene kadar.mezarını görene kadar. 2 sene olucak paramparça nasıl olur insan her halini yaşadım.çaresizlikmi en dibi bu.
 
Annemin sonuçlarını görüşmek için doktorun odasına gittiğimizde annemi dışarıda bekletip sadece bizi almışlardı.
Çok korkuyordum.
Doktor annemin 5 yıllık yaşam şansının %5 bile olmadığını söyledi.
Yer ayağımın altından kaydı.
Ağlasam ağlayamam.
Dışarıda annem var.
Çare arasam çare yok.
Dışarı çıktım, anneme ciddi bir tedaviye başlayacağını bunun zor olacağını ama iyi olacağını söyledim.
Kocaman gülümsedim,koluna girdim, yürüdük.
İyi olmayacağını biliyordum.
En çaresiz anım haykıra haykıra ağlamak isterken anneme sürekli gülümseyip gelecek güzel günlerden bahsettiğim andı sanırım.
 
''geçmişi değiştiremeyeceğini anlayıp keşkelerle boğuştuğunda..''

sigaram kendiliğinden yandı öyle bi çaresizlik..
 
Çaresizlik hastalık ve ölüm geri kalan herşeye çare vardır ama olmuş ve olacağa çare yoktur takdiri ilahi dediğimiz
 
ÖLÜM. Ölümün üstüne tanımam. Çaresizlik kelimesi ne ki dünya beyninizde ciddi anlamda duruyor.
 
Insan herseyin ustesinden gelir. Yalniz kalmak hayatta caresizlik degildir. Yeterki kimseye muhtac kalmayalim . Ayaklari uzerinde duran eli ekmek tutan insanlar olabilelim. 60 65 yaslarina kadar calisacagiz. Nasil bilemem ?
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

C
Gerçek NARSİST nedir, anlatıyorum.
33 34 35
Yorumlar
688
Görüntüleme
192K
2 yuregim 1 kalbim
2
Saç Uzatma Yöntemleri Saçı hızlı uzatma günlüğü fotoğraflı
9 10 11
Yorumlar
212
Görüntüleme
139K
gecevekedicik
Bir Mahzun Büyücü
Yorumlar
0
Görüntüleme
1K
Elif
Anaçlığın da bir sınırı olmalı
5 6 7
Yorumlar
120
Görüntüleme
21K
sadelisoda
S
Belki senin fikrin, benim umudum olur ...
Yorumlar
10
Görüntüleme
2K
blondegirlsnk11
B
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…