İnsanların saçma istekleri (arkadaşın rahatlık seviyesi vede küsmesi)

Yuh artık yaaa nasıl güvenir de gönderir insan çocuğunu başkasının evine. Bir de nasıl yüz buluyolar anlam veremiyorum. Annesi kardeşi olsa hadi neyse de komşu yahu istediğin kadar samimi olsan da yabancı sonuçta
 
İşte kırıldığını susarak göstermeye çalışmış. Ben yaptığı ilk davranışa normal demiyorum. Bazen insan çaresiz kalabilir belki o gün öyle olmuştur. Ben olsam samimiysem kabul ederdim değilsem de güle güle ortamı yapmaya gerek duymazdım bakış açım böyle. Ha ben çocuğumun birini kreşe bırakıyorum diğerini okula. Okul çıkışında da aile bireylerime bile bırakmıyorum alıp işe geliyorum. Akşamda kreşteki çocuğumu alıp eve geçiyorum. Kimsenin evine de oturmaya bile gitmiyorum. Müsaitsem onları davet ediyorum. Sanmayın ki çocuklarımı ona buna yolluyorum ama böyle düşündüm. Mesela iş arkadaşım arasa o saatte durum bu bu dese getirin çocuğu derim.
 
Ben de yapmam. Az öncede dedim. Ama böyle bir olay geçmiş ya arada ne gerek var bir araya gelmeye. Hani kafaya takmam da
 
Yani kendinizce haklı gerekçeleriniz var evet ama insanlar da tavrınızdan sonra görüşmek istemeyebilirler bu da normal bence
 
Ona göre benim suçum sanırım ona dönüş yapmamam.
Hiç içimden gelmedi. Yani ben kendimden ödün veremem. Kim olursa olsun. Saygılı olmak lazım.
Seviyoruz sayıyoruz sizi ama her isteğinize de eyvallah denilmez. Kimse kimseye mecbur değil!!
O günden sonra kadını arayıp açıklama yapmak durumunda bırakılmak bile bana sıkıntı verdi.

Bir kere çok tanımıyorduk birbirimizi bir kez görmüştük eşimle ilgili bir konuda işte bize yardımcı olmuştu sonra ben devamlı Bayramda seyranda yazdım
Annesi öldü başsağlığına gittim
Ramazanda yemeğe çağırmıştım iki sene sonra anca bizi çağırdı oda çaya! Biz bunlara bile takılmıyoruz yani çalışan bayan olur öyle şeyler diye.
Bir keresinde anahtar evde kalmıştı bizim akşam eve giremedik. Çilingir gelene kadar bir kafede oturdum çocuğumla. Arabada eşimdeydi, oda ben anahtarı arkadaşa. Veriyom arabayı sana getirsin dedi (kadının kocasına)
Adam yanıma geldi arabayı teslim etti. Dediki yenge ya cafelerde kalmışsın bize çağırcam gel otur diye ama karımın Doğumgünü var arkadaşlarıyla dışarda dedi.
Beni davet etmedi mesela. Ogün duydum. Hadi etmedi. Kadın benim oturduğum cafenin iki yanındaki kafedeymiş arayıp sonradanda çağırmadı. Dedim olabilir sonuçta sıkı fıkı arkadaş değiliz!!

Yani ne bileyim mecburen eşlerimiz arkadaş diye saygı çerçevesi içinde giden bir ilişkide hangi miz saçmaladık bilemedim
Ben ne yapmalıydım acaba
 
Ben de yapmam. Az öncede dedim. Ama böyle bir olay geçmiş ya arada ne gerek var bir araya gelmeye. Hani kafaya takmam da
İşte çağırmasaydımda olmazdı ama
Eşler kanka yedikleri ayrı gitmiyo kadında bunların iş arkadaşı üçü aynı işte ben başka

Ben demesem illa eşim davet ederdi zaten
Ki ne bileyim çağırdım çünkü bu saçma şeye takılıp da vedalaşmaya katılmamak aklıma gelmezdi
ayrı şeyler bence
 
Hangi konu o yaa ben de merak ettim:)
Başlığı okuyunca garip gelebilir hatta bunları okuduğunuz zaman tepki de verebilirsiniz.
Eşimin ailesiyle çok iyi anlaşıyoruz bugüne kadar en ufak bı sıkıntı yaşamadık. Aileler de mükemmel anlaşıyor ama mutlaka bir sorun çıkar ya bu sorun 5 yaşında ki bir çocuk.
Görümce ve kayınvalide karşılıklı dairelerde oturuyorlar görümce çalıştığı için oğluna kayınvalide bakıyor yani her akşam oradalar.
Size çocuktan bahsetmek istiyorum.
Kendi ailemde kuzenler de yeğenlerde daha önce böyle bi durum yaşamadım nasıl davranacağımı bilmiyorum.
Çocuk inanılmaz ilgi isteyen bir çocuk ve herkesi yönetmek istiyor. Devamlı emir veriyor ne emir verirse anında yapılıyor.
Örnek verecek olursam.
Hep birlikte masaya oturuyoruz yemek yemeye başlıyoruz çocuk geliyo ve dıyo kı kivi sen ordan kalk şu sandalyeye oturacaksın.
Annesi hemen bana dönüyo kivi geçebilir mısın x öyle istiyor dıyo.
Ya da kvme sen yemek yeme istemiyorum kalk diyo o da tamam deyip sofradan kalkıyo.
Yemeğin ortasında benım canım şu yemek istıyo yapın dıyo anında sofradan kalkıp onu yapıyolar yapınca da vazgectım deyıp yemıyo.
Ya da benım önümde ki tabağı istiyo ben o tabağı yemek ıstıyorum dıye hayır deyınce küsüyo, bağırıyo, ağlıyo kapıları çarpıyo.
Şimdi buraya kadar sanane diyebilirsiniz ama çocuğun bana ayrı bi gıcıklığı var.
Çünkü emirlerini yerine getirmiyorum rica etse ya da normal bir şekilde istese tamam ama devamlı emir vermesi beni sinirlendiriyor.
Gözlerımın içine baka baka beni şikayet ediyor annesıne benımle oynamıyo söyle oynasın.
Ya da ben su istiyorum ama kivi getirecek tarzı
Annesi bana da diyemediği için çocuga yalvarıyo ben getırıyım suyu dıye hayır o getirecek dıye ağlamaya başlıyo bu sefer bana geliyolar lütfen sen verir misin diye.
Günde 5 6 kere görüntülü arıyor eşimi benı açmıyoruz. Açana kadar arıyor. Açınca da telefonu kapatmayın ben sizi izliycem burdan dıyo. Ya da hadi buraya geleceksiniz oyun oynamak istiyorum dıyo sinirden telefonu suratına kapatıyorum arama dıye bu sefer açana kadar eşimi arıyor ya da annesini arayıp telefonumu açmadı dıye annesıne aratıyor.

Bir iki kere acil işleri olduğu için bır ıkı saat ilgilenmek zorunda kaldım. İkimiz tek olunca ne dediysem yaptı ne dersem tamam tamam hiç zorlamadı. Kapıdan içeri ailesi girer girmez beni terslemeye sanane şu bu dedi anında.
Yanımızda kimse yokken o kadar uysal kı.
Bebeğim var zaten sık gitmiyoruz oraya bu sefer de gecenın saat onbırınde ailesıne ben bebeği görücem dediği için bize geliyorlar. Yatıcaz diyoruz. Yaa şimdi sabaha kadar ağlar 10 dakıka görsün çıkarız diyolar.
Oraya gitsem konuşmalar hep şu şekilde bebeği uyandır sevcem.
Şu elbiseyi giydir.
Oyuncaklarıma dokunmayacak
Onu kimse sevmeyecek
Kucağınıza almayacaksınız su içiyorum içmesin.
Mama içiriyorum içmesin.
Korkudan torununu almıyor kadın kucagına.
Ya da evde ki herkese oyun oynatıp kendi ev halkını izliyor oyuna gırmeyı kabul etmezsen saatlerce ağlıyo
Bir iki kere eşim hareketlerıne o kadar sinirlendi ki uzun süre gitmedik 5 yasında kı cocuk yuzunden.
Kreşe verdiler iki saat sonra aldılar kreşten nedeni de tüm öğretmenler sadece onunla ilgilenecekmiş başka çocuklarla da ilgilendikleri için çocuk ağlamış.
Çocukla yalnız kalmaktan çekiniyorum bir kere puzzle yaptırmaya çalıştı bana bunu senin yapman lazım dedim diye annesine beni şikayet etti beni azarladı, vurdu dıye. gözlerimin içine baka baka bana iftira atıp gülüyor.
Evet bu tamamen yetiştirme tarzıyla alakalı bi durum aileden kaynaklı farkındayım.
Ama bu telefonlar, evde rahat bırakmamalar artık beni delirtmeye başladı gece uyku da bile arıyor açın telefonu dıye. 5 yaşında ki bi çocukla böyle bı zıtlık yaşamak istemiyorum. Yaklaşımım nasıl olmalı yorumlarınızı bekliyorum

Konu kapanmış alıntılayamadım kopyaladım bu şekilde. Yanlış hatırlamıyorsam konu sahibi çocuğun gece gelmesine izin vermediği için ailesi başka ile tatile denize götürmüştü kırılan kalbini onarmak için:)
 
Ben mi bu çocuk işlerinden hiç anlamıyorum yoksa beni aydınlatın. Çocuğu birilerine götürmek yerine babası dışarı parka falan çıkarsaymış bir dondurma alıp gönlünü etseymiş hayır zaten 7 yasındaymış ne kadar zor olabilir ki susturması.
Ben kimseyi aramazdım o saatte.
Ne insanlar var yahu.
Hiç aramayın aman ne gerek var.
 
ne arayacaksın boşver keyfi bilir
 
gece gece ne güldüm ya sağol
 
Manyak mi bu insanlar ya?! Bu tip insanlar kuserse kussun umrum olmaz.
 
Manyak mi bu insanlar ya?! Bu tip insanlar kuserse kussun umrum olmaz.
Bizim ufak da isteklerini ağlayarak yapmayı öğrenmişti. Aslında uysal bir çocuktu ama abisiyle mücadele yöntemi olarak bunu bulmustu. Bizde yogunuz vs iki çocuk zaten zor. Bir de çok cirlak ağlıyor. Yeterki ağlamasın diye yaptığımız hatalar olmuştu. 5 yaşındaki yeğen konusunun başında empati yaparak okuyordum bu sebeple ama bu neymiş arkadaş. Bizimki 5.5 -6 yaş arasında. Şimdi o kadar yapmıyorum. Babasına herkese tembihliyorum bırakın ağlasın artık büyüdü diye. Bir kriz dönemleri oluyor. O dönem inatlasmak inat çocuklarla çok zor oluyor. Güç gerektiriyor ama bu konu fenaymis..geleceğin sosyopati. Aileye de tepki göstermek lazım. Gitsinler destek alsınlar. Böyle olur mu?
 
Butun cocuklarin kriz donemi var. Benim de 4 yas oglum sabrimi cok zorluyor. Ama gece saat 11'de cok da samimi olmadigim arkadasima gondermek gibi bir cozum 100 yil kalsam aklima gelmez. Arkadasi gectim, aileme bile gondermem. Bir de 7 yasindaymis bu cocuk.
 
Ay niye arayasınız ya siz arkadaş bile değilmişsiniz.
 
Bir çocuk nasıl böyle bir canavara dönüştürülebilir, hayretle okudum. Benimkiler bunu yapmaya kalkışsa büyük ihtimalle çok yaşamazlardı. Asla tahammül edemem.

Bir kaç yıl önce böyle terbiye edilememiş bir çocuğumsu için 'ağzına bir tane çarpacaksın aklı başına gelecek' yazdığım için linç yemiştim ama bir çocuğu bu hale getirenler de insan olamaz. Bu saatten sonra düzeltmek için her yol mübahtır.
 

Bu zamanda çocuk yetiştirmek de zor
Allah yardımcımız olsun
 
Annemlerle altlı üstlü oturuyorum. Bir kaç kez ağlama krizine girdi oğlum. Gece geç vakit diye arayıp rahatsız etmedim çaresiz kalmama rağmen. Lütfen normal karşılamayın böyle saygısızlıkları
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…