- 20 Kasım 2018
- 13.852
- 52.196
- 598
- 35
- Konu Sahibi vesikaliyarim
-
- #41
Tesekkur ederim.
Tesekkur ederim.Size sonuna kadar katılıyorum çünkü ben de siz gibiyim. O nedenle yazdıklarınızı eleştiri değil fikir verme olarak algıladım. Desteklemek istedim.
Neden bu kadar asabisiniz? İnsanlar size kötü bir şey yazmadı ki. Özeleştiri yapabilmek faydalı bir şeydir.
Aynı şeyleri okuyup farklı şeyler algılamışız. Ben yargılama görmedim ama bakış açısı tabi.Benim ne yaşadıgımı bilmeden hiç.dostu olmayanları anlamıprum sorun sizdedir mi denir? Ben yazımın neresinde dostum yok demişim hem...Direkt yargılama, bu nedir aşlah askına
Canım bu hayatta kimseye guvenmıceksın bir Ikı dostun olacak yeter. Sana kısa bır durumu anlatayım burda bir konu actım durumumu anlattım biri gel sana yardım edelim ev tutalım vs dedı. Ozelde yazdım para kabul edemem diye ısrar etti bende çanta örüp sattıgımı isterse bir tane alıp bana destek olabileceğini soyledım. Adresimi veremem Instagram sayfası ac dedı actım canta resimlerini koydum. Bende seviniyorum ki Bır canta alacaktı bende bebegıme bez alıcam sonra bana dedıkı bu sayfa olmamış satıs sayfası boyle olmaz sımdı sen bana cantayı kargoya yollucan adresimi ogrenecen gıbı abuk subuk seyler yazdı cevap bile vermedim Allaha havale ettim. Dusun yanı kimseye guven olmuyor kendi Oz ailene bile.Yaşaya yaşaya gördüm ki ne zaman bi dağa güvensem hep kar yağdı...Ya da bana mı hep oylesi denkgeldi...
Ne varsa sadece cok eskiden tanıdıgım büyüklerde yaşlılarda var, sadece onlarda gördüm samimiyeti, onun harici hep yalanmış...
İşyerinden ayrıldım baska yere gectim ama nereye gideceğimi söylemedim...Orda çalışan zaman zaman dertleştiğim biri arkamdan ayda 1 kere hep aradı, görüşelim konuşalım dedi sürekli olarak bıkmadan usanmadan unutmadan...Uzun zaman sonra aradım soyledim nereye gittiğimi, görüşelim dedim, birdaha ne aradı ne sordu..Meğer tek derdi nereye gittiğimi öğrenmekmiş...
Halamın her işine koştum, alışverişlerini yaptım, evindeki işlerini vs, kendisi hep çağırdı gel yemek ye vs sürekli iyiyiz sanıyordum...O cagırdı diye evine yazın gittim hem oturduk hem yardım ettim ama ne oldu gitti beni babama şikayet etti...Ben yemek yediğim tabagı yıkamamışım ki yalan....
Kız arkadaşım aşk acıları çekerken can havliyle beni arardı, taktik vere vere bende kalmadı, evde ağlar yanıma gelirdi, haline acır elimden gelen desteği verirdim, ağırdan al kendini parçalama biraz o merak etsin vs saatlerce derdini dinledim...En son peşinde kostugu adamı nihayet evliliğe ikna etmiş ama ne oldu düğüne bile çağrılmadım hem de hiç sebepsiz...
Yeni bi iş bulmustum, oraya baslayacak biri daha vardı ortam nasıl iyi mi falan diye sordum...O benden daha iyi biliyordu orayı...Sorma gafletinde bulunmusum, gitmiş hemen ordaki yoneticiye soylemiş...Büyük kabahat olmuş ortam nasıl diye sormam fırca yedim vazgectim her seyden...
Karşıma hep düşman gibi bakan tipler çıkıyor her seyi iyi niyetle yapmama rağmen...
Bazen diyorum çekip gitsem herkesi herseyi unıtsam ama nereye?
Kimseye guvenmiyorum,zaten yeni tanidigim birine sorsam "buzdolabi gibisin"deme olasiligi yuksek.Cok fazla insani iliskilerimde problemli oldugumdan degil de etrafimdaki insanlarin cikarlari soz konusuyken nasil degisebildigine sahit oldum.Simdi herkezle sinirim belli ,asla bir hayalimi,bir planimi kimseye bahsetmem.Sir kupu gibiyim,sanada oyle olmaya tavsiye ederim.Ozellikle is dunyasinda kimseye guvenme.Herkezin kendi yukselisi icin yanindaki arkadasini ezme potansiyeli var unutma.Isini yap,herkezle minimum derece de konus,fazla da guvenme,is disinda da iyice tanimadan gorusme.Arkandan soguk oldugunu soyleyebilirler,hic onemseme.En azindan kafan rahat olur.Herkezle mesafeli oldugum gunden beri kafam cok rahat.
Aynen herşeyden cekıyoruz.aile atılmıyor işte..İnan bunu yaşamayan yoktur, son 2 yıldır hiç arkdşım yok, samimi olduklarım ile bile mesafe koydum çünkü ailem beni psikolojik olarak çok yordu hala da yoruyor onlara karşı bile mesafeliyim... Yıllardır yalnızım hiç sıkılmam bişeylerle meşgul oluyorum, günler zaten çok hızlı geçiyor, milletin eşi, kaynana görümce o bu sorunlarını dinlemiyorum artık... Bahçeli bir evdeyim, açıyorum radyo Amaaan sende... Arayan beni arasın bundan sonra... Tek dileğim Allah kimseye muhtaç etmesin...
Eskiden beri tanıdığınız bir iki arkadaşınız varsa yetiyor, evlenince de eşle paylaşılıyor çoğu şey . Onu demek istedim aslında. Ne kadar içe dönük yaşarsınız kafanız o kadar rahat olur.Malesef eş te yok
Güzel yazmissiniz ama cani acıyan bir insan için biraz sert olmuş. Bundan birkaç ay önce sorsanız aynı sizin gibi anlatırdım dostum dediğim en az 3 kişiyi .İnsan ilişkileri her zaman karışık. Herkes güvenilir değil, herkes sağlam arkadaş değil, herkes yardımınıza koşmaz evet. Ama belli bir yaşa gelmiş insanların bir tane bile dostu olmamasını anlayamıyorum. Herkes kötü, bir tek biz mi iyiyiz?
Hayatınıza doğru insanları alamıyor olabilirsiniz, yanlış tercihler yapıyor olabilirsiniz. İnsanları doğru değerlendiremiyor olabilirsiniz. Belki kendinizi bu yönde geliştirmeniz gerekiyordur.
Ben insan insanıyım. Kalabalık, arkadaş, çevrem dolu olsun severim. Herkesle samimiyet derecem farklı, herkesi en yakınıma almam. Ama en yakınıma aldıklarımdan da bir kez olsun pişman olmadım. Gerçek manada dostum dediğim iki kişi her şeyimi bilir, gerçekten her şeyimi bilir. Bütün başarısızlıklarımı, zaaflarımı, hatalarımı, zayıflıklarımı. Onaylamadıkları, onlara göre yanlış bir şey yapsam bile yanımdadırlar, bir şey olduğunda yine onlara koşarım. Keza onlar da öyle, tek taraflı değil. En sert birbirimizi eleştiririz, kızarız, azarlarız. Ama alınmayız.
Çok yakın arkadaşım dediğim dört beş kişi var. Ötekiler kadar en özelimi bilmeseler de yine bayağı bir şey bilirler. Onlar da bana gelir anlatır. Birinin boşanma sürecini beraber atlattık, birinin hastalık sürecini, birinin eşi ve oğluyla olan sorunlarını, diğerinin ev iş dertlerini, benim dertlerimi...
Dostlarımla, arkadaşlarımla karşılıklı yaptığımız iyilikleri, birbirimizin yardımına koşmaları, jestleri, sürprizleri yazsam sayfalar yetmez.
Hayatımda bu insanlar varken ben "iyi insan kalmamış, herkes kötü, kimseden dost olmaz" demem, diyemem. Sadece "herkesten dost olmaz" diyebilirim. O kişiyi bulursanız da hayatınız çok güzelleşiyor.
Eğer hep benzer şeyleri yaşıyorsanız şu noktada belki biraz objektif olarak kendinizi incelemeniz gerekiyordur. Bunu yapabilecek tek kişi sizsiniz. Belki karşınızdakilerden beklentileriniz fazla veya değişik, belki sert bir insansınız, belki çok üstüne düşen bir insansınız veya tam tersi umursamayan bir yapınız var, belki soğuk duruyorsunuz, belki konuşma tarzınızda bir şey vardır, belki yaşadıklarınızın etkisiyle önyargılı yaklaşıyorsunuzdur...
Forumda arkadaşlık konuları açıldığında hep aynı şeyler oluyor çünkü, "canım düzgün insan kalmamış". E bu dünyada herkes kötü, herkes içten pazarlıklı, herkes fitneci, herkes fesat, herkes arkadan vuran insan da bir tek biz mi düzgünüz? Bu şu ana kadar karşınıza çıkan kişilerle ilgili, belki bir yerde bir şeyi değiştirebilirseniz güzel arkadaşlıklar edineceksiniz.
Olabilir, katılmak zorunda değilsiniz tabii ki. Farklı düşünüyor olmamız son derece doğal.Güzel yazmissiniz ama cani acıyan bir insan için biraz sert olmuş. Bundan birkaç ay önce sorsanız aynı sizin gibi anlatırdım dostum dediğim en az 3 kişiyi .
Simdi ise bambaşka bir hayat icindeyim. Bazen yakınların da uzaklaşabilir, hayat bu belli olmuyor.
"Ne güzel erkeklerin kurduğu arkadaşlıklar gibi hiç birbirimize alınmayız" diye düşündüğüm herkese tercih ettiğim canim ciğerim gördüğüm en yakin dostumu kaybettim mesela ben.
Hani asla alınmayız sanırken o kırılmış ben fark etmemişim çünkü o da bana kırıcı bir şekilde davrandığında kendi kendime , saçmalama o kardeşin senin derdim. Tam da anlattığınız gibi birbirimize en ağır eleştirileri bile yapabilirdik.
Gercekten hayat çok karmaşık..hicbir seyin garantisi yok. Size katılmıyorum illa ki yanlis tercihlerin sonuçları olmak zorunda değil bunlar. Yaşanılan her sey özel ama demekki vakti gelmiş bitmiş. Insaniz eksenimiz değişiyor, kayıyor hatalardan ari değiliz ki dost dediklerimizle asla sorun yaşamayız ya da onlara sorun yaşamatmayız diyemiyoruz.
Güzel yazmissiniz ama cani acıyan bir insan için biraz sert olmuş. Bundan birkaç ay önce sorsanız aynı sizin gibi anlatırdım dostum dediğim en az 3 kişiyi .
Simdi ise bambaşka bir hayat icindeyim. Bazen yakınların da uzaklaşabilir, hayat bu belli olmuyor.
"Ne güzel erkeklerin kurduğu arkadaşlıklar gibi hiç birbirimize alınmayız" diye düşündüğüm herkese tercih ettiğim canim ciğerim gördüğüm en yakin dostumu kaybettim mesela ben.
Hani asla alınmayız sanırken o kırılmış ben fark etmemişim çünkü o da bana kırıcı bir şekilde davrandığında kendi kendime , saçmalama o kardeşin senin derdim. Tam da anlattığınız gibi birbirimize en ağır eleştirileri bile yapabilirdik.
Gercekten hayat çok karmaşık..hicbir seyin garantisi yok. Size katılmıyorum illa ki yanlis tercihlerin sonuçları olmak zorunda değil bunlar. Yaşanılan her sey özel ama demekki vakti gelmiş bitmiş. Insaniz eksenimiz değişiyor, kayıyor hatalardan ari değiliz ki dost dediklerimizle asla sorun yaşamayız ya da onlara sorun yaşamatmayız diyemiyoruz.
Bu neden başıma sürekli geliyor diyorsan ,bir şaman öğretisi şöyle der : 'Ders sen öğrenene kadar devam eder'.
Oh valla en güzelini yapıyorsunuz ben de bu moddayım...İnan bunu yaşamayan yoktur, son 2 yıldır hiç arkdşım yok, samimi olduklarım ile bile mesafe koydum çünkü ailem beni psikolojik olarak çok yordu hala da yoruyor onlara karşı bile mesafeliyim... Yıllardır yalnızım hiç sıkılmam bişeylerle meşgul oluyorum, günler zaten çok hızlı geçiyor, milletin eşi, kaynana görümce o bu sorunlarını dinlemiyorum artık... Bahçeli bir evdeyim, açıyorum radyo Amaaan sende... Arayan beni arasın bundan sonra... Tek dileğim Allah kimseye muhtaç etmesin...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?