Neden durumları her zaman en kötü açıdan ele alalım ki?Ben kilolu hiç olmadım, olsaydım da zayıflayınca before/after şeklinde foto atma gereği duymazdım.
Ama empati kurup anlayabiliyorum.
Konu sahibi 19 yaşında bir kız.
Kim bilir ergenliği ne kadar zor geçti sosyalleşemedi vs.
Biraz empati kurun herkes sizin gibi değil
Benimde senin durumun tersi oldu cidden çok güzel olmuşsunBu da dert mi diyceksiniz ama bir derdim var.
Zayıfladıktan sonra çevremdeki insanların davranışları çok değişti ve bu beni mutlu etmiyor, üzüyor.
Mesela zamanında 'Cansu senden hoşanıyor.' dendiğinde "Aman benden uzak olsun altında ezilirim." diyen karaktersiz sürekli numaramı istiyor, mesaj atıyor. Cevap vermedikçe peşimi bırakmıyor. Arkadaş buluşmalarında hep dalga geçen insanlar şimdi sürekli çok güzelsin diyip eskisinden daha kibar davranıyor. Eskiden beni kadın olarak dahi görmeyen erkekmisim gibi davranan erkekler şimdi daha centilmen, kibar davranıyor. Hatta seninle gezmeye utanıyorum diyen annem sürekli beni bi arkadaslariyla tanistirma oğullarina gsterme çabalarinda. Benimle gezmek istemeyen kuzenlerim her gittiğimiz mekanda benimle fotograf paylasmak istiyor.
Bunlar kuruntu değil %100 emin olduğum tepki değişimleri ama sorun şurda ki mutsuzum. Mutsuz oldukça da yemek yiyorum geri kilo almaktan korkar oldum.
Mutsuzum çünkü kendimi değersiz hissetmeme sebep oluyorlar. Yalnızca kilom karşımdaki insanların bana karsi olan tüm tavırlarını değiştirdi. Ne yani bu muydu? Ben yalnızca kilodan mı ibaretim? Beni değerli kılan tek şey o tartıdaki rakam mı? Neden kimse karakterimi sevemedi. Aceba ben mi karaktersizim yoksa insana kiloya göre değer mi veriliyor?
Zayıfladiktan sonra sizde de böyle oldu mu?
Size katılıyorum, arkadas kilo verince kendine guveni artmiş, kendini sevmeye başlamiş, öz saygısı artmış ve tüm bunlar çekicilik katsayısını arttırmiş sonucta daha fazla aranan sevilen biri olmuş, belki kiloluyken bakımsızdı, demode giyiniyordu, alıngandı, insanları kendinden uzaklaştırıyordu.. herkes çevresindekileri eleştirmiş ama konu sahıbi karakter, kişilik ,genel kültür mizah anlayışı vb yönlerden ortalamayı tutturamıyorsa , kompleksli ise ve birde dış görünüş ofsayt ise insanlar da biraz acımasız davranmış olabilirler, hayat biraz böyle birsey ne yazıkki.Ben 20 kilo verdim hiç böyle şeyler yaşamadım , bence kilo değil sizin kendinize güveniniz olumlu bir aura oluşturmuştur. 20 kilo artı eksi farkeden hiçbirşey olmadı benim hayatımda , kiloluyken de zerrece dert etmezdim kilomu istediğim anda verebileceğimi biliyordum çünkü , çok şükür herhangi bir sağlık problemim Yok çünkü
olayin keyfjji cikar benceBu da dert mi diyceksiniz ama bir derdim var.
Zayıfladıktan sonra çevremdeki insanların davranışları çok değişti ve bu beni mutlu etmiyor, üzüyor.
Mesela zamanında 'Cansu senden hoşanıyor.' dendiğinde "Aman benden uzak olsun altında ezilirim." diyen karaktersiz sürekli numaramı istiyor, mesaj atıyor. Cevap vermedikçe peşimi bırakmıyor. Arkadaş buluşmalarında hep dalga geçen insanlar şimdi sürekli çok güzelsin diyip eskisinden daha kibar davranıyor. Eskiden beni kadın olarak dahi görmeyen erkekmisim gibi davranan erkekler şimdi daha centilmen, kibar davranıyor. Hatta seninle gezmeye utanıyorum diyen annem sürekli beni bi arkadaslariyla tanistirma oğullarina gsterme çabalarinda. Benimle gezmek istemeyen kuzenlerim her gittiğimiz mekanda benimle fotograf paylasmak istiyor.
Bunlar kuruntu değil %100 emin olduğum tepki değişimleri ama sorun şurda ki mutsuzum. Mutsuz oldukça da yemek yiyorum geri kilo almaktan korkar oldum.
Mutsuzum çünkü kendimi değersiz hissetmeme sebep oluyorlar. Yalnızca kilom karşımdaki insanların bana karsi olan tüm tavırlarını değiştirdi. Ne yani bu muydu? Ben yalnızca kilodan mı ibaretim? Beni değerli kılan tek şey o tartıdaki rakam mı? Neden kimse karakterimi sevemedi. Aceba ben mi karaktersizim yoksa insana kiloya göre değer mi veriliyor?
Zayıfladiktan sonra sizde de böyle oldu mu?
Bakış açısı kişiyi yansıtır. Mesela tam da şu an bal gibi ego yaptınız. Zira bu umrumda değil. Ben sprunuma çözüm aramaya geldim. Kilolu olmadığınız için bu hissi de anlamanızı bekleyemem. Anlayan arkadaşlar ne de güzel yardımcı olmuş zaten.Ne kadar abartılı konuşmuşsunuz.
Amaç tamamen fotoğrafı koyuyorum,bana bakın nasılım amaçlı bir ego kasma.
Ve 15 kilo ile bedeniniz değişir inanmiyorummm çok zayıfsın çok degisiksin tarzı tepkiler tamamen kendi egonuzdan kaynaklı.
He laf çarpıyorsunuz kilolu musunuz diyecek olursanız,sizden baya baya zayıfım,burasi veya türevi forumlara konu açıp egomu destekleyecek duruma gelmedim.
Ay sanki derdime ben çok zayıfım filan yazdım. Anlama zorluğunuz mu var? Onlarca kişi evet zayıfladıktan sonra bende yaşadım bunu yazmıs ama bi sen bi de senin gibiler cımbızla laf çekmekte ustalaşmış. Ben ne yazdım orda? Zayıfım mükemmelim benimle bunun için fotograf çektiriyorlar mi yazdım? Umarım anlayabilirsin (pek umudum yok ama) tekrar anlatıyorum.Yooo bi siz degılsınız zayıf
Sağlığınız ıcın iyi olmuş zayıflamanız
Bizde zayıfız çevremde birçok 90 60 90 kadınlar var hatta
İşte anlatmak istediğim buydu. Ama lafları cimbızladılar. Bende kilo verdikten sonra bu değişim olunca doğal olarak kendimi yalnız, değersiz hissettim herkeste böyle mi diye sordum ama sadece kiloda degilmiş bir sınav bile değiştiriyormuş. Güzel sözleriniz, desteğiniz icin teşekkürler...Zayifladiktan sonra degil de baska seylerde bu bana da oluyor
Misal sinavi kazandim taa nerden kalan arkadaslarim aramaya sormaya basladilar
Bir gün adliyeye daha bir özendim gittim kalem isteyen biri vardi verdim kalemi geri uzatirkenki kibarligi beni cok sasirtti
Genelde boyle oluyor insanlar degisikler
Bu arada kilonuz varken de cok hosmussunuz ozellikle yuzunuz cok guzel masallah :))
O yaralar hiç onarılmıyor ne yazık ki. Dün ben annemle konustum bana 'ben motive ol da zayifla diye söylüyordum onları' dedi ama tabi bilmiyorlar ki bunlar ters etki yapıyor daha çok üzüyor. Belki seninkilerde öyle iyi niyetle söylemişlerdir... Ama tabi bu kırıldığımızı, yaralarımızı değiştirmiyorSeninle gezmeye utanıyorum diyen anne... bAna da babam sivilcelerimden dolayi senden utanıyorum demişti. Burnumdan estetik ameliyat olmadan önce de anne babamdan bu tip laflar duydum. Valla kendi adıma konuşayım anne babam o lafları ettiler ve bende çok derin yaralar bıraktılar. Annem babam tabiki severim ama yüreğimde ince bir duvar var onlara karşı her zaman
Ah sonunda anlayıp bana özet olan biri. Evet beni üzen buydu... Zaten kırılgan, duygusal bi insanım ben çok üzdu bu beni. Bende önem veriyorum elbette görünüşe ama kimseye de sırf kilolu diye kötü davranmadım veya kimseye sırf çok güzel diye iyi de davranmadım. Kendim empati kuramayınca burda sordum...Yorumlarda bu durumu normal görenler olmuş ama bence hiç de normal değil,konu sahibi bu tabiki bir dert ve gerçekten etrafındaki insanların,çok yüzeysel, şekilci olduğunu gösterir,en yakınlarının bile.
Ayrıca bunu kafana takarak senin de düzgün bir insan olduğun kanısına vardım,çnkü neden kişiliğime karakterime değer vermediler diye üzülüyorsun,bu da senin etrafındaki insanlar gbi olmadığını,içten,ince biri olduğunu gösterir.İnşaallah karşına,senin gibi samimi,insana değer veren,dış güzellikten ziyade iç güzelliğe önem veren insanlar çıkar...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?