İntihar düşüncesi beni bırakmıyor

çok güzel olmuş ama burnunuz
ama lütfen bu intihar fikrini aklınızdan çıkarın. belki tek ihtiyacınız zamandır. kendinize zaman verin...

Intihar dusuncesine hic sahip olmadim. Mutlu olma olasiligimi dusundum her zaman. Simdi mutlu degilsem yarin olmayacagim diye bir sey yok dedim hep kendime. Kendini bu yonde telkin edebilir ve iyi bir doktor bulup tedavi olabilirsin. Goruntun tamamen degismis evet kendini yadirgiyor olmani anliyorum. Yillardir aynada gordugun sen artik sen degilsin gibi geliyordur simdi sana. Nefes alma teknikleri var belki isine yarar ayrica? Burnum ve genzim tikali oldugunda denerdim ve rahat uykuya dalardim mesela. Istersen bunu da arastir. Kendini rahatlatacak seyler yap, yoga olabilir. Hayatinda daha once yapmadigin yeni bir seyler deneyebilirsin. Yeniden hayata tutunmak icin kendine neden yaratmaya calis. Gecmis olsun uzuldum durumuna. Umarim kisa surede atlatabilirsin.
Yeni burnun gayet guzel hem. Ben cok begendim.

Eski halin bunalima sokacak gibiymis canim simdiki cok iyi olmuş. Zamanla gecer inşallah sıkıntın.

öyle bir çıkmaz ki bu... kendine yabancılaşmak. bir estetik uğruna nefesinden olmak. kendi içindeki sorgulamaların en sonunda seni intihar fikrine sürüklemesi. hayatın anlamsızlaşması... Allahım nolur yardım et diye yakarıyorum ama hep başladığım noktayadım.

melinda .!.:

Eski halin bunalima sokacak gibiymis canim simdiki cok iyi olmuş. Zamanla gecer inşallah sıkıntın.

Genişletmek için tıkla...

Profilden bakınca öyle ama rahat nefes almak ve alıştığın yüzünden bambaşka yüze sahip olmak nedir anlatamam... Keşke bana eski yüzümü verebilseler eski nefesimi... Her şey yolunda ilerlerdi o zaman. Şu an öylesine çaresizim ki... Saatlerdir kk deyim ama aklımda hep ama hep intiharı nasıl gerçekleştirebileceğim var. Zaten sonunda öleceğiz neden yaşıyoruz ki fikri var...

delempicka .!.:

öyle bir çıkmaz ki bu... kendine yabancılaşmak. bir estetik uğruna nefesinden olmak. kendi içindeki sorgulamaların en sonunda seni intihar fikrine sürüklemesi. hayatın anlamsızlaşması... Allahım nolur yardım et diye yakarıyorum ama hep başladığım noktayadım.

Genişletmek için tıkla...

Kendine yabancilastigin zamanlarda fistik gibi oldum diye kendine telkin ver. Inan buna. Sadece bir burun sen yine ayni sensin. Hem unutma goruntumuz her zaman degisebilir aslolan fikirlerimizdir ve bizi biz yapan onlardir.

delempicka .!.:

Profilden bakınca öyle ama rahat nefes almak ve alıştığın yüzünden bambaşka yüze sahip olmak nedir anlatamam... Keşke bana eski yüzümü verebilseler eski nefesimi... Her şey yolunda ilerlerdi o zaman. Şu an öylesine çaresizim ki... Saatlerdir kk deyim ama aklımda hep ama hep intiharı nasıl gerçekleştirebileceğim var. Zaten sonunda öleceğiz neden yaşıyoruz ki fikri var...

Genişletmek için tıkla...

Hayatin boyunca 1 kisiye bile iyilik yapsan, faydan dokunsa ve o kisinin hic farkinda olmadan tum hayatini degistirsen.. Kucucuk bir iyilikle sadece? Hepimiz zincirin halkalariyiz birbirimize bagliyiz aslinda. Eylemlerimiz diger insanlarda etkiye neden oluyor. Sirf bu bile vaktinden once olmemek icin bir nedendir.

iyivegucluol .!.:

Hayatin boyunca 1 kisiye bile iyilik yapsan, faydan dokunsa ve o kisinin hic farkinda olmadan tum hayatini degistirsen.. Kucucuk bir iyilikle sadece? Hepimiz zincirin halkalariyiz birbirimize bagliyiz aslinda. Eylemlerimiz diger insanlarda etkiye neden oluyor. Sirf bu bile vaktinden once olmemek icin bir nedendir.

Genişletmek için tıkla...

İnan ki bunları ben de hep düşünüyorum kendimi telkin etmek için. Ama bulunduğum nokta bambaşka... İnsan hiç bu zincir meselesini falan düşünemiyor. Eskiden, normal bir insanken düşünür ve mutlu olurdum... Şimdi çok başka. Hepinize teşekkür ederim yanıtlarınız için.

Harika olmuşsun canım

Burnun gayet hoş görünüyor bence. Ama konu burun değil seni en iyi ben anlarim benzer bir olay yasadim. Gerçi ben ergenken yasadim bu olayı ama mukayese edebilme açısından bir ışık olacaktır.

16 yaşındayken işte bir sabah kazara demlikteki kaynamış su yüzüme sıçradı. O güne kadar panik atağın "p" sini bilmeyen Madonna, bundan sonra onunla tanisacakti. Yüzüme ve elime sıçrayan kaynar suyla nasıl bagirdigimi ben bile hatırlamıyorum. En son aynaya baktığımda yuzumun soyuldugunu gorup aylarca suren aglama krizlerine gircegimden haberim yoktu.

Sonrası şöyle oldu. Annem eczaneye gidip yanık kremi ve nemlendirici aldı. Bense her Allah'in günü evde ağlayıp "Allah'ım bu iz geçmeyecek, yuzumde bir leke ile kaldim" deyip aglardim. Bizim buradaki hatamiz doktora ya da bir psikologa gitmemekti. Bedelini ağır odedim çünkü.

Daha sonra olaylar birbirini tetikledi. Önce kalp carpintilarim başladı. Sonra da tansiyonda dalgalanmalar. Nefes alamıyordum. Artik yüzüm iyilesmisti. Yuzunu takan kim ki! Sagligimi kaybediyordum göz gore gore. Her dakika nabzımi olcuyordum evet yanlış duymadiniz. Nefes alamıyordum ölcem diye binayı ayaklandırdım kaç kez. Bunlara aglama krizlerine eşlik etti. Geceler kabusum olmuştu artık geri dönüşü yoktu. Boyle kaldim diye agliyordum. Yuzum tamamıyla iyileşmiş hicbir iz kalmamıştı. Ama ruhum çok yara almıştı. İçimden hep o güne lanet okudugumu hatırlarım. Ama aslında benim dönüm noktammis.

Şöyle ki; kendimize ders çıkardık bir çok konuda. Ve ben o günlerden sonra çok değiştim. Önce sacimi basımı degistirdim; okullar başlamıştı o sure lise üçe geçmiştim. Ya düşün ben sınıfta ya nefesim daralirsa ya atagim gelirse diye korka korka gittim hem de. Arkadaşlarımla bile bulusmaktan korkan ben suan bakiyorum da epey olgunlastim. O olayların ardından çok daha farklı olaylar gordum geçirdim. Yani o sıkıntı bende baki kalmadığı gibi hayat her zaman bir şekilde sıkıntı getirdi bana. Ama şunu soyleyim şuan panik atagim çok daha iyi durumda. Psikologa da gittim bu arada. Nefes darliklarim olmuyor oyle. Halbuki oyle kalcagimi sanmistim ama değil mi:)

Su koca paragraflardan çıkacak sonuç su ki:
"Hep gece olmaz..."

Canım burun ucun hala şiş biraz daha inecek ve harika bi burnun olacak ...ilk çıktığımda ameliyattan bende bi gariplik hissettim ama kısa sürdü...bence Sabırlı ol Allah büyük ...benim sana tavsiyem sosyal aktiviteler ve bol bol dua

Ameliyat olmadan panikledinizmi ? Cunku bende estetik ameliyat gecirdim, cocukluktan bu yana psikolojik olarak cok etkiliyordu beni.. ameliyattan sonra iki sene boyunca panik atak krizleri gecirdim.. cunku o gun cok korkmustum ilk kez ameliyat oluyordum genel anesteziyle .. acaba o korku tetiklemis olabilirmi butun bunlari ?

Jolyss .!.:

Ameliyat olmadan panikledinizmi ? Cunku bende estetik ameliyat gecirdim, cocukluktan bu yana psikolojik olarak cok etkiliyordu beni.. ameliyattan sonra iki sene boyunca panik atak krizleri gecirdim.. cunku o gun cok korkmustum ilk kez ameliyat oluyordum genel anesteziyle .. acaba o korku tetiklemis olabilirmi butun bunlari ?

Genişletmek için tıkla...

Benim de ameliyat sonrası başladı. İlk çıktığımda kendimi mosmor bir suratla gördüğümde başladı ve üç aydır devam ediyor. Siz nasıl yendiniz acaba panik ataklarınızı?

Canım psikiyatri tr gitmeniz gerek bir an once

mim mam .!.:

Canım psikiyatri tr gitmeniz gerek bir an once

Genişletmek için tıkla...

Defalarca gittim ilaç da kullandım ama fayda etmiyor

Seni cok iyi anliyorum.. bir donem bende ölüm plani kurup, eyleme dokmekteydim. O sirada psikiyatristim beni hastaneye yatirmasa suan yasiyor olmazdim zaten. Ayrica bende akademsiyenim, yani seni baya bi anliyorum. Nasil duzeldim? Hayatın bir anlami olmadigini kabul ederek... geliyoruz, yasiyoruz, oluyoruz. Hayata fazla anlam yukleme. Mutlu muyum? Hayir. Ama artik mutsuzlugu da kabullendim.

delempicka .!.:

Arkadaşlar, yaklaşık 3 ay önce estetik amaçlı burun ameliyatı geçirdim. Burun estetiği forumundan beni hatırlayanlar olacaktır. O güne dek yaşama enerjisiyle dolu olan ben o günden beri intihar fikrini beynimden atamıyorum ve birçok kez denemede bulundum ama başaramadım. Ya ilaçların dozu az geldi ya da son anda trenin arabanın altından kurtuldum. Değişen yüzümün bana yabancı gelmesiyle başladı her şey. Zamanla hayatın ne anlamı var ki demeye başladım... İçtiğim su bile manasız geliyor. Eşyalardan korkmaya başladım. Anlatması çok çok zor. Akademisyenim. Yıllarca emek verdim hayalimdeki mesleğe erişmek için. Annem babam ben doğduğumda ayrılmışlar. Baskıcı ve şiddet uygulayan bir babam vardı on beş senedir görmüyorum. Ama 3 ay öncesine dek ne yaşarsam yaşayayayım pozitif bir insandım. Etrafıma neşe saçardım. Şimdi ise kişisel bakımımı yapmakta bile zorlanıyorum. Çeşit çeşit doktora gittim dünyanın ilacını içtim bana mısın demiyor... Bir de nefes alma problemim yüzünden panik atak teşhisi kondu. Panik bozukluk depresyon ve dismorfik bozukluk teşhisler kondu bana. Sadece ölümü düşünüyorum ve tek istediğim ölüp kurtulmak. Buraya bu başlığı neden açtığımı bile bilmiyorum o kadar çaresizim ki... Maneviyata da yöneldim dualar okudum ama çare yok. Bu öyle "aman depresyondayım" deyip güldüğünüz zamanlara benzemiyor... Gerçekten günlük hayatımı idame ettirmekte zorlanıyorum. Otobüse bile binemiyorum. Doktorlar beni anlamıyor. Herkes yüzeysel davranıyor. Lanet olsun o ameliyatı olduğum güne! Sadece burnumu kafaya takmakla kalmadım aynı zamanda yaşama sevincim de elimden gitti.. Ne yapacağımı bilmiyorum. Etrafımdaki herkes çok anlayışlı ama ben bu kara delikten çıkamıyorum. Öyle ortam değiştirmekle tatile gitmekle falan geçen ruh bunalımı değil.... Ne olur yargılamadan, ellerde ne dertler var şükret demeden gerçekten depresyon geçirmiş olanlar varsa yardımcı olabilir mi? Bunların hepsini ben de biliyorum insanlar ne zorluklarla yaşıyor ama elimde değil işte... Ölüm fikrini aklımdan çıkaramıyorum ve sonunda başaracağıma inanıyorum. Tek kurtuluşum ölmek.

Genişletmek için tıkla...

öncelikle geçmiş olsun canım.bazen ameliyat narkoz etkisi insanı değiştirip etkili olabiliyor senin sıkıntın zaten varmış ameliyat olman bunu sadece tetiklemiş.çoğu panik hastalarına sor nasıl başladı diye çoğu durup dururken yada örneğin çok mutluydum nasıl oldum falan derler bişyler bizi tetikliyo seni ameliyat olman tatklemiş.geçmişte de bir takım sorunlar yaşamışsın çok hoş hep gülüsemmiş ama içinde bir yerlerde bişyler kalmış.yazını okurken çok kendini kapatmış olarak gördüm seni tatil falan iyi gelmiyor demişsin zorlucaksın kendini biraz olmuyor deyip vazgeçmek yok gerekirse zorla bineceksin o otobüse yoksa geçmez.bir panik atak geçirmiş olarak yazıyorum ben benları üzerine gitmedikçe asla düzelmez.

Sexingthecherry .!.:

Seni cok iyi anliyorum.. bir donem bende ölüm plani kurup, eyleme dokmekteydim. O sirada psikiyatristim beni hastaneye yatirmasa suan yasiyor olmazdim zaten. Ayrica bende akademsiyenim, yani seni baya bi anliyorum. Nasil duzeldim? Hayatın bir anlami olmadigini kabul ederek... geliyoruz, yasiyoruz, oluyoruz. Hayata fazla anlam yukleme. Mutlu muyum? Hayir. Ama artik mutsuzlugu da kabullendim.

Genişletmek için tıkla...

Beni anladığınızı biliyorum. Keşke ben de atlatabilsem... Ama yüzümün ortasında duran ve nefes aldırmayan adeta başka birinin olan bir organı geride bırakıp hayata tutunmak o kadar zor ki... Yapamıyorum.

Sexingthecherry .!.:

Seni cok iyi anliyorum.. bir donem bende ölüm plani kurup, eyleme dokmekteydim. O sirada psikiyatristim beni hastaneye yatirmasa suan yasiyor olmazdim zaten. Ayrica bende akademsiyenim, yani seni baya bi anliyorum. Nasil duzeldim? Hayatın bir anlami olmadigini kabul ederek... geliyoruz, yasiyoruz, oluyoruz. Hayata fazla anlam yukleme. Mutlu muyum? Hayir. Ama artik mutsuzlugu da kabullendim.

Genişletmek için tıkla...

Vişnenin Cinsiyeti... Muhtemelen İngiliz Dili'ndesiniz. Ben de kadın çalışmaları alanındaydım. Yaptığım meslek bile anlamsız geliyor. Yazdığım makaleler... Araştırma alanlarım... Nasıl başardınız bu karabasanı başınızdan savmayı? Ben yapamıyorum. Olmuyor. Bugün olmasa da bir gün intihar edeceğimi biliyorum.