İntiharın eşiğindeyim,çok çaresizim

Öncelikle insanların ne dediğini düşünmeyeceksin bir tane hayatin var ve o hayatı istediğin gibi yaşamalısın .Elalem ne der diye düşünürsen oooo ..Ne derse desinler boş verr ölümlü dünya .Hayatına bak .İşe gir çalış tabi çevren olur arkadaşların olur sevgilin olur .Ailenin maddiyatından bahsetme sende normal insan gibi takıl işte .Özgüvenini kaybetmişsin önce onu kazan bence ...
 
İnanın nankörlük değil. Her şeyi anlatsam sizde hak verirsiniz. Sizinde Allah yardımcınız olsun
 
Bu insanlar ile görüsmeyin.
Ben sahsen bana kaba davranin akrabalari hayatimdan cikardim ve kararimdan cok memnunum.
Kimsenin size hakaret etme hakki yok.

Herkes dalga geçiyor destek konusunu açtığımda
Niye onlara danisiyorsunuz. Sizin bir isinizde varmis. Masraflari kendiniz ödersiniz.
Psikologa gitmek icin baskasinin onayina ihtiyaciniz yok. Bu durumu baskasina zaten anlatmayin.
 
İnanın nankörlük değil. Her şeyi anlatsam sizde hak verirsiniz. Sizinde Allah yardımcınız olsun
Evet aslında tam olarak bu. Baktım ki insanlar bu şekilde benimle konuşuyor arkadaş oluyor bende devam ettim Benimkisi salt yalnızlık
 
Önceki mesajımda da yazdım ama burdan ayrıca konu belirterek yazayım.

Birkaç bölümden oluşuyor.
Siz sınırlarınızı da cizemiyorsunuz.
Yardımcı olamadınız diye birisi size beddua ediyor ama yine kendinizi sucluyorsunuz.
Hoop arkadaş bana hakaret etmeye ne hakkın var diyemiyor musunuz?
Yapmak istemiyorsanız yapmayın.
Yapmak zorunda değilsiniz.
Yeni bölüm okuyacaksaniz hazırlanın sınava girin.
Niçin herşey için bir onay ya da destek arıyorsunuz?
Yapmak istediğiniz içinizden gelen makul şeyleri yapın.
Kendiniz için yaşayın.
Kendiniz için yasamadiginizdan hayattan tat alamıyorsunuz.
Halbuki çok güzel bu dünya.
Nice güzellikleri var.
Kursa gitsem yalnız kalırım diyorsunuz da kurslarda herkes birbiriyle canciger dost olmuyor ki.
Sosyallesiyor, biraz sohbet biraz hobi derken kafasını dağıtıyor.
Bir sürü kursa gittim oradaki muhabbetim orada kaldı.
Fiziksel engelleriniz yoksa siz kendi kendinize yetebilirsiniz.
 
Aslında şuan yerinde olmak isterdim yiyici arkadaşlarından sömürücü kocandan Kurtulmuşsun daha ne. İşinde varmış keyfini çıkar ailende varlıklıymış duymayıver herşeyi de. Keşke herkes yakamdan düşse
 
Hiç yoktu diyebilirim Aşırı korumacı bir ailede büyüdüm. Dışarıya karşı aşırı korumacı. Ama yedi kat el olan akrabamız bile ufacık bir yaramazlığımda beni azarlardı anne-babam da onlara bir şey demezdi. Ezile ezile bu hale geldim
 
Arkadaşlarım ve eski eşim için çokca fedakârlıkta bulundum. Para bittiği an terk edildim. Ailemde sürekli bunları başıma kakıyor,evlensende kurtulsak ama paramız olmasa seni kim ne yapsın diyorlar
Çok mu zenginsiniz arkadaş olabiliriz
Şaka bi yana da ben abarttığınızı düşünüyorum. Benim de hiç arkadaşım yok oturup kahve içebileceğim, bana ihtiyaç duyan özleyen vs. Çok eğlenceliyimdir tatlıyımdır ama olmayınca olmuyor ben de mana veremiyorum
Bence kendinize, kendiliğinden mutlu olabilecek alanlar yaratın. Kendinizi keşfedin. Dert yanmaktan mutsuz olmaktan çok daha keyifli olacaktır.
 
Ben anlatmıyorum. Annemle babam hayatımdaki en ufak detayları bile anlatıyor. Karşı çıktığimda da millet de zaten senin ezikliğini,terk edilmene meraklıydı. Bizi teselli etmek için dinliyorlar diyorlar
 
Artık bask
Artık baskılardan o kadar korkuyorum ki Ailemde,eski eşimde,arkadaşlarımda kalbimde kırılmadık parça bırakmadılar Üniversite konusunda kararlıyım çünkü ben bir şeyler başardığımda sesleri daha az çıkıyor. Kendimi kanıtladıkça susuyorlar
 
Tüm bu sebepler çok ağır çok acı biliyorum,anlıyorum ama intihar etmeye değmez...
Belki doğru insanlar çıkmıyordur karşınıza,benimde öyle..3-5 arkadaşım var onlarlada anca tel.de arada bir görüşürüz.Aile desen maddi manevi yoklar.Annem 1,5 yıldır ne arar ne sorar,babamıda doldurur..Ama napalım,hayat yine de her şeye rağmen çok güzel.Ölüm çare değil.
 
Allah yardımcınız olsun
 
Nasıl yapacağımı bilmiyorum Kendimi sevmeyi,saygı duymayı... Hal böyle olup üstüne bir de herkesten baskı görünce sonuç bu oluyor
 
Allah yardım etsin. Her şeyin başı sevgisizlik
 
Ben çok küçük yaşta çalışmaya başladım. Çok duygusaldım yaşın küçüklüğünün verdiği hissiyatla. Çalıştığım yerdeki üstüm bana hiç unutmam bir tavsiye vermişti; 'herkesin seni sevmesini bekler, birileri sevmeyince de dert edersen çok üzülürsün bu hayatta.' benim de size tavsiyem olsun.
 
İntihar cözüm mü gerçekten kime cözüm peki? Belki de etrafınızdakiler de onları maddi yönünüzle her türlü elinizde tutabileceginizi hissettirdiginiz icin size yanasmıyorlardır? Veya siz insan seviyomusunuz ki?
 
Nasıl yapacağımı bilmiyorum Kendimi sevmeyi,saygı duymayı... Hal böyle olup üstüne bir de herkesten baskı görünce sonuç bu oluyor
En başta şunu anlayın sizi Allah yarattı ve sizi kimse hakir göremez!
Çevrenizi sevmekten değerlerini kazanmaya çabalamaktan vazgeçip o sevgiyi kendinize verin.
Şöyle güzelim böyle tatlıyım aman da param var beni sevmeyen pabucumu kemirsin modunda gezerseniz kıymetlenirsiniz açık net.
Ailenizin de cahil olduğu aşikar lütfen gidin uzmandan terapi destek alın da bir kendinize gelin.
 
Cevremizdeki insanlarla aşagi yukari benzer ekonomik durum ve standartlarda oluruz cogunlukla, arada istisnalar olur tabi.

Sizin aileniz cook varlikliyken niye etrafinizdaki herkes fakir ben onu anlayamadim????
Cok varlikli aileniz var madem niye durumu olmayanlarla ayni okula gittiniz, ayni yerde oturdunuz?
 
Çok doğru Bende bu sevilme bağımlılığından kurtulmak istiyorum
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…