iş arkadaşları hep mi kuyu kazar?


çok sanslısınız. adınıza sevindim. umarım bir süre sonra suyu çıkmaz oranın. cunku genelde anladığım kadarıyla bu sekilde oluyor
 
siz nasıl bir sorun yaşadınız
 
çok sanslısınız. adınıza sevindim. umarım bir süre sonra suyu çıkmaz oranın. cunku genelde anladığım kadarıyla bu sekilde oluyor
Çıkmaz diye düşünüyorum. Hepimiz 40-50 yaşlar arasında, yaklaşık yirmi yıldır meslekte olup zamanında bu mobingleri yaşamış kadınların. Bütün kadınların huzurlu ve rahat ortamda çalışması en büyük dileğim.
 
işyerinde arkadaş diye bişi yok.. işiyle güvenmeyeceksin sonra arkalarina çeviriyor..
kendin yapıp kendin edeceksin bilgiyi kendinle yetineceksin..
işte ben kendime güvenirimi iş arkadaşima degil yaptığım işimi öğretmem... kendi yapsin...izin alinca öğrensin.. bu kadar bende onun işini yarina birakiyorum bu kadar...
 
Bende devlet memuruyum daha bu sabah müdürümle tartıştım. Sürekli insanları manipüle etmek, psikolojik mobbing, ayrımcılık ne ararsanız var çalıştığım yerde. Ayıya dayı demek zorunda kalıyoruz ama her geçen gün ağımızı alıyorlar sorun iş yapmamak falan da değil ki zaten yapılan iş hiçbir zaman takdir görmüyor,iş yapmayıp mış gibi yapan tabiri caizse yalaka tayfa kıymet görüyor imkanım olsa bir saniye durmam ama şartlar burada kalmamı gerektiriyor ama günden güne tahammül sınırım azalıyor.
 
patlamamakta fayda var. ben ozel hastanedeydim biraz diişimi sıkıp devlete gectim ama siz zaten devlette oldugunuzu söyluyorsunuz işiniz daha zor. kolaylıklar dilerim.
 
patlamamakta fayda var. ben ozel hastanedeydim biraz diişimi sıkıp devlete gectim ama siz zaten devlette oldugunuzu söyluyorsunuz işiniz daha zor. kolaylıklar dilerim.
Devlette liyakat sıfır, iş bilmez adamlar başımızda yönetici vasfında çalışıyor bu nedenle işini hakkıyla yapanın yaptığı iş kıymet görmüyor ve yanlış olan şeylere sesinizi çıkardığınızda bir şekilde susturuluyorsunuz. Hiçbir makam kalıcı değil bunu ne yazıkki göremiyorlar. Ayrıca susmakta bir yere kadar herkesin bir tahammül sınırı var beni yaptığım ya da yapmadığım işimle yargılasınlar belden aşağı vuruyorlarsa susamam.
 
hiç muhattap olmamalısın... olunca hemen senin ne yaptığı takip ediyor ben yaşadım ve muhattap olmamayı tercih ettim.. sadece işimle muhattabim kimseyi memnun edemezsin etmek zorunda degilsin... ne yapsan ne etsen olmazlar hep yüzlerini vuracak bişey ararlar.. boşver.. işini yap akşam et eve git bu kadar..
 
Genel tavrım bu zaten benimde işimi yaparım iş yerindeki herhangi bir etkinliğe vs de katılmam çekirdek bir arkadaş kitlem var onlarla takılırım gerisi ile merhabadan öte iş harici muhattap olmam, yöneticilerle de iş ve izin durumları hariç özel olarak karşılaşmamak için elimden geleni yapıyorum.
Ama bazen ipin ucu bana dokununca ve işin içinde adam kayırma gibi durumlar olunca ister istemez sesimi çıkarmak zorunda kalıyorum.
Zaten kimseyi memnun etme çabam da yok sadece yapılan işe bir teşekkür etsinler, doğru ile yanlışı ayırt edip insanlara da eşit şekilde yaklaşsınlar benim istediğim bu.
Yoksa ben maaşımı devletten alıyorum, kişiler adına da çalışmıyorum. Yapmam gereken ne ise onu yaparım fazlasına da asla burnumu sokmam ve kimse burada benim patronum değil,yapabilecekleri birşeyde yok kadrom gereği sınırlı yerlerde görevlendirebiliyorlar beni yani sürmeye kalksa bana ceza yerine hediye vermiş olur o derece diyeyim.
 
siz nasıl bir sorun yaşadınız
İlk basta küçük bı esnafın yanında çalıştım ben wc'ye gittiğimde kasadaki parayı cebine koyup para çalınmış dedi korkudan elim ayağım boşalmıştı sonra çıkardı cebinden ona da ustası öyle yapmış bana iş öğretiyomuş.

Sonra bı etüt merkezinde öğretmenlik yaptım, bır patron sinir hastasiymis müdürü (kadın) odasına çağırıp küfürler ediyomus mudurde ağlama krizinden hastanelik oluyomus çalışmaya başladığından beri lustral kullanmaya başlamış, patron odasına giderken yanına peçete aliyodu nasıl olsa beni aglaticak diyodu, diğer bir patronda toplantıda bir kadın hocaya daha öncesinde kızdığı bir şeyden dolayı "burda baş çavuşun eşeği mi osuruyo" dedi. Kadın hoca da tüm gün ağladı.

Daha sonra anaokulunda öğretmenlik yaptim orası korkunçluğun nirvanasiydi. Çocukların veliye gidecek diye her dk fotosunu çekiyorsun foto eksik olursa Müdür kızıyo. Müdür ve kocası sürekli etrafta dolaşıp hocaları azarliyo, özel cocuklarinda olduğu bı anaokuluydu o çocukların davranışları için bile her şey için hocalara kiziyolar. Müdür hocaları odasına çağırıp azarliyomus, haftada bir gelen kurumun psikoloğu bile hocaları şikayet edip müdüre azarlatiyomus, temizliği yapan kadın bile bir şeylerden hocaları müdüre şikayet ediyordu. WC gidince kapıya gelip artık çıkar mısın iş var diyolardi. Hiç molası yoktu ve hocalar dehşet dedikodu yapiyodu bana gelip annen baban neden boşandı senin baban aldattı mı demişlerdi, oruç tutmadigim için soru soruyolardi. Okulun halılarını hocalara silkeletmislerdi ve müdür çocuğunun doğum günü organizasyonunu hocalara kurdurdu pasta böreğini de hocalara yaptırdı.

Daha sonrasında artık ben özelde kafayı yerim diyip kpss çalışma kararı aldım zaten 23 yaşındayım. Asla anlamadığım insanlar bu kadar muameleye nasıl katlaniyolar küfür vs nasıl normallesmis herkes iş hayatı böyle diyo ama bu şekilde ömür geçmez ben birkaç ayda kafayı yedim. Artık çalışmaktan korkuyorum bana yine eziyet edicekler diye birilerine anlatınca da artık dinlemek istemedikleri için sen de çok gucsuzsun diyolar ama ben çok şey değil sadece insanca muamele istiyorum. Bı de mesela bir olay bile yok laf sokuyolar. Ben ne dediklerini bile anlamıyorum başka birine soruyorum bana ne dedi diye falan iş hayatı için kötü kalpli olmak lazım galiba.
 
sen gerçekten daha kötü insanlarla karşılasmıssn. benim yasadıklarım seninkinin yanında hiç birseymiş. ama her calıstığın iş yeri böyle olmayac sizinkiler aşmışlar kötünün de kötüleriymiş sanırım.
 
Ya ben de hayatımın şokunu yaşadım tamam iş hayatı zor diyolar da bu kadar da olamaz burda uzun seneler çalışan insan akıl sağlığından olur uzatmamak için anlatmadigim neler var daha. Asgari maaş için bu kadar zulme gerçekten değmez dedim zaten her yer asgari veriyo. İnşallah ben de daha sonrakinin daha iyi olacağına inanıyorum siz ne işle mesgulsunuz kamuda mısınız
 
Ben e ticaret yapan bir firmanın tek çalışanıyım. Yoğunluk zamanında işin sahibi ve eşi de çalışıyor. Tek çalışan olmanın da zorlukları var ama burda yazılanları da okuyunca iş değişikliği yaptığım zaman karşıma çıkacak insanlardan korkmuyor değilim
 
psikoloğum ben. su an devlet hastanesindeyim. ama uzun yıllar ozel hastanelerde calıstım. şimdi baktığımda devlet ya da özel farketmıyor. her yerde farklı saçmalıklarla karsılasabiliyorsun
 
İşi geç hayatın her bir kısmında böyle insanlar var. İnsanları kendiniz gibi görmekten vazgeçin üzülürsünüz
 
Rekabetin olduğu her yer böyle. Kardeşler, eltiler, öğrenciler, arkadaşlar, iş arkadaşları...
 
psikoloğum ben. su an devlet hastanesindeyim. ama uzun yıllar ozel hastanelerde calıstım. şimdi baktığımda devlet ya da özel farketmıyor. her yerde farklı saçmalıklarla karsılasabiliyorsun
Yaa ne kadar güzel mesleğiniz ve işiniz varmış bence devlete de geçmişken kendinizi ezdirmeyin ben özelde olduğum için yapamıyodum ama sizin bı agirliginiz var
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…