Merhaba. İlk kez konu açıyorum bu foruma belki de çok doluşumdandır. Dertleşmek istedim,uzun olacak.
Hemşireyim bi ilçede devlet hastanesinde çalışıyorum. Memleketime 4 saatlik mesafede. Geçen sene atandım. Çalıştığım ortam berbat. Şöyle söyleyim bir sorumlu hemşiremiz var yani fesatın teki. Buralı olanları kayırıyor,dışarıdan gelenler patlıcan. Onla tartışmaya girsen yüzde yüz haklı olduğun konuda yüzde yüz haksız olarak çıkıveriyorsun.Bir problem olsa sorumlu araları yumuşatmak yerine hep bir tarafı dolduruşa getiriyor.Ve serviste hep bir problem oluyor Allahım esirgesin
Zaten servis sorumlunun sağ kolu,düşmanları ve ortada gezenler olarak 3e ayrılmış durumda. Ben ortada gezen ama sorumlunun düşmanı olmaya az kalmış insanım
Diğer arkadaşlarım da hepsi ayrı alem.Toplama gibi servis.
Biri eski ev arkadaşım hiç muhabbetimiz yok eski olduğundan dolayı.
İki bayan arkadaş birlikte bi evde yaşıyorlar onlarla aram iyiydi. Ev arkadaşı olmayı teklif ettiğimden beri kendilerinden soğuttular. Yani ortada durum yokken ters ters cümleler,en ufak açığı sorumluya yetiştirmeler. Hoş o kızların sorumlu hemşire ile arası da çok iyi değil.
Bir tane çalışan var 40lı yaşlarda bir adam. Buralı. Sorumlunun bir numaralı sağ kolu. Ya geçen nöbet tutuyoruz. Servis de boştu. 3-4 stabil hasta vardı. Hani tedavi saatine kadar ayrı odalarda uzanalım dedik uyumadan. Bir çocuk geldi ''annemin serumu bitti'' dedi adama. Diyor ki ''yan odadaki hemşireyi uyandır o çıkarsın'' ben uyumuyordum duydum.Öyle cin.Bazen akşam çalışma saati içerisinde başka servislere arkadaşlarının yanına gider iş bana kalır. Servisten birinin annesi vefat etti. Çalışanlar o gün toplandı başsağlığına gitti bizim nöbete denk geldi. Adam benden izin aldı yarım saat gitmek için .Ben de suratsız bir şekilde her defasında işten kaçtığı için ''ben bilemem'' dedim. Supervisor'a gitmiş izin almak için.O da izin verince o gün başsağlığı toplantısına gidip iki dakikada benim dedikodumu yapmış. Gelmemi istemedi diye.
Değişik hepsi. Bir hasta yatsa hepsi birbirinin gözüne bakıyor hiç iş bölümü yok. Gündüz elemanı tedaviye katılmaz,biri 25 yıllık hemşire damar yolu açamaz.Sorumlu da hiç düzen sağlamıyor çünkü kendisi de çoğu zaman mesai saatinde tv açıp izler.Doktorlarımızla ilk çok problem yaşadık.
Bir tanesi yeni evli iyi biri genel olarak.Ama eşi çok kıskanç. Bazen sebep yokken kızlarla selamlaşmaz bile
Servis değişikliği istesem küçücük hastane,yenisi yapılıyor. Hani elemana ihtiyaç duyan bir servis de yok. Çoğu servis zaten birleşik.Zaten servis değişikliği isteyen herkese hakkını haram ederek yolladı sorumlu. Bir kavga bir dövüş.
Şikayet etsek servisin düzeninden. Sorumluyu başhekim çok seviyor. Başka serviste bizim sorumlunun kankası var o da sorumlu hemşire. Ordan bi arkadaş servise eleman yetmiyor diye üye olduğumuz sendikaya danıştı. Sorumlusu da sen beni şikayet ettin vs derken hastaneye rezil edip servisten yolladı.Şimdi kızın suratına başhekim bile bakmıyor
Gibi bir sürü sorun. Her gün yeni bir olay. Her gün bugün kimin dedikodusunu yapsam bugün serviste nasıl çalışmasam diyerek geliyorlar. O yüzden bıktım.
İş ortamını eve taşıma diyor annemler. Evde tek yaşayan biriyim. 1 yıl oldu. İşte problemim olunca evde onu dağıtacak kimsem de yok.Düzgün yemek yapıp yemek yiyemiyorum,istemiyor canım zaten iştahsız ve zayıf bir insanım genel anlamda.Hastalanınca bir başıma akşama kadar yatıyorum. Ev sahibi bir alt katta oturuyor kızıyla. En altta da erkek kardeşi var ailesi ile. Sağolsun arada kapıyı çalıp bi eksiğin var mı diye sormazlar. Kirayı vermek için bile peşinden koşturuyorum koskoca adamın. Kış geliyor. Geçen kışı ev sahibinin pintiliğinden üşüyerek geçirdim.Başka ev seçeneğim çok yok küçük bir yer çünkü. Eşyalı evde kalıyorum. Boş ev tutup eşya dizecek kadar maddi durumuma güvenmiyorum. O işler de düzenli değil.
Arkadaşlarla vakit geçrime şansım yok.Hastane genel olarak genç değil. Genç olanlar da kendi hallerinde ev arkadaşları var eskiden beri. Dışarı çıkıp kendi başıma gezecek kadar büyük bir yer de değil.Memlekete de her fırsatta gidilmiyor 4 saat ama virajı yokuşu çok. Hassasım çok yoruyor yol beni etkiliyor.
Pazartesi sendromu da kalmadı bende. Ertesi gün nöbetçiysem o gün sendromu var artık.Yarın yine 24 nöbetine gidecek olmamdan dolayı dertlendim.Çok sıkıldım buradan.
Çalışmak harika bir şey.Allah herkese nasip etsin.Ona sözüm yok ama dertleşmeye ihtiyacım var.
Var mı geçmişinde böyle yalnızlık sıkıntı çeken , yada şuanda? Bana tavsiyeleri olacak kimse?
Evet ufaktan o tür şeylere bakarken buluyorum kendimiRica ederim ne demek, kendini bunaltmak yerine bak ne güzel nişan durumun varmış hemen hazırlıklar için araştırmalara başla. Nişan tepsisiydi, hediyelikleriydi, ne giyeceksin, ayakkabın, damada özel kahve fincanı... araştır dur. hem keyifli hem zamanın nasıl geçtiğini anlamazsın. Sonra da düğün hazırlıkları başlar, salla gitsin seni mutsuz eden şahsiyetleri.
Merhaba. İlk kez konu açıyorum bu foruma belki de çok doluşumdandır. Dertleşmek istedim,uzun olacak.
Hemşireyim bi ilçede devlet hastanesinde çalışıyorum. Memleketime 4 saatlik mesafede. Geçen sene atandım. Çalıştığım ortam berbat. Şöyle söyleyim bir sorumlu hemşiremiz var yani fesatın teki. Buralı olanları kayırıyor,dışarıdan gelenler patlıcan. Onla tartışmaya girsen yüzde yüz haklı olduğun konuda yüzde yüz haksız olarak çıkıveriyorsun.Bir problem olsa sorumlu araları yumuşatmak yerine hep bir tarafı dolduruşa getiriyor.Ve serviste hep bir problem oluyor Allahım esirgesin
Zaten servis sorumlunun sağ kolu,düşmanları ve ortada gezenler olarak 3e ayrılmış durumda. Ben ortada gezen ama sorumlunun düşmanı olmaya az kalmış insanım
Diğer arkadaşlarım da hepsi ayrı alem.Toplama gibi servis.
Biri eski ev arkadaşım hiç muhabbetimiz yok eski olduğundan dolayı.
İki bayan arkadaş birlikte bi evde yaşıyorlar onlarla aram iyiydi. Ev arkadaşı olmayı teklif ettiğimden beri kendilerinden soğuttular. Yani ortada durum yokken ters ters cümleler,en ufak açığı sorumluya yetiştirmeler. Hoş o kızların sorumlu hemşire ile arası da çok iyi değil.
Bir tane çalışan var 40lı yaşlarda bir adam. Buralı. Sorumlunun bir numaralı sağ kolu. Ya geçen nöbet tutuyoruz. Servis de boştu. 3-4 stabil hasta vardı. Hani tedavi saatine kadar ayrı odalarda uzanalım dedik uyumadan. Bir çocuk geldi ''annemin serumu bitti'' dedi adama. Diyor ki ''yan odadaki hemşireyi uyandır o çıkarsın'' ben uyumuyordum duydum.Öyle cin.Bazen akşam çalışma saati içerisinde başka servislere arkadaşlarının yanına gider iş bana kalır. Servisten birinin annesi vefat etti. Çalışanlar o gün toplandı başsağlığına gitti bizim nöbete denk geldi. Adam benden izin aldı yarım saat gitmek için .Ben de suratsız bir şekilde her defasında işten kaçtığı için ''ben bilemem'' dedim. Supervisor'a gitmiş izin almak için.O da izin verince o gün başsağlığı toplantısına gidip iki dakikada benim dedikodumu yapmış. Gelmemi istemedi diye.
Değişik hepsi. Bir hasta yatsa hepsi birbirinin gözüne bakıyor hiç iş bölümü yok. Gündüz elemanı tedaviye katılmaz,biri 25 yıllık hemşire damar yolu açamaz.Sorumlu da hiç düzen sağlamıyor çünkü kendisi de çoğu zaman mesai saatinde tv açıp izler.Doktorlarımızla ilk çok problem yaşadık.
Bir tanesi yeni evli iyi biri genel olarak.Ama eşi çok kıskanç. Bazen sebep yokken kızlarla selamlaşmaz bile
Servis değişikliği istesem küçücük hastane,yenisi yapılıyor. Hani elemana ihtiyaç duyan bir servis de yok. Çoğu servis zaten birleşik.Zaten servis değişikliği isteyen herkese hakkını haram ederek yolladı sorumlu. Bir kavga bir dövüş.
Şikayet etsek servisin düzeninden. Sorumluyu başhekim çok seviyor. Başka serviste bizim sorumlunun kankası var o da sorumlu hemşire. Ordan bi arkadaş servise eleman yetmiyor diye üye olduğumuz sendikaya danıştı. Sorumlusu da sen beni şikayet ettin vs derken hastaneye rezil edip servisten yolladı.Şimdi kızın suratına başhekim bile bakmıyor
Gibi bir sürü sorun. Her gün yeni bir olay. Her gün bugün kimin dedikodusunu yapsam bugün serviste nasıl çalışmasam diyerek geliyorlar. O yüzden bıktım.
İş ortamını eve taşıma diyor annemler. Evde tek yaşayan biriyim. 1 yıl oldu. İşte problemim olunca evde onu dağıtacak kimsem de yok.Düzgün yemek yapıp yemek yiyemiyorum,istemiyor canım zaten iştahsız ve zayıf bir insanım genel anlamda.Hastalanınca bir başıma akşama kadar yatıyorum. Ev sahibi bir alt katta oturuyor kızıyla. En altta da erkek kardeşi var ailesi ile. Sağolsun arada kapıyı çalıp bi eksiğin var mı diye sormazlar. Kirayı vermek için bile peşinden koşturuyorum koskoca adamın. Kış geliyor. Geçen kışı ev sahibinin pintiliğinden üşüyerek geçirdim.Başka ev seçeneğim çok yok küçük bir yer çünkü. Eşyalı evde kalıyorum. Boş ev tutup eşya dizecek kadar maddi durumuma güvenmiyorum. O işler de düzenli değil.
Arkadaşlarla vakit geçrime şansım yok.Hastane genel olarak genç değil. Genç olanlar da kendi hallerinde ev arkadaşları var eskiden beri. Dışarı çıkıp kendi başıma gezecek kadar büyük bir yer de değil.Memlekete de her fırsatta gidilmiyor 4 saat ama virajı yokuşu çok. Hassasım çok yoruyor yol beni etkiliyor.
Pazartesi sendromu da kalmadı bende. Ertesi gün nöbetçiysem o gün sendromu var artık.Yarın yine 24 nöbetine gidecek olmamdan dolayı dertlendim.Çok sıkıldım buradan.
Çalışmak harika bir şey.Allah herkese nasip etsin.Ona sözüm yok ama dertleşmeye ihtiyacım var.
Var mı geçmişinde böyle yalnızlık sıkıntı çeken , yada şuanda? Bana tavsiyeleri olacak kimse?
Bu sene geçti bakalım eğitim için dışarıdan bitirmem gereken bir bölüm ile uğraşıyordum :) Evet düzeni değiştiremiyoruz kesinlikle ne naparsak yapalım teşekkür ederim :)Egitim tayini yaptirip cik o hastaneden. Calis lys ye yap 250-280 puan kazanirsin biyolojiyi al tayinini gittigin yere. Oradaki duzen oyle gelmis oyle gider sen degistiremezsin kesinlikle. Onun icin oradan cikmaya calis sadece
Ahhb ahhh saglik sektoru benimde icimde kaldi en sirret servis sorumlularina bile raziydim nasip isteSaglikci olcaksin ama bunlarin hepsini yasicaksin deseler kosa kosa giderim Ah ah, yer degiselim mi
Egitim bu konuda cok faydali oluyorBu sene geçti bakalım eğitim için dışarıdan bitirmem gereken bir bölüm ile uğraşıyordum :) Evet düzeni değiştiremiyoruz kesinlikle ne naparsak yapalım teşekkür ederim :)
Yok öyle bir şansım maddi durum olarak da şuan için ve önümüzdeki 3- ay için tek başıma biraz yetemiyorum genç olunca oydu buydu çeyiz taksitleri falanHakkaten sorun buraya konu acacak kadar buyukmus bide icinde cikilmasi zor arap sacina donmus gibi
Maddi sıkıntiniz yoksa eger idareyle falan konusup semt polikniklerine trsm ye yada bulundugunuz ildeki baska bir hastaneye gecme sansiniz yok mu
Cevre konusu nasil hallolur bilmem ama o evden cikmaniz bence sizin icin avantaj saglar gibi görünüyor
Aslinda en guzeli ogretmen evini falan dusunseniz benim arkadasim vardi ogretmen evinde kaliyordu ve cok memnundu tek kisilik odada kalabilirsiniz baskadiyla rahat etmem diyorsaniz
Hem yemek konusunds rahatti hemde bulundugumuz ilde yerlisi olsun memuru olsun tanimadigi kikse yoktu diyebilir
Hadi yaa :) Evet nasip gönlünüze göre versin Allah :)Ahhb ahhh saglik sektoru benimde icimde kaldi en sirret servis sorumlularina bile raziydim nasip iste
Yok istemedikçe kolay kolay döndürmüyorlar bu sene geçti bakalım :)Egitim bu konuda cok faydali oluyor
Bu yil bildigim bi hastanede egitimle giden cok saglik personeli oldu o yonden sansinizi deneywbilirsiniz zaten gittiginiz yerde hizmet puanina ekleniyor yanlis hayirlamiyorsam egitim bittikten sonra donmenizde gerekmez sanırım
Yok öyle bir şansım maddi durum olarak da şuan için ve önümüzdeki 3- ay için tek başıma biraz yetemiyorum genç olunca oydu buydu çeyiz taksitleri falan
Öğretmen evinde o kadar uzun süre kalınabiliniyor mu ?
Allah razi olsun gecti benden artik insallah siz mesleginizin guzelliklerini yasarsinizHadi yaa :) Evet nasip gönlünüze göre versin Allah :)
Evet dogrudur sanirim biraz pahalli oluyor ama yine bence ev kirasi fatura mutfak vs vsexrtalarla yine tedayli dusununce cokta fazla olacagini zannetmiyorum
Uzun sureli kalinabiliyor ogretmenevlerinde arkadasim 3. Yilinda ve uzun sureli oldugu icin ucret konusundada yardimci oluyorlar diye biliyorum
Ama emin olun bence bircok acidan rahat edersiniz ozellikle bulundugunuz yerdr her kesimden cevreniz olur
Allah razi olsun gecti benden artik insallah siz mesleginizin guzelliklerini yasarsiniz
Ogrenciyim universite sonSiz ne durumdasınız ki :)
Merhaba. İlk kez konu açıyorum bu foruma belki de çok doluşumdandır. Dertleşmek istedim,uzun olacak.
Hemşireyim bi ilçede devlet hastanesinde çalışıyorum. Memleketime 4 saatlik mesafede. Geçen sene atandım. Çalıştığım ortam berbat. Şöyle söyleyim bir sorumlu hemşiremiz var yani fesatın teki. Buralı olanları kayırıyor,dışarıdan gelenler patlıcan. Onla tartışmaya girsen yüzde yüz haklı olduğun konuda yüzde yüz haksız olarak çıkıveriyorsun.Bir problem olsa sorumlu araları yumuşatmak yerine hep bir tarafı dolduruşa getiriyor.Ve serviste hep bir problem oluyor Allahım esirgesin
Zaten servis sorumlunun sağ kolu,düşmanları ve ortada gezenler olarak 3e ayrılmış durumda. Ben ortada gezen ama sorumlunun düşmanı olmaya az kalmış insanım
Diğer arkadaşlarım da hepsi ayrı alem.Toplama gibi servis.
Biri eski ev arkadaşım hiç muhabbetimiz yok eski olduğundan dolayı.
İki bayan arkadaş birlikte bi evde yaşıyorlar onlarla aram iyiydi. Ev arkadaşı olmayı teklif ettiğimden beri kendilerinden soğuttular. Yani ortada durum yokken ters ters cümleler,en ufak açığı sorumluya yetiştirmeler. Hoş o kızların sorumlu hemşire ile arası da çok iyi değil.
Bir tane çalışan var 40lı yaşlarda bir adam. Buralı. Sorumlunun bir numaralı sağ kolu. Ya geçen nöbet tutuyoruz. Servis de boştu. 3-4 stabil hasta vardı. Hani tedavi saatine kadar ayrı odalarda uzanalım dedik uyumadan. Bir çocuk geldi ''annemin serumu bitti'' dedi adama. Diyor ki ''yan odadaki hemşireyi uyandır o çıkarsın'' ben uyumuyordum duydum.Öyle cin.Bazen akşam çalışma saati içerisinde başka servislere arkadaşlarının yanına gider iş bana kalır. Servisten birinin annesi vefat etti. Çalışanlar o gün toplandı başsağlığına gitti bizim nöbete denk geldi. Adam benden izin aldı yarım saat gitmek için .Ben de suratsız bir şekilde her defasında işten kaçtığı için ''ben bilemem'' dedim. Supervisor'a gitmiş izin almak için.O da izin verince o gün başsağlığı toplantısına gidip iki dakikada benim dedikodumu yapmış. Gelmemi istemedi diye.
Değişik hepsi. Bir hasta yatsa hepsi birbirinin gözüne bakıyor hiç iş bölümü yok. Gündüz elemanı tedaviye katılmaz,biri 25 yıllık hemşire damar yolu açamaz.Sorumlu da hiç düzen sağlamıyor çünkü kendisi de çoğu zaman mesai saatinde tv açıp izler.Doktorlarımızla ilk çok problem yaşadık.
Bir tanesi yeni evli iyi biri genel olarak.Ama eşi çok kıskanç. Bazen sebep yokken kızlarla selamlaşmaz bile
Servis değişikliği istesem küçücük hastane,yenisi yapılıyor. Hani elemana ihtiyaç duyan bir servis de yok. Çoğu servis zaten birleşik.Zaten servis değişikliği isteyen herkese hakkını haram ederek yolladı sorumlu. Bir kavga bir dövüş.
Şikayet etsek servisin düzeninden. Sorumluyu başhekim çok seviyor. Başka serviste bizim sorumlunun kankası var o da sorumlu hemşire. Ordan bi arkadaş servise eleman yetmiyor diye üye olduğumuz sendikaya danıştı. Sorumlusu da sen beni şikayet ettin vs derken hastaneye rezil edip servisten yolladı.Şimdi kızın suratına başhekim bile bakmıyor
Gibi bir sürü sorun. Her gün yeni bir olay. Her gün bugün kimin dedikodusunu yapsam bugün serviste nasıl çalışmasam diyerek geliyorlar. O yüzden bıktım.
İş ortamını eve taşıma diyor annemler. Evde tek yaşayan biriyim. 1 yıl oldu. İşte problemim olunca evde onu dağıtacak kimsem de yok.Düzgün yemek yapıp yemek yiyemiyorum,istemiyor canım zaten iştahsız ve zayıf bir insanım genel anlamda.Hastalanınca bir başıma akşama kadar yatıyorum. Ev sahibi bir alt katta oturuyor kızıyla. En altta da erkek kardeşi var ailesi ile. Sağolsun arada kapıyı çalıp bi eksiğin var mı diye sormazlar. Kirayı vermek için bile peşinden koşturuyorum koskoca adamın. Kış geliyor. Geçen kışı ev sahibinin pintiliğinden üşüyerek geçirdim.Başka ev seçeneğim çok yok küçük bir yer çünkü. Eşyalı evde kalıyorum. Boş ev tutup eşya dizecek kadar maddi durumuma güvenmiyorum. O işler de düzenli değil.
Arkadaşlarla vakit geçrime şansım yok.Hastane genel olarak genç değil. Genç olanlar da kendi hallerinde ev arkadaşları var eskiden beri. Dışarı çıkıp kendi başıma gezecek kadar büyük bir yer de değil.Memlekete de her fırsatta gidilmiyor 4 saat ama virajı yokuşu çok. Hassasım çok yoruyor yol beni etkiliyor.
Pazartesi sendromu da kalmadı bende. Ertesi gün nöbetçiysem o gün sendromu var artık.Yarın yine 24 nöbetine gidecek olmamdan dolayı dertlendim.Çok sıkıldım buradan.
Çalışmak harika bir şey.Allah herkese nasip etsin.Ona sözüm yok ama dertleşmeye ihtiyacım var.
Var mı geçmişinde böyle yalnızlık sıkıntı çeken , yada şuanda? Bana tavsiyeleri olacak kimse?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?