Merhaba arkadaşlar,
Çok dertliyim, öyle ki içimde herhangi bir duygu bile yok. 27. haftalık hamileyim , hamilelikten olmadığını düşünüyorum fakat dışarıdan bakan gözlerin, tecrübeli arkadaşların yorumlarına ihtiyacım var.
Allah'ın izniyle bir oğlum olacak. Eşimle daha ortada hiç bir şey yokken iki ismi olsun, birini sen birini ben koyalım diye anlaşmıştık. Cinsiyet belli olunca ufak ufak konuşmaya netleştirmeye başladık. Kayınbabamı çok severim adı Mehmet. Bir ismi onun ismi olsun dedik. Ben tek Mehmet istemiyorum çünkü eşimin abisinin oğlunun adı da Mehmet. Yanına ikisi birlikte söylenebilecek bir isim bulalım dedik. Düne kadar değişen bir şey yoktu. Bir kaç kez annesi,ablası ve kız kardeşi kahvaltıda bu konu hakkında konuşmuşlardı. Neden tek Mehmet değil illa yanına bir isim koymak mı gerek dediler. Bende zaten bir Mehmet olduğunu bunun saçma olacağını söyledim. Eşimde size ne deyip konuyu kapattı. Aradan 2 hafta geçti ve eşim Dün gece yatarken "tek Mehmet olacak " dedi. Benimde aklıma birilerinin fikir verdiği o yüzden böyle yaptığı geldi. Bunu ona söyleyince de kızdı. Ben kimsenin aklıyla hareket etmiyorum dedi. Tartıştık.
Kızdığım nokta, bunu bana canım ben böyle düşünüyorum ama sen ne diyorsun diye söylemiş olsaydı inanın asla reddetmezdim. Eşim sonuçta saygı ve sevgi için her şey yapılır. Kaldı ki çocuğumu ismi için sevmeyeceğim zaten. Evladıma sağlıkla kavuşmak yeter bana. Ama tavrı beni kırdı.
Ne mutluyum ne de mutsuz. Zombiye bağladım sabahtan beri. Boş boş bakıyorum içimden hiç bir şey gelmiyor.
Konu basit bir şey gibi ne dertler okuyoruz burada ama kimsem yok kızlar anne-baba-kardeş konuşamıyorum kimseyle. Bana biraz motivasyon, fikir verebilir misiniz?
teşekkürler 
