canım benim ya yapma bu kadar ne olur
zafer seni bu kadar düşünmeyip seni böyle üzdüyse sen de düşünme, giderse de gitsin... olay farklı bir yöne gitmiş, senin neye kırıldığını çok iyi anlıyorum. geçen sormuştun ya siz ne zaman küsmüştünüz de barıştınız diye bizimki de buna benzer bi sebepti. bi arkadaşı ve arkadaşının sevgilisiyle gece 10'da konsere gittiler, ben gitmesini istemedim, söz verdim ayıp olur dedi ve gitti. keşke önce bana söyleseydin de sonra söz verseydin dedim. beni kızdıran şey de bu olmuştu. telini şarj bile etmemişti giderken dönene kadar ulaşamayacaktım eğer facesine girip arkadaşının nosunu başka birinden öğrenmeseydim. bazen bu kadar düşünüyor işte beni. insan ister istemez kendin ikinci planda, değersiz hissediyor. inşallah zafer mehmet'in yaptığını yapıp gitmez seni düşünüp. tek duam bu şimdilik :26:
sağ ol tatlım, yaptım başvurumu sonunda
çok kalabalık değildi, hemen hallettim
canım benim yaa... ne diyeceğimi bilmiyorum doğrusu, biz ne desek siz yine üzüleceğiniz kadar üzüleceksiniz. Rabb'im inşallah size yeni bir ortak payda verir, bebiş gibi...
bir de kedilere nankör derler di mi, ne kadar sadık ki arkadaşı kaybolduğu için yemeden içmeden kesiliyor... bizim kedimiz de gençlik hastalığına yakalanmıştı, ne kadar uğraşsak da kurtaramadık. mehmet de askerdeyken kuşunu kaybetmişti. 6 yıl bakmış ona, bazen sesini duyar gibi oluyorum diyor, aklına geldiğinde gözleri doluyor... zor bi durum gerçekten...