Istemiyorum :(


konu sahibine psikoloğa git tedavi ol bu bir rahatsızlık diyoruz
psikolog çözüm olsa etrafta deli olmazdı diyor
sizce bu kadın ne kadar iyi niyetli
depresyon falan değil bu saf kötülük
 
Canim benim ben 1 ay önce oglumu koklayamadan karnimdayken kaybettim cok zor RABBiM korusun ciğer acisi AMIN canim benim ALLAH razi olsun ❤
 
He siz de onca şeyden bana mı taktınız? Erkek çocuk hiç sevmem diyen bir anne adayı çocuğuma bakmak canım istemiyor demişti de pardon uslubumdan dolayı zatalinizden özür diliyorum oldu mu?
Sizİn yaranız var sanırım ki böylesine bir yorum yapmıssınız Takmadım size tabiki ama o kadar çirkin ki yorumuNuz gözüme çarptı üstüme sıçratmadan kalkayım ben. Oldu.
 
Ben de kendimi hiç anne olacak gibi hissetmemistim ilk bebeğimde.kendimi anne gibi hissedemedim doğduktan sonra bile.ve bu durum 7-8 ay sürdü.kimse bunun için destek almam gerektiğini soylemedi.zorla ilgilendim bebeğimle(annem sağolsun emzirme harici ilgilendi)
Şimdi haksızlık ettim diye üzülüyorum.
Sadede geleyim destek alın.depresyondasiniz.lohusa depresyonu daha da beter oluyor doğumdan sonra.kesinlikle destek sart
 


Hadi ya
Cidden insana o his geliyor mu merak ediyorum

Annelik içgüdüsü doğumdan sonra oluşan, hormonal bir şey biliyorum ancak

Hiç çocuklara falan ilgim yok
Kendimi de öyle hayal edemiyorum ben de
Çocuklardan nefret etmiyorum ama görünce de "ay bıgıdı gugudu" olamıyorum

Konu sahibini anlıyorum bir noktada
Benden anne olmazmış gibi geliyor bana da
 
Aynı ben konu sahibi o sebeple bir değil bir kaç yöntemle birlikte korunuyorum. O duygunun da sonradan geldiğine inanmıyorum öyle olsa ortada kötü anne olmazdı. Toplum baskısı çocuğun olsun diretmesi yüzünden çocuk istemeyen kadınlar bile hamile kalıyor. O çocuğa yazık değil mi? Çocuk istemiyorum hiç bir çocuğa da kötü ilgisiz tahammülsüz anne olmamak için sırf toplum baskısından hamile kalmıyorum. Çok isteyen fakat sahip olamayan birine evlatlık ver bari de yazık yavrucak ilgili şefkatli annede büyüsün bari.
 
Canım ben doğurdugum gibi " eee hani niye gelmedi o his eee siz böyle demiştiniz vs" gibi şeyler söyledim hiç öyle bir oluşmadı bende ne yalan soyliyim. Sadece sorumluluğum bu bebek olarak kendimi telkin ettim... He şimdi o his yok mu elbette var :) bebek büyüdükçe insan anlıyor bazı şeyleri mesela ben anneliğimi 2.5 aya girdi ameliyat olması gerekiyordu o gün anne oldum ben dedim cunku onu dışarda beklemek ölüm gibi geldi bana ... İlk zamanlar tüm füzenin bozuluyor ona göre düzen yapıyorsun e haliyle gece uykularin bölünüyor yemek yemediğin zamanlar oluyor vs vs bebek yokken yaşantinin tam tersini düşün... Bunalıma girdiğimi bilirim ama şimdi " iyi ki benim hayatımda " diyorum ... Ha şu da var mesela benimle aynı gün doğum yapan kadın çatala çıktı doğurdu kadın kendini tutamadı ağladı şoka girdi " ayyy bu benim mı ayyy ne güzel, ayyy benim evladım " gibi cümleler kullandi. Bende öyle bişey bekliyordum ama mal mal çocuğa baktığımı biliyorum :) yani herkes annelik duygusu yaşar kimi doğurduğu gibi kimi zaman geçtikçe ama elbet yaşar :)
 
Evladın erkeği kızı olmaz. Duygularınızı kendinize saklayın ve o bebek doğduğu andan itibaren ihtiyacı olan sevgiyi ve ilgiyi verin ona.
Canım istemiyor demek için artık çok gec. Bebekler melektir. Kul hakkı almak bu kadar günahken bir meleğin hakkını almak allah katında affedilmez. Ben bunun lohusalık depresyon vs olduğunu kabul etmiyorum. Bu sadece şımarıklık.
 
bende bazen derdim bugun dogmasın cok yorgunum diye cok fazla düsünmeyin kucagınıza alınca gcer gider . bebegim benim gözüme okadar güzrl görünüyorduki Allah Allah bebekler cirkin dogar bu neden bukadar güzrl derdim
 

Kıyamam ya umarım iyidir şimdi çocuğunuz :)
Demek ki işte herkeste öyle büyülü, peri masalı hisler oluşmuyor
Hahahaha

Bu arada konu sahibinin sonraki mesajlarını okudum
Psikolojisi normal değil bence
Erkeklerin kız çocuk istememesi gibi ayıp olmuş...
 
Aramayınca sanirım böyle oluyor 8 senelik evliyim 6 defa tup bebek tedavisi oldum 1 defa kurtaj oldum kurtajdan sonra uzun bir zaman kendimi toplarlayamadım emin ol yerinde olmak evlat sahibi olmak isteyen çok insan var kıymetinu bilin bence
 
Böyle konularda doğurup bana verse keşke konu sahibi diyorum

Biliyorum ben de normal değilim :)
 
Bilmiyorum ki? Acaba bakabilirmiyim, sevebilirmiyim onu, rahatimada acayip duskunum. Sorumluluk alabilirmiyim? 1 -3 gunluk bir sorumluluk degil cunku. Biliyorum bunu en basindan dusunmeliydim toz pembe gozukuyordu hersey gozumde.
Bennde aynenn bu düşüncelerle 37 yasına geldim
:)))
İns kucagınıza alınca alısırsınız cok seversiniz
 
Konu sahibi zaten hassas dönemde
Neden üzerine giidiyorsunuz?
Bnm de cocugum olmuyo ama anlayıssız değilim
O ister mi bu duygularda olmayı
 
Sizİn yaranız var sanırım ki böylesine bir yorum yapmıssınız Takmadım size tabiki ama o kadar çirkin ki yorumuNuz gözüme çarptı üstüme sıçratmadan kalkayım ben. Oldu.
Hm ok bye..!
 
Konu sahibi zaten hassas dönemde
Neden üzerine giidiyorsunuz?
Bnm de cocugum olmuyo ama anlayıssız değilim
O ister mi bu duygularda olmayı
Hanımefendi hormonal olabilir ama konu sahibi erkek çocuklarını hiç sevmem sevimsiz geliyorlar bana ve benim de oğlum olacak bakmayı hiç canın istemiyor diyor.. Ya her neyse zaten bu konuda yalnız değilim benim gibi düşünen çok insan var.. Bir insan acaba bakabilir miyim diye korkabilir hamilelikte normaldir ama olduktan sonra keşke yapmasaydım ama ılan oldu diyip bakmayı canım istemiyor derse bu başka bir şey anlatabiliyı muyum? Bakın çocuğum olmuyor diyorsunuz Allahım hayırlısını versin eminim çok istiyorsunuzdur değil mi? Peki Allah böyle bir şeyi nasip etse der misiniz bakmayı canım istmeiyor diye.. Bence demezsiniz..
 
Sinirlendigin icin biraz sert yapmissin hani ALLAH vermesin falan deme onada vererek imtihan ediyor verdim ne olcak diye olmayanada vermedim ne yapicak diye imtihan ediyor orasini ALLAH bilir RABBIM isteyen herkese sagliklica nasip etsin iNŞALLAH ama ben seni anliyorum konunun basligi bile sinir bozucu istemiyorum basligi bak ozaman yapmicaktin
 
Bilmiyorum ki? Acaba bakabilirmiyim, sevebilirmiyim onu, rahatimada acayip duskunum. Sorumluluk alabilirmiyim? 1 -3 gunluk bir sorumluluk degil cunku. Biliyorum bunu en basindan dusunmeliydim toz pembe gozukuyordu hersey gozumde.
1 buçuk aylık bebeğim var. Lohusalıktsn yeni çıktım. Sana tozpembe hikayeler anlatmayacağım. İlk günler zor geçti. Dikişler bi taraftan, bebeğimin mızıldaması bi yandan... gaz sancıları, uykusuzluklar. Şimdi 46 günlüğüz. Gülümsemeye başladı yüzüme. Odaya girdiğimde gözleriyle beni takip ediyor. Beni çok mtlu ediyor bu haller. Ağlamak dışında da farkıma vardı benim.
seninle sadece ağlayarak iletişim kuracak ilk zamanlar, kızsan da dayanacaksın ve günler inan ki geçecek. Şimdi ben biraz daha hafifledim. Nasıl bakacağımı öğrendim vs. İlk doğduğunda, hastane odasında, gece 3 gibi ağlamaya başladı yatağında benim sıpa. Aldım hemen emzirmek için. Emmesi bitince yatağına geri koydum. 5 dakika sonra yine ağlamaya başladı. Eşimle beni Aldı bir telaş. Altını açtık. Birazcıcık çiş yapmış. Haaa dedik rahatsız eden buymuş. Değiştirdim hemen bezini, Emzirdim, koydum yatağa. 5 dakika sonra yine ağladı. Niye ağlıyor anlayamıyoruz. Eşimle eğdik kafamızı bebemize bakıyoruz:) Yavrum meğer korkuyormuş dünyadan, göğsümü istiyormuş. Anlamamıştım o zaman dikişlerim de çok ağrıyordu, oturup kalkamıyordum. Bi heyecanla aldım kucağıma, ne oldu oğlum diye konuşurken baktım sustu. Sonra bir de baktım uyumuş kalmış, kafası göğsüme düşmüş. Sabaha kadar öyle yattı yavrum ben de uyuyamadım kucağımdan düşer diye. 16 saat sancı çekmişim uykusuzluk da bi taraftan. Ama öyle oturdum yatağın üstünde. Şimdi o kucakta uyuyan bebiş, canavar oldu:) kanmıyor öyle kokumla uyuma işine de. Ayakta sallıyoruz, pışpışlıyoruz, kolik müzik açıyoruz, ninni söylüyoruz. Uyursa ne ala:) gidip iki yemek yapıp, işlerimi yapıyorum:)
gözlerim doluyor şimdi düşününce, çocuğu yatağında ağlattım doğduğu gün diyorum ama daha ne ağlamalar göreceğiz kim bilir. Bebeğini sev. Çok korkacak dünyadan. Senden başka kimsesi yok onun. Ben 3 yaşına geldiğinde annecim günaydın diyerek uyanacağı günlerin hayalini kuruyorum.

Bu arada sana destek olacak anne, baba, kv kim varsa çağır, sana köstek olacaklarına inandıklarını ilk vakitler eve sokma. Tavsiyemdir:) sağlıkla kucağına al.
 
Ben de kiz bebek severdim. Oglum oldu. Sizin gibi hissetmiyordum aslinda dogmasina yakin ozluyordum bebegimi. Ama dogunca o herkesin bahsettigi ask olmadi. Hatta guzel bile gelmedi gozume.
1 hafta falan surdu bu. Sonra yavas yavas bakmisim dunyam olmus.
Siz yeter ki niyetinizi iyi tutun evlat bu ciger parcasi.
Severken kendimi kaybediyorum bazen.
 
Bilmiyorum ki? Acaba bakabilirmiyim, sevebilirmiyim onu, rahatimada acayip duskunum. Sorumluluk alabilirmiyim? 1 -3 gunluk bir sorumluluk degil cunku. Biliyorum bunu en basindan dusunmeliydim toz pembe gozukuyordu hersey gozumde.
Sanırım son haftalarda psikoloji çok bozuluyor. Ben de rahatıma çok düşkünüm sorumluluk pek sevmem. Rahatımdır evde canım isterse kalkarım, isterse yemek yaparım zorlayan bir kocam da yok anlayışlıdır... Ama bebeğimden sırf sorumluluk duygusu yüzünden soğuyamam heralde. Sabırsızlıkla bekliyorum. Bilmiyorum lohusalık psikolojiniz başladıysa falan belki ondandır belki bende de zaman gelecek olacak. Belki geçici bir şeydir? Umarım geçicidir yani. Şu an öyle hissedeceğime imkan yok diyorum ama inşallah yaşamam.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…