bi de şu var, benim alt kat komşumun da tedaviyle yıllar sonra çocugu oldu, o kadar ugraştılar, okadar üzülduler ki yıllarca ben çocuğum var diye kendimi suçlu hissederdim ona karşı, hiç çocuk muhabbeti acmazdım,hep ağlardı....neyse bikac yıl once tuttu tedavi, anne oldu, çocuk şimdi 6 yaşında filan , ama doğduğu günden beri cehennem hayatı yaşıyor yavrum, yedigi dayağın, hakaretin üst kattan duyulduğu kadarınin bile haddi hesabı yok, baba anneye ve cocuğa, anne de çocuğa, her gün kavga, her gün dayak...kaç kere polis geldi, aynen devam yıllardır...şimdi duydum ki yeniden tedaviye başlamış, 2. için....yine evlat evlat diye geziyor....yani bu duyar kasanların duyarları artık beni zerre etkilemiyor