İnsanlar pohpohlanmak istiyor kendilerine yalakalık yapılsın veya işi düştüğünde kullanabileceği biri olsun istiyor bu yüzden sevilmiyorsunuzdur. Üzülmeyin, metfaat ilişkilerinden daha iyidir yalnız olmak.
Veya sorun gerçekten sizdeyse lafınızı bilmiyor olabilirsiniz, fazla açık sözlü veya sivri dilli olabilirsiniz
Merhaba .Aslında siz yüzeysel ilişki sevmiyorsunuz ben de öyleyim . Benim de arkadaş çevrem vardır ama ilişkiler bana yüzeysel geliyor. Samimiyet seviyorum .Merhaba herkese 35 yaşındayım 4 yıldır evliyim, ben yeni girdiğim ortamlarda elektrik alınamayan kimsenin merak etmediği , buluşmalarda çağırılmayan önemsenmeyen biriyim insanlara yılışık ya da soğuk davranmıyorum onları itecek ne yapıyorum bilmiyorum en kötüsü de eşim de aynı şeylere maruz kalıyor nerdeyse hiç arkadaşı yok buluşacağı , bir sorunumuz olduğunda birbirimize destek oluyoruz ama insan bir telefon bir ses istiyor biri evine çağırsın sosyalleşelim istiyor ben çağırıyorum insanları ama hep ben yapınca da anlamı kalmıyor bana bunu yaşatan herkese öfkeleniyorum ama rahatmış gibi görünüyorum çünkü duygusal ya da takıntılı olarak akılda kalmak istemiyorum fakat gerçekten bu sevgisizlik çok yorucu sizce sorun nerde
toplanilan grup icinde sizi sevmeyen bir kisi olduysa ve o kisi digerleriyle daha yakinsa belki o yuzdendir.
mesela biz de sevgilimin arkadaslari ve onlarin sevgilileriyle gorusuruz, biri yeni iliskiye baslayinca kizla tanistik ben sevdim sahsen ama kizlardan biri hoslanmadi. bir dahaki bulusmada o kiz gelince ben rahat olamiyorum dedi, genelde cagirmadik. cunku o daha eski arkadasimizdi. ama ben sonradan gelen kizla yine karsilasinca konustum veya sevgilim onun sevgilisiyle bulusacaginda oturduk kahve ictik. toplu etkinliklere pek cagirmadik gerginlik olmasin diye.
onun disinda modu cok dusuk, gereginden fazla yuksek, surekli kendini anlatan, surekli belli bir konuyu konusan, basit seylere alinan insani ben de sevmem. vardir illa bir sebebi ama siz buradaki yorumlardan yola cikip kendiniz anlayabilirsiniz s
AynıMerhaba herkese 35 yaşındayım 4 yıldır evliyim, ben yeni girdiğim ortamlarda elektrik alınamayan kimsenin merak etmediği , buluşmalarda çağırılmayan önemsenmeyen biriyim insanlara yılışık ya da soğuk davranmıyorum onları itecek ne yapıyorum bilmiyorum en kötüsü de eşim de aynı şeylere maruz kalıyor nerdeyse hiç arkadaşı yok buluşacağı , bir sorunumuz olduğunda birbirimize destek oluyoruz ama insan bir telefon bir ses istiyor biri evine çağırsın sosyalleşelim istiyor ben çağırıyorum insanları ama hep ben yapınca da anlamı kalmıyor bana bunu yaşatan herkese öfkeleniyorum ama rahatmış gibi görünüyorum çünkü duygusal ya da takıntılı olarak akılda kalmak istemiyorum fakat gerçekten bu sevgisizlik çok yorucu sizce sorun nerde
Aynı dertten muzdaribiz. Ben açıkçası artık takmıyorum. Üniversiteden sonra samimi dostluk kuramadım . Eşim de çok iyi bi insandır tanıyan herkes çok sever karakterini falan . Ama onun da arkadaş ortamı yok koşa koşa eve gelmek ister kendisi istemez arkadaşlık zaten bütün gün işte yoruluyorum dinlenmek istiyorum der.ikimizin de hala devam eden üniversite arkadaşlıkları var ama hepsi uzakta . Açıkçası şimdi çocuğum var kimseyle muhatap olmak dahi istemiyorum kendime bile vaktim kalmıyor :)Merhaba herkese 35 yaşındayım 4 yıldır evliyim, ben yeni girdiğim ortamlarda elektrik alınamayan kimsenin merak etmediği , buluşmalarda çağırılmayan önemsenmeyen biriyim insanlara yılışık ya da soğuk davranmıyorum onları itecek ne yapıyorum bilmiyorum en kötüsü de eşim de aynı şeylere maruz kalıyor nerdeyse hiç arkadaşı yok buluşacağı , bir sorunumuz olduğunda birbirimize destek oluyoruz ama insan bir telefon bir ses istiyor biri evine çağırsın sosyalleşelim istiyor ben çağırıyorum insanları ama hep ben yapınca da anlamı kalmıyor bana bunu yaşatan herkese öfkeleniyorum ama rahatmış gibi görünüyorum çünkü duygusal ya da takıntılı olarak akılda kalmak istemiyorum fakat gerçekten bu sevgisizlik çok yorucu sizce sorun nerde
İnglizcede ''needy'' diye bir kelime var. Sanırım doğru çeviri muhtaç. Yani arkadaşa ihtiyacnız olduğunu o kadar belli, ediyorsunuz ki muhtaç dediğimiz konuma düşüyor olabilirsiniz. Bu da çevrenizdekilere itici geliyor olabilir.
Böyle bir arkadasım var. Hiç arkadasları yok. O kadar sıkıcı ki. Sohbet acamıyor hep suskun. Ben görüşmek istiyorum ama ben de sıkılıyorum yanında. Mutsuz asık suratlı.Merhaba herkese 35 yaşındayım 4 yıldır evliyim, ben yeni girdiğim ortamlarda elektrik alınamayan kimsenin merak etmediği , buluşmalarda çağırılmayan önemsenmeyen biriyim insanlara yılışık ya da soğuk davranmıyorum onları itecek ne yapıyorum bilmiyorum en kötüsü de eşim de aynı şeylere maruz kalıyor nerdeyse hiç arkadaşı yok buluşacağı , bir sorunumuz olduğunda birbirimize destek oluyoruz ama insan bir telefon bir ses istiyor biri evine çağırsın sosyalleşelim istiyor ben çağırıyorum insanları ama hep ben yapınca da anlamı kalmıyor bana bunu yaşatan herkese öfkeleniyorum ama rahatmış gibi görünüyorum çünkü duygusal ya da takıntılı olarak akılda kalmak istemiyorum fakat gerçekten bu sevgisizlik çok yorucu sizce sorun nerde
O kadar vahim durumda olduğumu sanmıyorum suskun falan değilim belki de soruyu yanlış cümlelerle açtım, bir de gerçekten herkes neşeli esprili insan aramaz herkes de neşeli esprili insan olamaz mizaç meselesi bunlar hoşsohbet dense anlarım daBöyle bir arkadasım var. Hiç arkadasları yok. O kadar sıkıcı ki. Sohbet acamıyor hep suskun. Ben görüşmek istiyorum ama ben de sıkılıyorum yanında. Mutsuz asık suratlı.
İnsanlar neseli esprili cıvıl cıvıl insan sever. Öyle olun.
Evet haklısınız bazen bir ortamda çok uyuştuğum kişiler oluyor demek ki o tiplerle daha çok karşılaşmam gerekiyor diğerleri belki de mizacıma uygun değiller ki uyuşamıyoruzAslında bunun birçok nedeni vardır bence sizde farkındasınızdır durumun illa ki farklı bir şeyler vardır maddiyat güzelliklik siyasi görüş kültürel farklılıklar bunların bizim üstümüze yapışması farkında olmasak da karşıya bunu yansıtmak...
benim tanıştığım insanların %50 si bana dışarıdan çok soğuksun demiştir tanıdıkça çok sıcakkanlı olduğumu söylerlerdi buna alınmazdım çünkü bu benim aldığım bir karardı iş ortamında daha ciddi ve kişileri tanıdıkça samimi olacağım diye bir düşüncem vardı tanımadıklarıma mesafeliydim çünkü... böyle olmak benim tercihimdi iş arkadaşlarımla dışarıda görüşmek gibi bir niyetim yoktu...
konu komşu aile iş dışında ise çok daha rahat ve güleryüzlü oluyorum beni güldüren enerjimi yükselten insanlarla muhabbet etmeyi çok severim ben mesela yengem vardır 1 söyler 5 güler onunla konuşmak bana iyi gelir ya da okulda hocalarla sınıftakilerle güzel elektrik yakalamıştık.
görüşmek istemediğim insanlar ise;
1) Sürekli ailesinden kendisinden dıdısının dıdısından bahseden insanlardır gerçekten çok sıkılıyorum uzattıkça uzatanlardır.
2) küfürlü ve argo konuşanlar geyik yaparken değil ağzı bozuk tipleri sevmem.
3) kültürel olarak bana uymayan insanlarla görüşmem dünyadan hayattan sanattan bihaber kişilerle konuşacak pek bir şeyim olmuyor.
4) ruhumu emen sürekli dert anlatan sürekli sorunlarından bahseden insanlarla görüşmem.
5) emrivaki yapan insanlar laf sokanları sevmem
6) plan yapılmıştır ve o plan bozulursa ertelenirse en nefret ettiğim şeydir ben ölüm kalım olmadığı sürece asla değiştirmem ( 40 derece ateşim vardı mastit olmuştym ertesi gün arkadaşım gelmişti)
7) whatsapp geç mesaj yazanlaronlar da kara listemde
velhasıl baya sevmiyorum çoğu şeyi
aslında hepsi dönüyor dolaşıyor şu enerji meselesine geliyor yaşıtın biriyle alamadığın muhabbet zevkini ayaküsü komşu teyzeyle alıyorsun falan filan....
Niye üstüne aldın onun kabalığı görgüsüzlüğü.Şöyle açıklayayım biz de eşimle birbirimize yetiyoruz gidince de birileriyle kaynaşırız falan diye beklentiye girmedik biz o kızla öncesinde sohbet ettiğimiz için onun masasına oturmuştuk ve bu karşılığı alınca bozuldum yoksa kızla muhabbetimiz olmasa zaten takmam yani o davranışı bizi tanıdıktan sonra yapınca kendimi sorgulamaya aldım yani ben olsam on dakika yemeğimi yerken kalkıp gitmem kabalık olmasın diye
Aynen öyle nerde çokluk derler ya. Bende bıraktım çoğu insanı zaten çok kmseyede güvenemem Bi sırtını dön o ark. Sandıkların bak neler döndürüyo arkandan. Benim en iyi arkadaşlarım çocuklarımYazsam sayfalar alır. Ama çözüme ulaşırmı bilmiyorum. Bende sizin gibiyim. Özellikle evlendik ten sonra o kadar saçma sapan insanlar la muhatap olup kalbim kırıldıki, dersimi aldım artık arkadaşlık için kılımı kıpırdatmıuırum. Bir yerde okumuştum, güzel bir dostluk da aynı aşk gibidir. Nerden nasıl geleceği belli olmaz. İşte bunun gibi bir şeydi. Sana tavsiyem sende umursama, kendini oualayacak şeyler yap kişisel gelişim kitapları var onları oku vs vs yani sürekli neden böyle neden kimse ile dostluk kuramıyorum deme bir süre sonra kısır döngü oluyor, o girdattan kurtulamıyorsun.
Olursa olur olmazsa olmaz, bir insana altın tepside kahveler sun, en güzel şekilde ağırlama ya çalış o frekenasınkz tutmazsa hepsi boş. Kısmet işi anlayacağın buda... Kendimfen biliyorum.. Bir kaç örnek vereyim...
İşten ayrıldım baktım evde tek sıkılıyorum hadi çevre yapayım dedim. Konu komşu hesabı kimle yaklaştıysam hepsi Bi süre sonra bana kendimi kötü hissettirecek şeyler yapmaya başladı. Kimi ters cevap verdi kimi, çok çok yoğunum ayaklarına yattı, kimi sürekli dedikodu yaptı... Liste uzar gider.. Anlayacapın doğru düzgün bir çevre oluşturması kendime.
Bir tanesi ni gözüm daha çok tuttu hadi onunla görüşeyim dedim, ben çağırdım geldi ben aradım cevap verdi baktım hep ben hep ben. Bende dur bakayım ni aramaayım bakalım ne olacak,, şuan sadece merhaba merhaba. Merhaba merhaba dan öncede öle bşely yaptıki hayatımın şokunu yaşadım.
Bende bir gün misafir vardı, çay muhabbeti yapıyorduk hanfendinin tabağında bendeydi bende ikramlıllardan onada vereyim dedim bir tabak yaptım gönderdim. Akşama bir mesaj attı. Eşim vardı yanımda tabağı almak zorunda kaldım, ama yediniz yediniz attığını banamı gönderiyorsunuz dedi. Çok şükür bende yapıyorum onlardan. Çok sinir oldum hepsini götürüp kuşlara attım dedi... Ben şok oldum ne artığı ne diyor dedim bu... Sabaha kadar uyumadım sinirden. Allaha havale ettim. Sonradan görüşmek konuşmak istedi ben kabul etmedim...
Bi başka örnek, 3 yaşında ki oğlum ile kışın kursa yazıldım çocuklar ı öğretmenler eğlendiriyor anneleri de istediği eğitimi alıyor. Haftada 3 gün öle bir etkinlik. 9 10 bayan olan Bi sınıfa düştüm. Merhaba mwrhba derken birbieimi tanımaya başladıl. Daha 2. Gün dedikoduya başladılar. O onun arkasından bu bunun. Ben gene şokk..Kursu bıraktıracak kadar sıkıntı verdiler bana. Birde samimi olmaya çalıştılar aramalar davetler Bi gittim baktım olacak gibi değil bunlar böyle direk hepsi ile iletişimi kestim. Zaten korona çıktı kurs nura kalmadı şükür kurtuldum onlardan...
Bende bıraktım artık hiç umrumda değil öyle davranmaya çalışıyorum en azından. Böle olduğumdan beri başka bir kurstan arkadaşlar edindim uyumumjz tuttu i iş mdi arada sırada bir birimiz arar hal hayır sorarız. Koronoda.n önce hep toplanır görüşürdük. Ne dedikodu nede kapris vardı. İşte aradığım arkadaşlık.... Yetti bana o kadar olumsuz örneklerden sonra bu iyi geldi. Daha buraya yazmadığım bir sürü denetim yaşadım. Yani kendini bilmez insanlar la olacağına hiç olmasın yanlız kal daha iyi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?