Kaderim mi tercihim mi

mambochino .!.:

Sevgili Obsesifanne, seni çok iyi anlıyorum. Yazılanların hepsini okudum. Mesela; biz tatile gitmek istedik babası karşı çıktı “tatile gidilmez bizde” diye olay çıkardı yazmışsınız ya. Sadece bunu yazsanız, sorsanız kimse size köylü başımızın tacı klişesi yapamayacaktı. Çünkü babası çok saçma davranmış. E ama bu da onun bakış açısı. Doğru mu değil! Bunun gibi başka neler var sizi rahatsız eden? Eşiniz bu gibi durumları nasıl karşılıyor? O tatile gidebildiniz mi babasının bu tavrına rağmen? Bence asıl soru bu.
İkincisi; siz eşinizle aynı hastanede çalışırken tanışmışsınız. Eşinizin ailesi köyde yaşayan bir aile çıkmış. Siz o ailenin yetiştirdiği kişiye sevmiş evlenmişsiniz. Aşık da olmuşsunuz kesin çünkü çabucacık evlenmişsiniz. Eşiniz ailesi köylü olsa da kendini geliştirmiş sizinle uyum yakalayabilecek kadar eğitimli ve uyumlu birisi ki dikkatinizi çekmiş. Yani ailesi köylü diye köyden biri ile de mutlu olamayacak kadar da iyi yetişmiş biri. Neden bunu görmezden geliyorsunuz? Eşinizle mutlu olduğunuzu yazmışsınız bir yerde. Başka bir yerde de keşke onu üzmeseydim bu ailesi ile ilgili konularda bir zamanlar diyor pişmanlık duyuyorsunuz. Bence siz de eşinizi seviyorsunuz. Bu kadar pişmanlık duymanız da güzel. Eşiniz de ailesinin yaptığı şeyleri görebilen biri anladığım kadarıyla. E daha ne düşünüyorsunuz? Kapınızı kapadığınızda içerisi mutlu mu ben ona bakarım. Gerisi mühim değil ki. Siz ve sizin evinizin içindeki mutlu aileye bakın. Adamın ailesi köylü diye ömür boyu onların yaptığı şeyleri boynunda taşımak zorunda mı? O da görüyor zaten içten içe rahatsızlığını yaşıyordur. Yazık değil mi?
Neden onun kendine kattığı değerleri görmezden geliyorsunuz? Sorsak kimbilir ne kadar eğitimlidir. Merak ettim gerçekten nasıl biri eşiniz?
Ailesiyle mecbursa görüşmeniz sınırlayın ve o anlarda onların penceresinden bakıverin hayata. Uzun aralıklarla görüşün geçin üstünde de durmayın. He he deyin geçin tartışmaya girmeyin. Doğru bildiğiniz ne ise yapın eşinizle. Tatile gitmeyin diyorsa siz de söylemeden gidin. Birşey uydurun sorduklarında. Şirket eğitime yolladı falan. Yani kolaylaştırın biraz hayatı hem kendinize hem eşinize. Obsesif olmayın
Çocuğunuz da varmış. Güle güle büyütün.

Genişletmek için tıkla...

limelemon .!.:

Sizi anlıyorum, benzer sebepten yıllar önce çok sevdiğim sevgilimle severek ayrıldık, aileler istemiyordu zaten biz de farkına vardık çok fark vardı. Aslında iki aile de köylüydü ama biri batıda diğeri doğuda. Düşündüm taşındım bir türlü iki aileyi yanyana düşünemedim mesela düğün sırasında, kimse yanlış anlamasın küçümsediğimden değil asla, öyle olsa oğullarını sevmezdim, inanın annesini tanımadan bile çok sevmiştim, ama hani o etraf ne der klişesi varya işte o çok menem bir şey. O kendi memleketinden biriyle evlendi, ben de kendi kültürümden biriyle. Mutludur herhalde, ben mutluyum çok şükür. Senin soruna gelince de benimki tercihti, ama evlilik olunca kader midir seninki ben de bilemiyorum.
Şunu söyleyim bir de, zor süreçleri geçmişsiniz evlenmişsiniz çocuğunuz olmuş, ayrılırsanız daha mutsuz olursunuz gibime geliyor, eşinizle mutluysanız bırakmayın onu, insanların da size bir kötülüğü yok neticede. O kadar sorumsuz eşler var onları düşünün, ya da ayrıldıktan sonra karşınıza çıkacak insanların ne kadar güvenilmez olabileceğini. Siz eşinizin ailesini olduğu gibi kabul edin, onlar da sizi olduğunuz gibi kabul ediyorlarsa mutsuz olmaya gerek yok, garip huyları da yoktur umarım, olunca da belirtin rahatsız olduğunuzu, size karışırlarsa güzelce anlatın, eşiniz destekse eğer çözülmeyecek sorun yok. Sevgiler.

Genişletmek için tıkla...

sonbiryolculuk .!.:

Köylü milletin efendisidir diyen ataların köylüden utanıyorum diyen torunlarına....
Bir an once boşan kardeşim, zira kusura bakmada aslında öyle bir seviyedesinki asıl o utandıkların senden çok daha iyilerine layıklar.
Tanimadigim etmedigim halde ben dahi onlar adina senden utandim, artik kendin dusun kendi halini ne seviyelerdesin...

Genişletmek için tıkla...

Obsesifanne .!.:

Şimdi uzun uzun yazmak için doğru zaman. Buraya böyle bir konu açmazdım normalde çünkü bu yazacaklarımı kendime bile alçak sesle itiraf ediyorum. Konu şu ki evlilik. Ben 4 sene me girecek evlenelim. Ama ilk günden hep bir pişmanlık ama öyle ki mutluluk da var. Yani çok saçma kendimle çatışmaktan yoruldum artık. Eşimle aynı hastanede calisiyorduk tanıştık sevgili olduk. Evlilik sürecimi yemin ediyorum pek hatırlamıyorum. Ya dışardan bakınca o kadar saçma ki ama düşünüyorum niye evlendim anlam vere mi yoRum. İlk yikilisim ailesini görünce oldu. Bizim yaşantımızda o kadar uzak bir hayatı vardı ki. Köyde yaşıyorlar. Şimdi hemen saldırısa geçmeyin lutfen belirttiğim gibi benim yaşamım dan çok uzak. Ve ben bunu kabullenemedim. Ama evlendim de. Zaten geri dönüşü olmayan yola burda girdim. Mutluyken çok mutluyum skinti yok çok da güzel zamanlarımız geçti. Ama en ufak bir kavgada hatada hemen başa sarıyorum niye evlendim bana göre değil bu isler ailesi bana çok ters ben bunlarla görüşmek istemiyorum kendimi de çevremi de yedim bitirdim. Çocuğum var ve eşim muhtesem bir baba çokta iyi bir eş. Beni kırmamak için uğraşır isteklerimi yapmaya çalışır. Elbette onunda sevmediğim yanları var ama asla katlanilmaz şeyler değil. Ama ben ailesini benimsiyemi yorum konuşmak istemiyorum onlarla bir yerde yurumek bile istemiyorum. Ki çok kötü birsey ama onlardan utanıyorum. Bunu söylediğim için kendimden de. Ama bazı şeylere gönlüme razı edemiyorum. Boşanmayi o kadar çok düşündüm ki ama her halukarda mutlu olmayacam biliyorum. Bazen Allaha yalvariyorum bunlar bir rüya olsun ve 5 sene öncesine döneyim diye. Çünkü bu olayın benim için başka çözümü yok. Ne yaparsam yapayım bu ikilemden kurtulamıyorum eşimi sevip sevmedigimi bile anlayamıyorum artık.

Genişletmek için tıkla...